As I Thought So (Dallas and Mazee)

47

It was a very long tiring weeks.

"Hey, ready for tonight's event?" nagulat ako sa biglang pagsulpot ni Robbie sa shop.

"Event?" tanong ko sa kanya.

"Yup, it is today. We've already signed up and it is time to relax for some time." nakangiting sabi nya sa akin at hinawakan ako sa balikat.

"Oh, okay. I'll come." bigla kong sagot sa kanya. Napangiti sya sa akin. "Why is it a masquerade party again?"

"Don't know. Maybe to keep the theme?" kibit balikat nyang sagot.

"I got you a dress by th way. What do you think?" tanong nya sabay pinakita sa akin ang phone nya. Nagustuhan ko naman yong napili nyang cocktail dress.

"I like that." nakangiti kong sagot.

"Great! Let's get some bite. I'm famished." aya naman nya sa akin. Sakto naman at lunch time na kaya tumungo ako. Binilin ko ang shop sa mga employee at naglakad na kami ni Robbie papunta sa isang restaurant na malapit.

Masaya akong kasama to si Robbie. Mapagbiro sya at magaan syang kasama. Nakakalimot ako sa mga problema.

Napaka optimistic at positive nya.

Napansin ko naman na sigeng ring ang phone nya at tinitingnan lang nya saka napapangiti. Para syang nakakaloko.

"Why don't you answer your phone?" tanong ko sa kanya.

"It was my very annoying friend. She wants us to meet." sagot nya na may nakakalokong ngiti. Pansin ko lang na napakasama nya lagi.

"Oh okay." syang nasagot ko nalang. Feeling ko mga ka fling nya yon tuloy. Napatingin naman ako sa paligid at baka may sumugod sakin. Napansin ko na kakaiba ang ngiti nya at nakatingin sa may kabilang lamesa. Nacucurios ako kay Robbie.

Matapos namin kumain ay umuwi na kami sa unit. Nandoon si Liam nakasandal sa pinto at may dalang bulaklak. Lumapit sya sa akin.

"Hey, I did not see you in the office and I took the chance that you might be home." nakangiti nyang sabi sakin. "For you."

Inabot ko nalang ang bulaklak na dala nya. Dumeretso naman na si Robbie sa loob ng unit at naiwan kami ni Liam sa labas. Nagpaalam naman sya at ngumiti kay Liam nilang respeto. Pero alam ko na ayaw ni Robbie sa kanya.

"Don't you have a work today?" tanong ko sa kanya. Umiling naman sya at muling ngumiti.

"It's fine. I am actually planning to invite you for lunch, but it feels like its too late. How about dinner later?" tanong nya.

"Im sorry, we have plans for tonight. Maybe, next time." hingi ko ng paumanhin.

"It is okay, Hon. There is always next time." sagot naman nya. Sa totoo lang naguguilty talaga ako na hindi ko malaman.

Napatitig ako sa kanya. Ang gwapo nya, matangkad, blue ang mata, matikas, gentleman. Lahat nang hahanapin mo sa isang lalaki nasa kanya na. Ideal man sya sa totoo lang. Masaya naman kami pero bakit nagka ganito. Bakit puro duda ako at parang ayaw ko na? Mahal ko pa rin naman sya pero, parang ayaw ko nang tumuloy pa.

Hindi ko lang matanggap yong paglilihim nya sa akin. Napakalaking bagay non. Natatakot ako. Pakiramdam ko may mali pa rin.

Mahal ko sya. Pero, mas mahal ko ang sarili ko. Yon ang natutunan ko sa nakaraang relasyon ko.

"I missed you so much, Hon." saka ako bumalik sa sarili nang maramdaman ko ang pagyakap nya.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko ang pag yakap nya sa akin. Pinaparamdam nya na napakahalaga ko sa kanya. Gusto ko ang amoy nya. Very manly. Sa yakap nya, pinaparamdam nya na secure ako sa kanya.