Sil Gözünün Yalnızlıklarını

82.Bölüm

"Beni artık sevmiyorsun sen." Barış belimden tutup beni yatağa çektiğinde gülümsedim. "Seviyorum." Dudaklarımız birleşirken uzun uzun öpmüştü beni. Durup gözlerine baktım uzun uzun ve gülümsedim. "Beni çok seviyorsun. Ben o sözleri duymak istemiyorum. Bana sevdiğini dokunuşların hissettiriyor. O tutkuyu anlıyorum. Söz veriyorum bir kaç yıl sonra bir de bebeğimiz olacak ve biz çok mutlu olacağız." Barış boynuma uzun bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. "Hastanedeyken görmediğin bir geceliğim vardı..." Barış bana bakarken gülümsedim ve dudağına minik bir öpücük kondurdum. "Ne dersin?"

Barış beni yatağa çektiğinde gülümsedim ve kollarımı boynuna doladım. "Zaman kaybetmeyelim. Her saniye sevelim birbirimizi. Ölebilirdim." "Deme öyle... Öyle şeyler hayır..." Barış yanağıma uzun bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. "Şimdi iyisin..." "Çok iyiyim. Özledim seni." Gözlerine bakarken yutkundum ve tişörtünü çıkardım üzerinden. "Dikkatli ol canın acırsa hemen söyle. Sana bir şey olmasına izin vermem." Kapı çaldığında ikimiz de sıkıntıyla bir nefes vermiştik. "Ya sevişiyoruz burada bana ne gitsinler."  Barış gülerken ben de gülümsedim. "Kimmiş bakalım..."

Barış giderken sırtına atladım ve kollarımı boynuna doladım. "Tut ama düşerim." Elleri kalçama yerleştiğinde beraber kapıya ilerlemiştik. Cemal'i görünce gergince bir nefes aldım ve Barış'ın sırtından indim. O da kapıyı açmıştı. "Günaydın kardeşim." "Günaydın Cemo da hayırdır?" "Seni almaya geldim. Eve kapandın kaldın biraz temiz hava al. Biraz eğlenelim. Kafanı toparla." "Ne kadar düşüncelisin sen(!) Ama eşimle ben ilgilenirim. Sen de bekar arkadaşlarının kafasını toparlarsın." Barış gergince bize bakarken beni kendine çekip belimi sarmıştı. "Yapmayın bunu ama. Arada bırakılmak istemiyorum."

"Nisa hanım daha çok ortada bırakmayı tercih eder aslında." "Sen her boka burnunu sokma. Bilmediğin şeyler var ve sana kendimi açıklamak zorunda değilim Cemal. Sana arkadaşlık yaptığım zamana yazık. Ama bu kez olmaz. Bu kez Barış'la arama ne sen ne başkası giremeyecek." Barış'a bakıp gülümsedim. "İstersen gidebilirsin sevgilim. Temiz havaya gerçekten ihtiyacın var. Ben de işlerimi toparlarım hem." Barış'a kocaman gülümsediğimde Cemal'i onaylamıştı. "Tamam gelirim. Hem halletmemiz gereken şeyleri hallederiz." "Akşamüstü Beko ile gelir alırız seni."

...

"Sıkılırsan ara beni anında gelirim." "Ben de işlerimi toparlarım ya... Hem bol bol konuşuruz. Bana bak masajcı kızlar falan yok." "Yok..." Gülümsedim. Dudaklarımız birleşirken kendimi yeniden karşı koyamadığım o bataklıkta bulmuştum. Dudakları boynumdan göğsüme doğru ilerlerken onu durdurup tişörtümü çıkardım. "Zamanımız var mıdır dersin?" "Bence olmasa da beklerler. Çünkü bu kadar özlemişken... Ah çok güzelsin..." Saçlarımı çözdüğünde gülümsedim. "Hmm..." Barışın dudaklarına dokunup kıkırdadım. "Fazla özletme kendini bir daha."

(İsteyen arkadaşlar üç noktaya gidebilir)

Dudaklarımızı birleştirdiğinde bir eli tenimde gezinirken onun kucağına yerleşip dudaklarıma ulaşması konusunda ona yardımcı oldum. E tabi ben de tenini okşayıp ona olan özlemimi gidermeye çabalıyordum. Tabii bu özlem dinecek gibi gözükmüyordu. Dudaklarımı saran dudakları ona dokunma isteğimi arttırırken özlemimi daha da körüklüyordu. "Ah serseri kızım seni özledim." "Ben... Ben de çok özledim. Ama iyisin ya o bana yeter." Tenine uzun bir öpücük bırakıp gülümsedim. "Bir daha seni o halde görmek istemiyorum." Barış'ın yüzünü okşarken derin bir nefes aldım ve gülümsedim.

Başımı yavaşça yatağa bırakıp onu üzerime çektim. Derin nefesler alırken gülümsedim. "Sensiz kaldığım dakikalarda canım çok acıyor." "Benim de..." Elleri tenimi okşarken derin bir nefes aldım ve dudaklarına minik bir öpücük kondurdum ve yüzünü ellerimle gezinmeye başladım. Gözlerini kapatıp gülümserken dudaklarına uzun bir öpücük kondurdum. "Sen benim sevgilimsin Barış." Dudaklarım boynuna kaydığında gülümseyip yerlerimizi değiştirmişti. Kocaman gülümsedim ve ensesindeki saçları okşadım. "Canın acımıyor değil mi?" "İyiyim."