Sil Gözünün Yalnızlıklarını

23.Bölüm

Nisa'yla beraber arabada sessizce oturuyorduk. "Hadi güzelim saat geç oldu eve geçelim sen de uyu artık istersen." Elleri yüzümü sararken yutkundum. Tam gözlerimin içine bakıyordu. "Sabah uyandığımda seni bir daha görmezsem diye korkuyorum. Lütfen gitme benden Barış. Hani bir gün bana demiştin ya bana gelme ama hep gözümün önünde ol diye... Hep gözümün önünde ol Barış. Benim sana ihtiyacım var." Eline uzunca bir öpücük kondurdum. "Ben hep seninleyim ama sen yine de ne kadar güçlü bir kadın olduğunu unutma olur mu?"

Nisa yaklaşıp dudağıma uzun bir öpücük kondurduğunda hafif bir gülümseme yayılmıştı yüzüme. "Sen de uyu artık, bak dün gece de uyumamıştın zaten." "Merak etme sen beni. Bir şeye ihtiyacın olursa da saat umurumda değil Nisa ara beni. Artık beni de hayatına dahil et Nisa..." "Tamam söz veriyorum saat kaç olursa olsun arayacağım. Ama sen de dinlen biraz." Nisa yanağımı okşayıp bir öpücük bıraktığında arabadan iniyordu ki fikir değiştirip bana döndü. "Benim için çok değerlisin Barış. Hayatımda ilk defa bir başkasını kendimden önce düşünmeye başlıyorum ve bu beni korkutuyor."

"Nisa..." "Barış dinle lütfen." Onu başımla onayladığımda gülümsedi. "Ben bu duygulara acemiyim. Çok fazla hata yapıyorum ama sana söz veriyorum ben de senin için korkularımı yeneceğim, tıpkı senin benim için yaptığın gibi... Seni seviyorum Barış, sana aşığım. Seninle beraber sevmeyi öğreniyorum. Acemiliğimi affet olur mu?" Nisa'ya baktığımda derin bir nefes aldım. Ellerim yüzünü sararken o da gözlerini kapatıp derin bir nefes aldığında yeniden buluşturduk gözlerimizi... "Ben de bir şey değişmedi Nisa. Sen hâlâ benim en büyük zaafımsın, hep öyle oldun."

Dudaklarımız birleşirken uzun uzun öptük birbirimizi. Ondan hiç kopmak istemiyordum ama elbette ki ayrılmıştı dudaklarımız. İkimizde derin nefesler alıyorduk. Elleri saçlarımı sararken bir süre onlarla oyalandı. Ben ise sadece onu izliyordum. "İyi geceler sevgilim." "İyi geceler Nisa'm." Nisa dudağıma hızlıca bir öpücük bıraktıktan sonra arabadan inmişti. Eve girmeden önce bana dönüp el salladığında gülümsedim. Ben de ona karşılık verdiğimde bir süre benim gitmemi bekledi. Ben ise onun eve girmesini bekliyordum. En sonunda pes edip eve girmişti.

Derin bir nefes doldurdum ciğerlerime. Gitmek istemesem de mecburen eve doğru yola çıkmıştım. Eve girdiğimde saate baktım. Epey geç olmuştu. Önce bir duş aldım sonra üzerimi değiştirip yatağa uzandım. Bugün olanları düşünüyordum da her şey artık gerçekten bana çok fazla geliyordu. Ama Nisa öyle bir kaplamıştı ki içimi vazgeçemiyordum ondan. Vazgeçmek bir yana böyle bir ihtimali düşünemiyordum bile. Derin bir nefes aldım. Yine uyuyamayacaktım biliyorum. Ben de evden çıkıp arabaya atladım ve Nisa'nın evine sürdüm. Tam tahmin ettiğim gibi tüm ışıkları kapalıydı.

Burada onun yakınlarında olmak istiyordum. Tıpkı ona söz verdiğim gibi. Koltuğu biraz geriye yatırıp ona yaslandım. Nisa'nın evini izlerken de uykuya dalmıştım. Sabah camıma tıklandığını duyunca gözlerimi açtım. Karşımda Nisa'yı görünce arabanın kilidini açtım. Nisa da gülümseyip arabaya bindiğinde yanağıma bir öpücük kondurmuştu. "Günaydın aşkım. Sen ne zaman geldin acaba? Ben de tam sana uğrayacaktım." "Günaydın Nisa'm." Nisa'nın yanağını okşarken o da benden sorusuna cevap beklediğini belli eden bakışlarını atıyordu.

Pes etmiş bir şekilde nefes verdim. "Gece uyku tutmadı." "Gece? Uyku tutmadı? Barış farkında mısın iki gündür doğru düzgün uyuduğun yok? Kendini hasta etmeye falan mı niyetlisin acaba?" Omuz silktim. "Uyuyamıyorum Nisa." Nisa da bana bakmıştı uzun uzun... "Kendine bunu yapmandan nefret ediyorum..." Nisa sıkıntıyla bir nefes verdiğinde ellerimi yüzünden çektim. "İlaç içmeyi denedin mi?" "Tamamen dengemi bozuyor Nisa biliyorsun." Daha önce de bir çok kez benim uyku problemlerimle uğraşmıştık. Nisa beni sıkıca sararken başımı boynuna gömüp kokusunu içime çektim.