As I Thought So (Dallas and Mazee)

13

Aaminin ko nakakaoverwhelm dahil saglit palang kaming magkakilala. Hindi ko naman makaila na sa loob ng maiksing panahon, halos parang kilala ko na siya. Marami na kaming nalaman tungkol sa isa't isa.

"You are now my girlfriend." malambing na sabi niya sa akin at may sinuot sa akin na kwentas. Nagulat pa ako dahil rose pendant ito. 

"Your gf?" amused kong tanong sa kanya. Yes, we kissed intensely. Di man lang nya ako tinanong kung okay sakin na maging gf nya. Kunot noong tumingin siya sa akin habang nakakandong parin ako sa kanya.

"Yeah. Officially mine. You are only allowed to say yes." maauthoridad nyang sabi.

"Well, do I have a choice?" biro ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin.

"You are mine." ngiti niya sa akin at hinalikan ako sa noo.

"And so you are." We shared for another kiss. She pulled out when it is about to get warmer.

"Let's get inside." sabi niya sa akin at inalalayan ako. Magkahawak kamay kaming pumunta sa unit niya. Sa totoo lang kinakabahan ako. Kami na officially. Sa totoo lang nakakagulat na nanligaw niya. Hindi naman ganito sa culture nila. How did she know?

"Dallas, how did you know about courtship?" tanong ko.

"Hmm.. I made my research. Also, I had a Filipina Nanny when I was in Sweden." sagot niya.

"Oh I see. You really did a research." natatawa kong sabi.

"Yeah, I just want to know how would I approach you. You know." kibit balikat nyang sabi. Very attorney.

Next week na pala ang flight ko pabalik ng Pilipinas. Parang kailan lang na dumating ako dito. Sa loob ng buong buwan sobrang dami na ang nangyari.

"Dallas, uhmmm.." tawag pansin ko sa kanya. Nasa kusina na kami at nagtitimpla siya ng kape.

"Yes?" tanong niya at nilapag sa harap ko ang isang tasa ng kape.

"You know that I am a tourist, right?" panimula ko. Nakatingin lang siya sa akin.

"My Flight is next week."

"Stay." Mahina nyang sabi pero tumagos sa puso ko.

"I.. " hindi ko maituloy ang sasabihin ko nang mapatingin ako sa mga mata niya.

"Tourist visa is for 180 days. Why don't you stay for.." putol nyang sabi at napabuntong hininga. "Yeah, you have your life in the Philippines." Hindi ko maunawaan pero para siyang lungkot na lungkot. Ngayong araw nagsimula na maging kami.

"Dallas.." mahina kong tawag sa pangalan niya.

"You still have a job there and you are only here for a month. Are you coming back?" 

"Uhmm.. about that." hindi pa kasi ako nakakapag desisyon pero nalulungkot ako.

"Long Distance Relationship will work." malungkot nyang sabi. "It is just that, its too hard for me that I can't be with you."

How can she makes me feel that she loves me so much? 

"Just keep in touch. I'll wait for you." pilit na ngiti niyang sabi at hinawakan nya ako sa mukha. 

"Dallas.." tawag ko sa pangalan nya. 

"Can we just not talk about that. Let's make the most of our time. I only have a week to be with you." dinikit nya ang noo nya sa noo ko.

"Ang arte nya." bulong ko sa isip ko. Niyakap nya ako. Ang bilis ng tibok ng puso nya. Para siyang takot na mawala ako. Posible pala talaga na mainlove ka sa isang tao agad pero parang matagal mo na siyang kilala. Siguro sa previous life namin magkakilala kami.