Maidstone Academy

Chapter 12

Perla'nın ağzından

Omzumu dürtülmekten oyulmuştu resmen. Şu an partideydim ve oturduğum yerden her şey yolunda mı diye kontrol ediyordum fakat yanımdaki bu çocuk beni sinir etmeye başlamıştı. "Cody artık gider misin? Seninle dans etmeyeceğim çünkü dans edemeyecek kadar yorgunum." " Ha, yani yorgun olmasan edeceksin." Lafı başka yerlerinden anlıyordu. "Sana söylemem gereken bir şey var hadi zaten çok kısa sürecek." Oflayarak ayağa kalktım ve dans edenlerin yanına geçtik.

"Neymiş bu oturduğumuz yerden konuşamadığımız mevzu?" Önce etrafa sonra sahneye doğru baktı. " Alex ile aranıza giren soğukluğun nedenini hiç düşünmüş müydün? Ya da şöyle söylemeliyim 'Damon ile Alex' in
arasındaki sorunun ne olabileceğini düşünmüş müydün?'" Kaşlarımı çattım ve yüzüne baktım. Birincisi, o bunu nerden biliyordu? İkincisi ise bu onu ilgilendirmeyen bir konuydu ve kendisini ilgilendirmeyen konulara burnunu sokan insanları hiç sevmezdim. Bunu nerden biliyorsun desem geçiştireceğini biliyordum. "Ne biliyorsun bilmiyorum ama bu saçmalık seni ilgilendirmiyor. Git kendi sorunlarınla ilgilen." "Bu kadar meraksız olamazsın cidden." Elbette merak ediyordum fakat o bildiği şeyleri bana karşılıksız bir şekilde anlatmazdı, eminim. "Söyleyeceğin şeyi söyledin. Şimdi gidiyorum ama bir daha bu konu hakkında konuşmak istemiyorum." Elini bırakırken Damon'ın bir kızla dans ettiği fark etmiştim. Bu kız Allison'du. Geçen gün kafeye gelmesinin tesadüf olmadığını biliyordum işte.

Çok yorgundum ve bugün partiden erken ayrılacaktım. Dışarı çıktım. Abim şoförle giderdi o yüzden ben de taksiye bindim. Bu yorucu gece de benim için bitmişti sonunda.

**********

Eve sonunda varmıştım. Salonun ışığı yanıyordu. Babam bu saatlerde genelde kendi odasında olurdu. Hızlıca kapıya yürüdüm ve açtım. Salona doğru ilerlediğimde şu an burda olmasını en son isteyeceğim kişi vardı : annem. Babam beni fark edince gülümsedi.

"Annen bu sabah gelmiş. Sizi görmek istediğini söyleyince ben de eve davet ettim." Mimiklerinden dolayı yalan söylediğini düşünüyordum. Annemi iki senedir Fransa'daydı. Ara sıra telefonda konuşurduk ama çok kısa sürerdi. İşlerinin yoğun olduğunu söyleyip kapatırdı. Halbuki arayan kendisiyken.

"Hoş geldin. Neden geleceğini haber vermedin?" "Her şey çok ani gelişti. Haber vermeyi unutmuşum. Bir hafta burada olacağım." Anladım dercesine kafamı salladım. "Ben partiden biraz erken çıktım. Abim benim kadar erken gelir mi emin değilim. Odama çıkıp üstümü değiştireyim" dedikten sonra koşarcasına merdivenlerden çıktım ve odama girdim. Tekrar aşağıya iner miydim bilmiyorum. Şu an ne annemle ne babamla konuşmak istiyordum. İki sene önce - annem daha Fransa'ya gitmeden önce- babam ve annem tek celsede boşanmıştı. Aralarında ne gibi bir sorun vardı bilmiyorum. Hiçbir zaman tartışan bir çift olmamışlardı. Aramızdaki sevgi bitti deyip geçiştirmişlerdi. Aralarında bir sevgi mi vardı ki bitecekti sanki.

Yüzümdeki makyajı silip üzerime pijamalarımı geçirdim. Bu gece uyuyamayacaktım çünkü düşünmem gereken şeyler vardı. Belki de Cody'e bildiği ne varsa anlatmasını istemeliydim. Ama bunun karşılığı ne olurdu kestiremiyorum. Elime telefonumu aldım. Mesaj gelmişti.

Gönderen: Abim
Her yerde seni arıyorum, neredesin?
11.50pm
Gönderilen: Abim
Ben eve erken geçtim. Çok geç olmadan sen de gel. Evde seni bekleyen bir sürpriz (!) var.

Eve gelince şaşıracaktı. Anneme düşkündü. Haftada iki üç kez telefonlaşırlardı. Babam izin verse onunla Fransa'ya giderdi. Ama babam biricik oğlunu gözünün önünden asla ayırmazdı. Partideki yorgunluk tekrar üzerime çöktü ve derin bir uykuya daldım.