Maidstone Academy

Chapter 45

Allison'un gözünden

Video çekimi sonra beraber eğlenmek için çocukluğumuzda hep yaptığımız gibi laser tag oynamaya gittik. Uzun zaman olmuştu gitmeyeli, özlemiştim oynamayı. Aslında gerçekten iyi oynamıştık ama küçük bir fark ile kaybetmiştik. Kaybetmemize rağmen Estella kazançlı gibiydi. Bir çocuk ile konuştuklarını gördüm, sevimli bir tipi vardı çocuğun. Bu konuşmanın devamı gelir miydi acaba? Estella'nın daha çok sosyalleşmesini istiyordum açıkçası ve bunu ona da söylemiştim.
____________________

Pazartesi günü geldiğinde tam Damon'ın sınıfına çıkacakken onun benim sınıfıma geldiğini gördüm. Gülümseyerek el salladım göz göze geldiğimizde. O da bana gülümseyerek göz kırpmıştı. Ayrı bir mutluluk ve heyecan vardı sanki üstünde. "Bakıyorum da ayrı bir hareketlisin bugün. Nedenini öğrenebilir miyim?" dedim gülümsemem hala devam ederken, yanında somurtamıyordum ki zaten. "Bu aralar bir proje üstünde çalışıyorum. Onun heyecanıdır." dedi. Yerinde duramıyordu gerçekten.

Okul proje mi vermişti? Okulun projesine bu kadar sevineceğini sanmıyordum. "Ne projesiymiş bu?" "Zamanı gelince görürsün." dedi sadece. Gözlerindeki pırıltı beni de mutlu ediyordu, kafamı anladım anlamında salladım.

"Perla ile hafta sonu nasıldı?" "İyiydi, Uzun zamandır baş başa bu kadar çok vakit geçirmemiştik. Hele de tartışmadan." dedi. Perla aklına gelince gülümsemesi artmıştı. Kardeşi onun için çok değerliydi. "Peki eve dönmeyi düşünüyor musun, sana bunun hakkında söyledi mi bir şeyler?" "Bir ara ufakça değindi. 'Dönmeyi düşünüyorum ama anlattıklarını biraz daha sindirmem lazım.' dedim. Bir daha da konuşmadık bu konuda."

Demek ki geri dönme fikri aklıma daha çok yatmıştı. Sadece biraz daha zamana ihtiyacı vardı. "Alexa geri dönüş yaptı mı aramalarına?" "En son yazdığımdan beri cevap alamadım. Demiştim zaten artık kendisi istediği zaman gelir konuşur. Bir daha arayıp yazmam." dedi. O cümlesini bitirdiğinde ders zili çalmıştı. Vedalaştık ve sınıflara döndük.

Okulun geri kalanında birkaç gün öncesi gibi fazla olmasa da bazı dedikodular dolaşıyordu. Bazıları Alexa ve ailesini okulda gördüğünü hatta ailenin okula girip müdürle görüştüğünü söylüyorlardı. Çok kulak asmadım onlara. Gelirse gelirdi, bu dedikodular gereksizdi. Olayı bu kadar büyütmek Alexa'yı korkutmaktan başka işe yaramazdı bence.

Yurda döndüğümde biraz kitap okudum. Uzun süredir doğru dürüst okuyamamıştım. Canım sıkılıyordu, Damon projesi ile uğraşmak için okul çıkışı hızlıca gitmişti. Estella uzun süredir takip ettiği diziyi izliyor, Asya da ödev yapıyordu. Ben de çıkıp biraz dolaşmaya karar verdim. Kulağımda kulaklık ile biraz yürümüş. Çevredeki birkaç mağazayı ziyaret etmiştim.

Mağazalarda dolaşırken bir şey ilgimi çekmişti. Yanına gittiğimde çeşit çeşit günlükler gördüm. Çocukken hiç sevmezdim günlük tutmayı. Bazen yazacak kadar heyecanlı bir hayatım olmazdı; bazen de yazmak, düşüncelerimin ve duygularımın hızına yetişemezdi. Bu sadece günlüklerimle sınırlı değildi. Hikaye taslaklarımı yazarken de hep telefonumu kullanırdım. Paragraflar yazdıkça aklıma gelir ve kısa süre sonra kalemi ellerim değil beynime doluşan yeni fikirler yönetirdi genellikle. Saatler sonra ellerim yazmaktan ağrırken kafamda hala cümleler dolu olduğu için kağıt yerine klavyeyi tercih ederdim.

Ama şu an elimdeki günlüğe bakarken istemsizce onu almak istemiştim. Hayatımı yazmak hala eğlenceli gelmiyordu. Amacım günlük için kullanmak değildi. Bana güzel hissettiren bir insana bir şeyler yazmak istemiştim. O an o saniye bir ilham yerleşmişti içime. 'O defteri al ve yaz' diyordu sadece. Damon'a hediye etmek istiyordum ancak sadece yazıp bırakmak bana yetersiz gelmişti. Bu yazıları sese dökmek istiyordum. Hemen gidip defteri aldım, kalem de almıştım. Yurda dönene kadar bekleyemezdim.