Sil Gözünün Yalnızlıklarını

44.Bölüm

Babamın evine geldiğimde kapının oraya gelmiştim ki arkamdaki hareketlilikle oraya dönünce Nisa'yı gördüm. Gözlerimi devirip yanına gittiğimde elinden tutup onu da içeri aldım. "Çok kaba bu adamlar." "Dokunmadılar değil mi sana?" "Tırnakları değse hayatta olmazlardı." Nisa'ya bakıp gülümsedim. "Niye geldin?" "Evde oturup sıkılsa mıydım? Asla olmaz aşkım." "Ah serserim benim." Etrafında yavaşça dönerken onu süzdüm. "Nasıl olmuşum? Sevgilimin ailesini tehdit etmek için uygun mu sence kombinim? Daha önce hiç sevgilim olmadı çünkü."

Güldüm. "Birtanem diğer ilişkilerde bu tür aksiyonlar yok ve harika gözüküyorsun." Nisa'nın belini kavrayıp içeri girerken babamın çalışma odasına gidip beklemeye başladık. Nisa oradaki koltuğa otururken ben de babamın masasındaki sandalyeye yayılmıştım. "Kapa çeneni geç odaya!" Babam yanımıza gelirken ona baktım. "Şu kıza bağırma diyorum sana." Bana bakarken gülmüştü. "Sanane lan karım değil mi ister bağırırım ister..." "Bağıramazsın, o senin malın değil." Babam bana bakarken iyice yayıldım. Kalkmamı beklese de kalkmadım.

Nisa kalkıp yanıma gelirken ona baktım. Dizlerime oturduğunda gülümsemişti. "Saygı işte." Güldüm. Ayakta kalmasındansa gözünün önünde dizlerime oturması elbette saygı göstergesiydi. Babam koltuğa yayılırken Nisa'ya bakıp gülümsedim. Onun da elleri sakallarımı okşuyordu. "Hayırdır hangi rüzgar attı seni buraya yine?" "Dedim ki artık evlilik hazırlıklarına başlayayım. Önce bir ev ayarlayayım Nisa'yla ikimize. Buradan bakmaya başlayalım dedim ama fazla sıkıcı sanki. Sen ne dersin Nisa'm?" Nisa kalkıp pencereden dışarı baktıktan sonra bana bakıp gülümsemişti.

"Evin içini ben hallederim de manzarası kötü sevgilim. Sevmedim ben burayı." "Sana kapılarım hep açık oğlum da evlenip benimle yaşayabileceğin kanısına nereden vardın?" Nisa bana bakarken gülüp ayağa kalktım ben de. Babamın yanına gidip gömleğinin cebinde tuttuğu sigara paketini aldım. İçinden bir sigarayı alıp yakarken Nisa'ya baktım. "İster misin hatun?" Nisa yüzünü ekşitirken paketi masaya doğru atmıştım. "Şimdi şöyle ki..." Masaya yaslanırken sigaradan bir nefes çekmiştim. "Biz Nisa'yla biraz rahat davranmayı sevdiğimiz için yalnız yaşamayı düşünüyoruz. Değil mi birtanem?" 

"Biraz fazla yaramaz olduğumuzu da atlamayalım bence." Ona bakıp gülümsediğimde o da sandalyeye yerleşip bacaklarını da masaya atmıştı. "O yüzden ne yazık ki bizimle kalmana izin veremeyiz babacığım üzgünüm. Ama merak etme ben sana çok güzel bir yer ayarladım. Hatta seçeneklerin de var. Şöyle manzarası güzel bir mezarlık veya manzarası pek de iyi olmayan bir cezaevi... Hangisini tercih edersin bilmiyorum ama iki sona da benim elim değmeden gideceksin."

"Peki oğlum diyelim ki bu dediklerin oldu benim tüm malımın sana kalacağına nasıl bu kadar eminsin? Belki sevgili karım ve kızıma bırakırım her şeyimi..." "Karını ikna etmek hiç zor olmaz. Kardeşim konusunda da Duygu'yla uzlaşabilirim bence." "Barış'ın ikna konusunda kimse eline su dökemez. Benim gibi bir kadını evliliğe ikna etmiş birisi o. Her şeyi başarabilir." Nisa'ya bakıp gülümserken elimdeki sigarayı da söndürmüştüm. "Peki bunları neyle yapmayı düşünüyorsun? Elinde neyin var ki sanki? Küçük bir ev... Başka? Hiçbir şey. İşin bile yok. İkinize zaten bir kaç ay tanıyorum."

Nisa yanıma gelip kolunu omzuma atarken gülümsedim. "Bizim ilişkimiz sizin o çıkar ilişkilerinize benzemez yalnız. Bizim aramızda her konuda harika bir elektrik var. Barış mükemmel biri ve birbirimizi deli gibi seviyoruz." "Çok duygulandım şuan. İzninizle biraz ağlamak istiyorum." "Nisa ile konuşurken ses tonuna ve alt mesajlarına dikkat et!" Nisa omzumu sıkıca tutarken ona baktım. Dudağıma bir öpücük kondurmuştu. "Sakin..." "Sen önce o ses tonuna dikkat et. Kendinizce bir oyun oynuyor olabilirsiniz ama hayat öyle sandığınız gibi kolay değil. Size altın tepsiyle bir şeyler sunulmuyor."