This will be another gxg story :').
I never expected this to happen in my life.. Sa isang iglap lang yumaman ako at nagawa ko ang mga gusto ko.
My name is Mazee and I am the lucky girl! I bring luck to people around me and thats why they kept me o...
Nang Lunes ay di kami nag uusap ni Dallas. Busy siya at mukhang gusto nalang nya kalimutan yong nangyari na iyon. Wala naman akong magagawa. Ginusto ko yon at ako ang nag simula. Kasalanan ko yon, bakit kasi ako nagpadala?
Worth it pa ba to?
Para akong nagmamakaawa sa kanya. Hindi ko na maunawaan ang sarili ko. Pero isa lang ang sigurado ko, mahal ko sya at nagsisisi ako sa nagawa ko sa kanya.
Yong trauma nya, ako ang nagbalik non. Gusto ko syang mabawi dahil mahal ko sya. Gusto ko syang makasama at ilaban.
Cup cakes ang dala ko sa kanya ngayong umaga at yong favorite coffee nya. Mukha siyang stress at napasandal sa swivel chair nya habang ngumunguya ng cup cake at naka pikit.
"Hello!" bungad naman Joan. Lumapit siya ng deretso kay Dallas at kumuha ng cup cake nalang. Napasimangot nalang ako.
"Wow! This is good! Where did you get it? Can I have another one, I'll give some to Liam." tanong nya.
"Help yourself." sagot ni Dallas sa kanya. Sinipat naman ni Joan yong box. Siguro hinahanap nya yong name ng shop.
"Hey, where did you get this? I'm sure that their cake is also amazing." pangungulit nya kay Dallas.
"Ask her." tukoy ni Dallas sa akin. Agad naman siyang lumapit sakin at kinulit ako. Napakakulit nya.
"I baked it. Sorry, there's no shop. But, SB has some better cup cakes than that." sabi ko sa kanya. Bumalik naman siya sa pwesto ni Dallas at binalik yong isang cup cake sa box. Para pa silang nagbubulungan at napansin ko na napatingin sa akin si Dallas.
"Good morning everyone." bati ni Liam.
"What brought you here?" deretsong tanong ni Dallas. Di ko sila pinapansin at nagulat nalang ako ng lumapit ito sa table ko at may nilagay na box na donuts at isang stemed pink rose. Maang akong napatingin sa kanya at pilit na napangiti. I do not look to good today. I feel so stressed and tired. Kung anu ano pa ang naiisip ko. Napansin ko sa peripheral view ko na parang nagdabog si Dallas at di ko nasupil ang ngiti ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"I hope I can invite you for a lunch later." tanong nya sa akin at syang nagpabalik sa diwa ko. Kaharap ko nga pala si Liam.
"Liam, I think it isn't a best time for that. We are in the office and I am busy. Please take these back." seryoso kong sabi at parang napasinghap si Joan. Tila naman nabigla si Liam sa akin pero ngumiti naman siya.
"Oh! I just." bulalas nya na kinataka ko. "Okay, I'll.." putol nyang sabi nang magsalita si Dallas.
"Liam, seriously in my office?" Tila naiinis naman si Dallas. "You might be the owner, but we are in working hours. We are all busy here." Napatingin naman ako sa kanya at seryoso ang mukha nya. Nakakunot ang kanyang noo.
Problema nito? Sobrang sungit. Nakakatense naman sa loob ng opisina na to.
Tumayo naman ako at kinuha yong isang folder na ipapaphotocopy at nag excuse sa kanila. Naramdaman ko naman na parang may sumunod sa akin pero di ko na pinansin. Nang makarating sa machine ay saka siya nagsalita.
