As I Thought So (Dallas and Mazee)

54

Gising na ako pero hindi ko magawang kumilos o dumilat. Nakayakap pa rin sa akin si Dallas at hinahaplos ang buhok ko. Nararamdaman ko rin ang halik nya sa may ulo ko. Kanina pa rin sya gising at hindi rin umiimik. Nakayakap lang sya sa akin. Para bang inaabangan nya ako na magising. Nakatalikod ako sa kanya.

Alam ko nakainom ako pero malinaw sakin ang nangyari. Hindi rin ako nakapaniwala sa sarili ko. Masyado na akong marupok. Nagpadala ako sa init nang katawan.

Lust lang ba talaga ang nararamdaman ko sa kanya? Pesteng puso ka, deny pa ng deny. May impact parin talaga sya. Pero, yong disappointment ko ang nangingibabaw.

Pakiramdam ko mawawala lang din sya uli. Hindi nya ako naging priority at gusto ko ring makaganti sa lahat ng sakit. I dont believe in love anymore.

Naramdaman ko ang pag buntong hininga nya. Saka kumalas sa pagkakayakap sakin. Alam ko nagbibihis na sya. Hanggang sa marinig ko na lumabas na sya nang kwarto. Nanatili akong nakapikit. Saka ako nakahinga nang lumabas na sya.

Maya maya pa ay na pag desisyunan ko nang maligo. Nanlalambot pa ako pero kailangan ko na ring mag asikaso. Pinagmasdan ko ang sarili sa salamin at nakahinga dahil wala akong kissmark.

Usually, sinisigurado ni Dallas na may marka syang maiwan. Pero wala akong makita.

Isang maong shorts at beach blouse na light blue ang naisip kong isuot. Wala akong planing mag swimming ngayon. Pero kung sakali man, nag naka Black two piece naman ako.

Hinayaan oo nalang nakalugay ang buhok ko. Pag labas ko ng kwarto ay syang labas rin ni Robbie. Bitbit nya ang Bag Dallas. Napakunot noo ako.

Aalis ba sya?

"Hey, good morning." masaya nyang bati na pumupungas pa. Nauna na syang maglakad at naka sunod lang ako. Nasa couch si Dallas at nakahiga.

"Hey Bro!" tawag ni Robbie sa kanya. Nakapikit kasi ito. "Did you sleep here?"

"Thanks for bringing my bag." sagot nya naman.

"Are you leaving?" curious na tanong ko. Hindi ko alam pero para syang ngumiti.

"I just want to get change. I can't get in to her room." sagot naman nya.

"Oh! Dang! Sorry, I didn't even know that Heather will make it. Sorry for making you spent the night here. Mazz, please share you room with Dallas, okay." hindi sya nag papa alam. Nag uutos sya.

"What?" gulat kong tanong.

"Thanks, She's harmless. Don't worry. I'm really thirsty. I will get change and wake up Heather. We will join you guys for breakfast." saka sya deretsong umalis. Lumakad na rin si Dallas at di na ako pinansin.

Okay, expertise nya ang mang deadma. Parang walang nangyari? Pero sino ba may pasimuno. Ako? Sa pagtutulog tuluyan ko? Napansin nya kaya? Dumeretso naman ako sa labas para tanawin ang dagat. Naisip ko na maglakad lakad na rin muna.

Naalala ko si Miss Stranger.

Siguro, kailangan ko rin syang makausap. Kahit na di namin kilala ang isat isa mas okay pa rin siguro na makausap ko sya.

I wonder who she is. Parang ayaw ko isipin na sya si Astrid. Medyo marami silang pagkakahalintulad.

"Hi there!" nagulat ako nang bigla syang sumulpot sa harapan ko.

"Oh. Hi.." di ko maitago ang pagka gulat ko. Bahagya syang natawa.

"I was calling you, but you seems spacing out." sabi nya sa akin. Napatitig ako sa deep blue eyes nya at blonde hair. Pareho talaga sila pero parang iba talaga.