Sil Gözünün Yalnızlıklarını

47.Bölüm

Gözlerimi açıp üzerimde yatan Nisa'ya bakıp gülümsedim. Biraz kıpırdadıktan sonra o da uyanmıştı. Gözlerimiz buluştuğunda gülümsedi. "Uyumuş muyuz ya?" "Sen ne güzel oldun öyle ilk uyandığında." "Ben hep güzelim zaten." Uykulu sesi onu öpme isteğimi arttırırken buna engel olan tek bir şeyim bile olmadığından dudaklarımızı birleştirdim. O da bana karşılık verirken uzun uzun öptük birbirimizi. Benden uzaklaşıp yüzümü okşarken gülümsedim.

"Barış... Sen beni hep yoldan çıkarıyorsun." "Ben mi seni çıkarıyorum?" "Evet." "İyi yapıyorum o zaman. Şu gülümsemeye bak nasıl da mutlusun." "Harikasın Barış seviyorum seni." Kolumu beline dolayıp belini okşarken gülümsemişti. "Üşüdüm ben ya." Kalkıp üzerine şortunu ve benim tişörtlerimden birini giydikten sonra kollarımın arasına girmişti. Çıplak göğsüme bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. "Ama eğlendik bence." "Bu kez gerçekten çok fazla yoruldum Nisa." Nisa bana bakıp küçük bir kahkaha atarken yatağa yayılmıştım iyice.

"Sevgilim sen yaşlanıyor olabilir misin?" Bu kez kahkaha atan ben olmuştum. "Hadi oradan be. Beni oradan oraya sürükleyip istediğin her şeyi üzerimde denersen yorulmak hakkımdır benim." "Her şeyi üzerinde denemedim. Daha deneyeceklerim de var." "Hmm." Boynuna uzun bir öpücük kondurduğumda gülmüştü. "En iyilerini o güne saklıyorum. Böylesini hayatının herhangi bir döneminde herhangi bir şekilde yaşamış olma ihtimalin yok. Efsane bir şey." "Hangi gün o gün?"

Nisa bana bakıp gülümsemişti. "Evlendiğimiz gün işte. O gece öyle eğleneceğiz ki öyle evlilik sıkıcıdır diyenlerden olamayacaksın." "Nisa lütfen bu gece evlenelim mi?" Nisa bana bakıp gür bir kahkaha atarken ona sıkıca sarıldım. "Seni özlüyorum ben. Sen böyle kollarımın arasındayken bile seni özlüyorum. Çok saçma değil mi? İçimdeki özlemin hâlâ geçmemiş olması çok saçma değil mi?" "Ben söz konusuysam böyle hissetmen çok normal sevgilim." "Aman asla kaçırma hep bir öv kendini."

Gözlerimi kapatıp onu sıkıca sarsam da kollarımın arasından çıkmıştı. "Bunaldım Barış ya. Çok daraldım." "Dışarı çık o zaman Nisa." Yanağıma bıraktığı uzun öpücüklerle belli belirsiz gülümsedim. Yanımda mutlu olduğunu düşünmüyordum artık. İlişkimiz tamamen sevişmekten ibaretmiş gibi hissediyordum. Sanki evlenmemiz bile bunun içinmiş gibi... Nisa yanağımı okşarken derin bir nefes aldım. "Barış..." "Söyle Nisa." "Sen bana kızgın olabilir misin?" "Onun için bir sebebim bile yok ki. Uyumak istiyorum biraz. Sen istersen dışarı çıkabilirsin."

Sırtımı ona dönüp gözlerimi kapattığımda o da arkama yatıp bedenimi sıkıca sarmıştı. Omzuma bir kaç öpücük bıraktığında gülümsedim. "Moralin bozuk ama..." "Seni seviyorum Nisa." "Hadi gözlerime bak, bakışalım. Gözlerini özledim. Çok güzeller gözlerin." Ona döndüğümde gülümsemişti. "Ben biraz acemiyim bu ilişki konusunda, sen bana öğreteceksin artık olur mu?" "Seni seviyorum ben. Sen kendin ol mutlu ol bana yeter." "Ben hiç olmadığım kadar mutluyum. Dudak versene bir tane."

Gülüp dudağına minik bir öpücük kondurduğumda yüzümü okşamıştı. "Çok seviyorum." Bana kocaman gülümserken derin bir nefes aldım. "Ben de çok seviyorum Barış." Elimi tutup uzun bir öpücük kondurmuştu. "Bugün ne kadar tuhaf bir gündü.  Önce hamileyim sandım..." "İstiyor muydun?" "Yani istesem dikkat etmezdim sonuçta." "Peki ben isteseydim mesela?" "O zaman benim hazır olmamı beklerdin ya da beklemem dersen ayrılırdık." "Ha o kadar kolay yani..." "Anlatınca kolay. Sen beni bırakırsan ben eskisi gibi sahteden de olsa gülemem."

Ona sıkıca sarıldığımda boynuma bir kaç öpücük bırakmıştı. "Bugün daha normal bir çift günü yapalım mı Barış? Mesela birlikte sıkıcı şeyler yapalım. Yemek yiyip birbirimize iltifat edelim mesela..." "Sonra o güzel ellerini tutup seni dansa kaldırayım." "Sonra biraz bakışırız." "Güneşin doğuşunu da izleriz belki." "İzleriz, hiç izlemedik ki birlikte. Belki bana yine şarkı söylersin." "Yanlış, belki bana yeniden şarkılar söyletir o güzelliğin..." Yanakları kızarırken güldüm. "Senin yanaklarını böyle kızarırken görmek... Çok güzelsin melek gibi."