Sil Gözünün Yalnızlıklarını

18.Bölüm

Evde voltalar atıyordum. Öfkeliydim ve bu benim kendimi yiyip bitirmeme neden oluyordu. Önce telefonum çaldığında ekranda Gizem'in ismini görünce yine sinirlendim. Nisa olmadığı için hem de... Nisa arıyor olsa da muhtemelen o aradığı için sinirlenecektim. Telefonu sinirle fırlatacak oldum sonra aklıma içindeki resimlerimiz gelince kıyamadım da... Dengem iyice alt üst olmuştu. Telefonu sessize alıp bir kenara fırlattım. Sinirimi atmak için yemek hazırlamaya karar verdim. Bir şeyleri kesip doğramak muhtemelen iyi gelecekti tabii.

Malzemeleri çıkardığımda sebzeleri doğruyor muydum yoksa onlara işkence mi ediyordum bilmiyorum. Ama kesinlikle sinirim üzerinde bir etkisi yoktu. Kapı çaldığında bıçağı bırakıp derin bir kaç nefes aldım. Kapıyı açtığımda ise karşımda Defne duruyordu. "Sinirliyim şuan hiç uğraşma benimle." Kapıyı kapatacaktım ki durdurdu. "İyi misin sen?" "Sinirliyim Defne. Sana patlamamı istemiyorsan git!" "Tamam bak ben sinirini alırım şimdi se..." "Anlamıyor musun sen bak açıkça söylüyorum tamam mı?! Seninle sevişmek falan istemiyorum! Sarhoş da olsam, sinirli de olsam, yalnız da olsam istemiyorum!"

"Tamam sus bağırma." "Git o zaman, gerginim zaten!" "İçeri almayacak mısın beni?" Derin bir nefes alıp üzerimdeki tişörtün yakasını çekiştirdim nefes almak için. "Git." "Barış..." Artık sabrım taştığında kapının önüne çıkıp başımı apartman boşluğuna doğru uzattım. "Şşt yok mu lan bu apartmanda bekar bir adam şu kızı alın başımdan!" Tabii Defne de bir yandan beni susturmaya çalışırken millet teker teker kapılarını açıp bakınmaya başlamıştı bile. "Barış kapa çeneni artık!" Türkan Teyze de kapıyı açtığında sustum. "Barış noluyor oğlum apartmandan bağırışlarınız yankılanıyor?"

"Türkan Teyze al şu kızı başımdan bıktım ben! Altın gününe mi götürürsün, akraban mı vardır, evlilik programına mı çıkarırsın bilmem şu kıza bir koca bulun salsın artık beni!" "Barış çok ayıp herkesin ortasında..." Yeniden apartman boşluğuna doğru uzandım. "Siz de girin lan içeri, dizi mi çekiyoruz burada?!" Apartmanda aaa eee ööö sesleri yükselirken kapılar da teker teker kapanıyordu. Türkan teyzeye doğru dönmüştüm ki yanağıma sert bir tokat yedim. "Sen beni nasıl herkese rezil edersin! Kimsin sen ya?!" "Her gece kapıma dayanıp dururken rezil olmuyordun ya!" "Ya Barış aptal adamın tekisin!"

"Barış oğlum çok ayıp..." Hay Allah'ım olay bana patladı iyi mi? Geceleri evimi basan o patladığım için suçlu ben. "Barış oğlum Türkan Teyzen haklı. Hiç yakışmadı sana." Üst katlardan duyduğum sesle sinirlerim daha da gerildi. "Tamam ablacım bu sefer kapıma dayanan her kızı alırım yatağıma!" "Aa terbiyesiz!" Yukarıdaki kapıda gürültüyle kapanırken bu kez Defne ağlamaya başlamıştı. "Rezil oldum herkese Türkan Teyze. Bir daha nasıl bakarım yüzlerine?" Türkan Teyzeyle göz göze gelince eve girip kapıyı kapattım ben de sinirle.

Yeniden yemeğin başına dönüp sebzelere işkence etmeye devam ediyordum. Ama sinirden sebzelerimi bırakıp kendimi de doğrayabilirdim. Kimse anlamıyordu beni. Anlamaz tabii, her şeyi alttan alırsan olacağı bu. Gerçi alttan almasan ne olacak sanki? İçimdeki öfke artarken bıçağı bırakıp elimle yüzümü kapatıp derin nefesler almaya başladım. Çok gergindim ve bundan kurtulamıyordum asla. Evde yapamayacağımı anlayınca üzerimi değiştirdim ve telefonumu falan alıp evden çıkacaktım ki kapı çaldı. Karşımda daha önce görmediğim bir kadın.

"Ee merhaba ben..." "Şuan çok sinirliyim! Ha ama illa ısrarla bir şey söyleyip benim tepemi daha da attıracak olursan sonrasında Barış suçlu olmasın! Ben anlamıyorum ki sizi! Biriniz bile demiyor ki bu adamın üzerine çok mu gidiyoruz acaba diye ya biriniz bile! Hani ben de insanım sonuçta, patlayabilirim değil mi?! Benim de bir sabrım var! Hepiniz, tüm kadınlar bencilsiniz!" Karşımdaki kız korkmuş bir şekilde baksa da sonradan toparlamıştı bakışlarını. "Sipariş getirmiştim ama..?" "Ben bir şey sipariş etmedim." "Peki. Ayrıca karşınıza çıkan her kadına bu kadar kaba davranıyorsanız muhtemelen tavırlarını da hak etmişsinizdir. Asıl bencil sizsiniz."