Sil Gözünün Yalnızlıklarını

74.Bölüm

"Havalar çok soğuk değil mi? Soğuğu hiç sevmem." Barış bana bakarken gülümsedik ikimiz de... "Ben de seni seviyorum, senin sevdiğin her şeyi..." Gülümsedim ve başımı boynuna gömüp kokusunu içime çektim bol bol. Eskisinden daha çok birlikte zaman geçiriyorduk. Hatta neredeyse bir dakika bile ayrılmıyorduk. O benden kaçıyordu tabii. Ona daha fazla bağlanmamı istemiyordu. Ama ben her saniyemi o kaplasın istiyordum. Bana sevmeyi öğretsin istiyordum. Ve tabii bu dönemde ruhen olduğu kadar bedenen de sürekli birbirimizi sarıyorduk.

"Çok yoruyorum seni değil mi?" "Bu tenim tenine dokunmayacaksa alsınlar benden Nisa." "Hayırdır? Oğlum senin bedeninin de sahibi benim." "Bak sen..." Bir anda yüzü solarken acıyla inleyince hemen doğruldum ve gergince ona baktım. "Şşş korkma Nisa..." Saçlarımı toparlayıp elini tuttum ve yüzünü okşadım. Gözlerim dolarken derin nefesler aldım ve sakin kalmaya çalıştım. "Güçlüsün sen... Benim canım güçlüdür. Her şeyimdir..." Beni kollarının arasına almak istese de engel oldum ve gözlerine baktım uzun uzun. "Üzülmek yok dedik Nisa." Onu başımla onaylarken derin bir nefes aldım ve gülümsedim.

"Daha iyiyim geçti bile..." "Emin mis..." "Şimdi seni güldürebilirim küçük hanım." Beni kendine çekip gıdıklarken gülmeye başladım. Kapı çaldığında ise ikimiz de durmuştuk aniden. "Sen hızlıca giyin ben açarım kapıyı." Üzerime sadece Barış'ın tişörtünü geçirip kapıya ilerlerken Barış söylenmeye başlamıştı bile. "Nisa o bacakları ısırırım bak. Bari şort falan giy." Barış'a dönüp minik bir öpücük yolladım. "Ceketini al ve şort giyecek bir eş bulmaya git aşkım. Ben böyle mutluyum." "Nis..." Kapıyı açınca elbette Cemal gelmişti. "Hoş geldin." Cemal'e sarılınca o da bana sarılmıştı.

"Barış nerede? Onu biraz kaçırmam gerek." "Gelsene biraz." Cemal içeri girdiğinde önden gidip Barış'a baktım. Kapı açık olunca Cemal de gelmişti tabii. Barış üzerine tişörtünü giyerken ben de onu süzüp derin bir nefes aldım ve gülümsedim. "Fazlasın bu dünyaya. Ben de olmasam kıymetini bilmezdi kimse." Barış bana bakarken gülümsedik ikimiz de. "Biz Cemal ile sohbet ederken üzerini giyin ve gel." "Bak bir de emir veriyor." "Oo benim hâlâ bir yeğenim yok farkında mısınız?" Cemal'in sözleri üzerine Barış'la göz göze gelince gülümsedim belli belirsiz. "Hiç konuşmadık daha o konuları." "Bence konuşun Nisa'cım."

Barış'a bakarken o pek keyifli değildi. "Sırası değil şuan. Çık hadi üşümesin giyinsin rahatça benim kızım." İkisi söylene söylene giderken üzerimi giyinip yatağa oturdum. Bebek fikri başta asla istemediğim bir şeydi ama şartlar değişmişti. Karnıma bakarken derin bir nefes aldım ve düşündüm uzunca bir süre. Ama sonra kalkıp Barışların yanına gittim. Barış kahvaltı hazırlıyordu Cemal ise ona ilişkisiyle ilgili sorular soruyordu. Gidip Barış'ın belini sardım ve gülümsedim. "Günaydın bebeğim." "Günaydın Nis." Herkes yeniden günaydınlaşırken Cemal telefona odaklanınca Barış'a yaklaştım.

"Akşam bebek konusunu konuşalım mı?" "Sen istemiyordun ben de istemiyorum. O zaman kapatalım gitsin." "Olmaz ama. Olmaz yani... Benim fikrim biraz değişti." "Haklısın yalnız kalınca konuşuruz." Kocaman gülümsedim ve yanağına uzun bir öpücük kondurdum. Bence bu bebek ona umut olacaktı. Hem bir adet küçük canlı bana zarar vermezdi ki... Barış bana bakarken gülümsedim ve dudağına minik bir öpücük kondurdum. O da gülümsemişti. "Ben bugün işlere başlayacağım. Yani teslim alırım evde çalışacağım zaten biliyorsun beni." "Ben bırakabilirim seni." "Kendim hallederim."

...

"Ben geldim aşkım!" Anahtarımı bırakıp oturma odasına gittiğimde Cemal hâlâ buradaydı. "Hah Nisa'm geldi. İmdat Nisa imdat kurtar beni." "Ne oluyor acaba?" "Ya Nisa Cemre ile konuşmam için Barış'ı birisiyle tanıştırmam gerek." "E tanış Barış'ım da neden?" "Şimdi güzel bir süpriz yapacağım mekan da onların. Barış'ı aslında tanıyorlar ama Barış tanımıyor onları" "Onlar kim?" "Kızlar... Masajcı hem de... Sen kafamı kırarsın benim." "Kırarım. Bu konuda kıyarım yani sana. Olmaz Cemo. Berkan'la tanışsınlar bu adam evli." "Ama..." Gözlerine sertçe baktım.