ေထာင္သားမ်ား ေထာင္ထဲသို႔စတင္ဝင္ေရာက္လာသည့္အခါ၌ မ်ားလွစြာေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးစံုျဖင့္ အျခားအခန္းထဲသို႔ ျပန္လည္ေရႊ႕ေျပာင္းရျခင္းသည္ပံုမွန္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းကသာလွ်င္ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
သံုးရက္တာတိုက္ပိတ္ခံၿပီးေနာက္,အျပင္သို႔ျပန္ထြက္လာကာ ပံုမွန္အင္အားျပန္မရမခ်င္းလွဲအိပ္ေနသည့္ပံုသည္ ဘာကိုမွမမႈသည့္ပံုပင္။ Room 15 ထဲမွလူမ်ားကေတာ့ shock ရကုန္ၾကသည္။
ထိုလူငယ္ေလးကိုၾကည့္ရသည္မွာ ပိန္ပါးသြယ္လ်ၿပီး အရပ္ျမင့္ကာ,သန္႔ရွင္းၾကည္လင္၍ ျဖဴစြတ္ေသာအသားရည္ရွိသည္။ ဘယ္သူကမ်ား အဲ့လိုလူငယ္ေလးဆီမွာ လူလို႔ေတာင္သတ္မွတ္လို႔မရႏုိင္တဲ့ ခြန္အားေတြရွိေနမယ္လို႔ေတြးမိပါ့မလဲ။ထို႔အျပင္ ဟဲစီးယန္ကိုယ္တိုင္လည္း သူကိုယ္သူမေတြးမိေပ။
တိုက္ပိတ္ခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာခ်ိန္,သူအေနျဖင့္ ကုန္းေပၚေရာက္ကာ ေနေျခာက္လွမ္းခံရေတာ့မည့္ ငါးတစ္ေကာင္လိုေသျခင္းတရားႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရေတာ့မည္ဟုခံစားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအမ်ဳိးသား၏လက္ထဲသို႔လႊဲေျပာင္းခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ ပါးစပ္ျခင္းထိကပ္၍တစ္ခုခုကိုေသာက္သံုးလိုက္ရခ်ိန္တြင္,ခႏၶာကိုယ္မွာ အဆံုးအစမရွိသည္အထိ ခြန္အားမ်ားတိုးပြားလာခဲ့သည္။
မယံုၾကည္ႏုိင္ေလာက္စရာအရွိန္ျဖင့္,ေျခလက္ႏွင့္ခႏၶာကိုယ္ရွိအရုိးမ်ားအားလံုးအတြင္းသို႔စိမ့္ဝင္သြားၿပီး ေသြးေၾကာမ်ားထဲသို႔ျဖတ္သန္းကာအခ်ိန္မေရြးေပါက္ထြက္မတတ္ပင္။
သူသတိျပန္လစ္မသြားခင္ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုသည္ကိုျပန္စဥ္းစားလိုက္ခ်ိန္,ဟဲစီးယန္၏ေသြးမရွိေသာႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာတစ္လႊာျဖင့္တစ္လႊာတင္းၾကပ္စြာဖိကပ္သြားသည္။လွ်ာထိပ္ဖ်ားကေနစ၍ ပါးစပ္တစ္ခုလံုး၌သာမက အစာအိမ္ႏွင့္ အူမ်ားပါမက်န္,သူႏွင့္မသက္ဆိုင္သည့္ အေငြ႕သက္မ်ားမွာစြန္းထင္းေနၿပီး သူ၏ဦးေႏွာက္အတြင္းကိုပါသက္ေရာက္ေနေလသည္။
ဟဲစီးယန္ေဘးရွိ,ခ်န္ယူကေတာ့အိပ္ယာထက္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ိတ္ရင္း စဥ္းစားေနသည္မွာ သူ၏ဖခင္ႏွင့္ ေကာလိပ္အိပ္ေဆာင္ရွိ သူ႕ညီေလးသံုးေယာက္အျပင္,အတန္းထဲမွခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ညီမေလးျဖစ္သည္။အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ေႏြရာသီဌက္ႏွစ္ေကာင္အတူတူပ်ံသန္းခဲ့ၾကသည့္ အံ့ဩဖြယ္ရာအခ်ိန္မ်ားျဖစ္ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္ရုတ္တရပ္ေလေအးမ်ားခံစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ထခုန္လိုက္မိသည္။ရလဒ္ကေတာ့,ေျခေထာက္ ေထာက္တာလႊဲသြားသည့္လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚဗိုင္းကနည္းလဲက်သြားေတာ့သည္။
YOU ARE READING
《ငါေသေတာ့မလို႔ဘဲ!!》
Horror🔸️Translated to Burmese🇲🇲 🔸️All credit to original authors and english translators 🔹️Both Unicode and Zawgyi Started Date: 22 July 2020 Yaoi [BL]❗ When I entered for the Film Academy, the examiner arranged a crying scene for me. I pinched my th...
