As I Thought So (Dallas and Mazee)

45 (Revised)

Nagising ako at madilim pa rin ang paligid.

Napalingon ako sa tabi ko pero wala sya. Napaupo ako sa higaan. Medyo masakit ang katawan ko. Ang alam ko, halos inumaga na kami nong masilip ko yong digital watch sa gilid.

Pareho kaming nakatulog sa pagod at magkayakap. Sinubukan ko syang tawagin pero walang sumagot.

Nakaramdam ako ng lungkot.

Binuksan ko ang lampshade sa gilid. Nakita ko ang mask nya at isang nakatuping papel.

May drawing ito na rose.

Hey Miss Stranger!

Sorry if I didn't wake you up. I do not want to disturb you in dreaming of me. Just kidding, but I wish you were dreaming of me tho :').

I really want to stay, but I have a meeting at 10AM in Cambridge. I honestly want to spend more time with you, but work is already calling. I am pretty sure that we will meet again soon. Wear my mask in the next event and I'll wear yours.

I leave my number. Call me the soonest as you can. I do not see any phone in your purse. Maybe, you left your phone?

Also, do not worry, I did not turn on the lights. I like what we have right now. Let us be strangers for now.

Xoxo,
Stranger

"Im sure we will meet again, Stranger." napangiti ako nang sabihin yon. I like her.

Napatingin ako sa relo at alas dos na ng hapon. Napahampas ako sa noo ko. Baka nag aalala na sila sa akin.

Dali dali akong kumilos para makauwi. Sana wala pa si Alexi sa unit dahil sigurado ako na papagalitan nya ako. Nakakatakot pa naman syang magalit.

Nakahinga ako nang maluwag nang makauwi ako sa unit at walang tao. Sigurado busy si Alexi. Mukhang emergency nga yong tawag nya kagabi sa party.

Nagshower at di ko maiwasang alalahanin ang nangyari sa amin ng stranger na yon.

Napaisip ako.

Marupok ba ako?

Desperada ba ako?

Kinapa ko ang puso ko at alam ko na hindi ako nag sisisi sa nangyari na iyon.

Life is short.

You only live once.

Maybe, this was a great thing I experienced once in a lifetime. I wonder if we will meet again.

I really would like to her more.

I want to see her face.

Napabalikwas nalang ako dahil nararamdaman ko na kumukulubit kamay ko. Kanina pa ako dito sa shower. Inasikaso ko na ang sarili.

Pahiga na sana ako nang may mag doorbell.

"I missed you so much, hon.." agad nyang bungad at yumakap sakin. Nagulat ako sa pagdating nya pero di ko maalis ang inis ko at tinulak sya. Nakita ko ang pagtataka sa mukha nya.

"What's wrong?" alalang tanong nya.

"You are asking me, what is wrong?" galit na sabi ko sa kanya. "After so many months, here you are again. Am I just a gf here in NY?!" iritang tanong ko sa kanya. May nakita akong pagkabigla sa mga mata nya.

"What are you talking about, I do not understand." bulalas nya.

"This is so not you, Liam. How long has it been since you went to California? No contacts, no messages at all. Then, after reaching out to you for the hundredth times, what I will hear is your daughter. Why did you do this to me?"