As I Thought So (Dallas and Mazee)

39 (Revised)

Matapos ang araw na iyon ay sobra ang saya ko. Hindi basta basta ang nangyari na iyon at sobrang espesyal at magical para sa akin iyon. Kaso hindi parin mawala sa puso ko ang kakaibang kaba. Ang hirap ipaliwanag pero para akong natatakot.

Parang may hindi magandang mangyayari.

Isang linggo na mula ng umalis si Dallas para sa isang kaso nya na private. Hanggang ngayon ay wala akong balita sa kanya. Hindi niya ako kinokontak at hindi ko rin siya makontak. Nag aalala talaga ako ng sobra sa kanya. Ano kayang klase na kaso yon? Sana okay at safe lang sya lagi.

Tinanong si Liam at Joan kung may alam sila sa kasong hawak ni Dallas pero lagi lang nilang sinasabing private. Maaga akong lumabas ng opisina at naisip kong pumunta sa unit ni Dallas. Pero hindi ko sya nakita doon. Kagabi pa ako hindi mapakali at hinahanap siya. Pero wala tlaga. kahit anong gawin ko ay di ko sya makontak. 

Iba ang pakiramdam ko at parang may mali. Halos wala akong tulog hanggang sa naisipan kong puntahan si Jay sa salon nong umaga para malaman paano gumamit ng GPS. 

"There, the phone of the person you are looking for is in that hotel." tukoy ni Jay matapos nyang kalikutin ang phone ko dahil alam ko nag link si Dallas ng gps don one time para daw alam nya kung nasan ako. Hindi ko alam bakit nya kailangan lagyan ng gps yong phone ko ng time nayon. Ang sabi lang nya work related.

Pero yong kaba na nararamdaman ay sobrang iba. Hindi ako mapakali.

"Thanks, Jay." nakangiti kong sabi sa kanya at nagbook na ako ng uber. Humalik ako sa pisngi nya at saka umalis.

Habang papalapit sa hotel at sobrang kaba ang nararamdaman ko. Nagpakilala ako na secretary ni Dallas sa front dedsk, at laking gulat ko dahil andon nga siya at info nya ang nakatala sa isang hotel room.

Parang gusto kong umatras nong nasa hotel room na ako, pero gusto kong magtiwala kay Dallas na walang kababalaghan na nangyayari sa kabila ng pinto na yan. I want to trust her.. I really do. Kumatok ako sa pinto at bumakas ito. Mukha ni Dallas ang nakita ko, pero...

para akong nabuhusan ng  malamig na tubig dahil sa itsura nya. She looks wasted, hickeys on her neck. As I thought so..

My instinct were right.

I felt dying inside as I saw the woman behind her.

"förlåt mig min kärlek" she uttered which I do not understand (forgive me, my love)

"Tell me that I am just dreaming." I know I sounded desperate. But, I want her to deny what I see right now. I just so love her that I want to forgive her right now, even I will look like stupid.

"What are you doing here?" kunot noong tanong nya, until realization hits me. I am not dreaming.

"Honey I'm done." sabi ng babae at lumingkis sa braso nya.

"nobody, just my scretary." at hinapit nya pa ito sa bewang na syang kinangiti ng babae na kasama nya.

"Dallas why?" galit na tanong ko sa kanya na puno nang hinanakit. "After all this? After what we did? Why? Why are you doing this to me? Are you just taking a revenge? Making me fall for you and then cheat on me? How could you do this to me?"I thought everything was alright on that day.." masakit at gigil ba sabi ko sa kanya. I hate you!

"I told you before, do not get your hopes up." cold nyang sagot sakin, bwat sabihin nya ay nagpapabigat ng loob ko. Sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon.

"You cheated on me!" I screamed on her face.

"I did not cheat on you. I cheated on her. She is my gf!" gigil na sabi nya sa akin at pabulong yon na tila takot siyang marinig ng babae na yon. Para akong nanghina sa narinig pero imposible. Ramdam ko nong araw na yon na mahal nya ako at ako lang.