Sil Gözünün Yalnızlıklarını

13.Bölüm

"O zaman Beko ben Barış'layım sen kızları eve bırak kardeşim." Cemal'e minnetle baktığımda gülümsedi. Berkan da bana uyarıcı bakışlar atarken Aycan ve Lale'yi alıp gitmişti. Defne'ye de teklif etse de o kalmak istemişti. Onlar gittiğinde Nisa, Defne ve Cemal'le kalmıştım. "Sen bu aralar çok kavgacı oldun çocuk adam." Cemal'in sözleriyle güldüm. "Kendi suratına bak da öyle konuş sen önce." "Harbi Cemo sen kavga etmezdin seni de mi bozdu bunlar?" Nisa'nın sözü üzerine güldüm. "Barış'ı dövdürüyordu bu Burak denilen şahıs. Yalnız mı bıraksaydım?"

"Burak mı? Demek o yüzden o gün sana o kadar sinirlendi? Barış kusura bakma ya. Sana karşı bu kadar bilenmesinde benim de katkım var galiba." Defne'nin sözleriyle başımı iki yana salladım. "O bir daha benim Nisa'ma gözünün ucuyla bakacak olsun bak ben onu nasıl bileyeceğim o zaman." Nisa yüzümü sararken sakinleştirici bir etkisi vardı üzerimde. "Sakin mi olsan Barış acaba?" Yanağıma bir öpücük bırakırken nefesimi tutmuştum. Cemal elinde pansuman için malzemelerle geldiğinde ne zaman gittiğini sorguluyordum. "Defne'ydi değil mi? Ben seni evine bırakayım istersen Barış ile Nisa'nın buradan sonra işleri vardı." Defne bana baktığında onayladım onu. O da Cemal'le gitmişti.

Cemal bizi yalnız bıraktığı için ona minnettardım şuan. "Biraz daha burada kalsaydı bu sefer ben meydan okuyacaktım birilerine." Nisa'nın sözleri ile kıkırdadım. "Çok tatlısın sen." "Biliyorum, öyleyimdir." "Şuna bak bir de bana egolu der." "Seninki nasıl haklı egoysa benimki de öyle bir kere canım." "O konuda aksini iddia edemem canım." Dudağımın kenarından akan kanı temizlerken aramızdaki mesafenin azlığı kalbimin hızlı hızlı atmasına neden oluyordu. Narin narin temizliyordu yarayı ve o onlarla uğraşırken ben onun sadece dudaklarına odaklanıp onu öpme hayalleri kuruyordum.

"İşte bu kadar." Benden uzaklaşırken gülümsedim. "Bu kadar mıydı ya? Güzeldi öyle." "Seni seviyorum adam ben." Yanaklarımı sıkıp sesli birer öpücük bıraktığında güldüm. Derin bir nefes aldım. "Seni evine mi bırakıyorum şimdi?" Beni başıyla onayladı. "İş görüşmem var akşam için. Ama ben seni özlerim sensiz yapamam dersen uyumadan önce sana bir kahve ısmarlayabilirim." "Cık, olmaz. Uykumuz kaçar sonra." "E napalım uyumayız biz de." Dudağıma bir öpücük kondurduğunda bedenim yeniden alev almaya başlamıştı.

Nisa özgür ruhlu bir kızdı. Masa başı işler ya da bir yere bağlı kalmak ona göre değildi. Ama mesleğini de seviyordu. Yani mimar olmasa yapabileceği binlerce iş daha vardı önünde ama o yine de mimar olmak istemişti. Şimdi ise daha bağımsız çalışıyor diyebilirdik. Çeşitli işler ayarlıyor ve bir şirketten ziyade bir projede çalışıyordu. Onu çalışırken izlemek ise benim en büyük hobilerimden biriydi. Her zaman güzeldi ama elindeki işe odaklandığında yüzüne oturan ciddiyet karşısında ayaklarına kapanıp beni sevmesi için yalvarmak istiyordum.

"Ne o düşüncelere daldın sen?" "Bu akşam gelemem Nisa ya." Nisa kaşlarını çatıp bakmıştı bana. Dudaklarını da büzdüğünde o kadar sevimliydi ki. "Yoksa benden yine uzak kalmaya mı karar verdin?" "Senden uzak kalamıyorum ki ben. Böyle beni kendine çekiyorsun. Bu üzerimdeki nasıl bir hakimiyetse artık. Neyse bir kaç yıl daha çekeceksin artık beni." "Ee napalım sen çirkin bir adam olana kadar katlanacağız." Dudağıma bir öpücük kondurduğunda buruk bir gülümseme yayılmıştı yüzüme. Gerçekten ya bir gün yine istemezse beni?

"Ya asma o suratını hemen, şaka yapıyorum Baroska." "Hadi seni evine bırakalım." Ben önden ilerlerken arkamdan gelip sırtıma atladığında hafif bir sarsıldım tabii. Boynuma bir kaç sesli öpücük bıraktığında düşmemesi için ellerimle kalçasından destek vermiştim ona. "Şu minik kedime bakın hemen nasıl alındı, nasıl küstü Nisa'sına..." Boynuma, yanağıma, saçlarıma öpücükler bırakırken gülümsedim. "Tamam ya demedik bir şey." Saçlarımı dağıtırken güldüm. Arabanın oraya geldiğimizde sırtımdan indi ve önümde durdu.