I dont know anything About me.

hoofdstuk 51

pov Yara 

We staan met zijn alle op het vliegveld in Wenen. De rest vliegt allemaal naar Milaan maar ik ga weer terug naar Canada. Ik heb namelijk gewoon school en ik heb thuis nog een hoop uit te leggen denk ik. We lopen met zijn allen de vertrekhal van her vliegveld in. Ik loop naar de rij om mij in te checken richting Toronto en de rest sluit aan in de rij naar Milaan. Het valt gelukkig mee met de rukte dus we zijn gelukkig allemaal snel aan de buurt. Bij mij duurt het natuurlijk weer iets langer omdat ik een vlucht heb buiten Europa. Als ook ik mag door lopen kijk ik om mij heen om te zien waar de rest is gebleven. 

'Yara hier zo' Hoor ik rechts iemand roepen. Ik draai mij om en daar zie ik dus ook iedereen staan. Ik heb mij weer bij de groep aangesloten en we lopen gezamenlijk naar de douane. Ook dit gaat redelijk snel dus we hebben nog even tijd voordat ik moet gaan boarden. 

'oke ik heb nog een half uurtje zullen we nog wat drinken bij de Starbucks' vraag ik aan de groep. Er klinkt allemaal instemmend gemompel dus lopen we naar de Starbucks. We bestellen allemaal wat en als we de bestelling hebben gaan we aan tafels zitten die redelijk bij elkaar staan. Ik zit uiteindelijk bij Shawn Tiffany en Jake. Ik neem voorzichtig een paar slokjes van mijn hete koffie en staar wat voor mij uit. 

'Yaar luister je wel' hoor ik opeens nadat ik wordt aangetikt. Ik kijk verschrikt op en kijk naar Shawn. 

'euh nee sorry eigenlijk niet' zeg ik en kijk beschaamd naar de tafel. 'ik vroeg of het wel gaat' herhaalt Shawn zijn vraag en kijkt mij bezorgd aan. Ik haal mijn schouders op en reageer voor de rest niet echt. Shawn neemt geen genoegen met mijn halve antwoord en kijkt mij nog indringender aan. 

'nee Shawn het gaat niet. Hoe moet ik nou terug naar huis. papa en mama zijn waarschijnlijk super boos, Luke is nog steeds vreemd gegaan, Ik heb mijn vrienden compleet genegeerd en ik moet nog steeds naar die kutkoppen van Mitchel en Olivia aankijken' roep ik uit en klap met mijn handen op tafel waardoor iedereen verschrikt mijn kant op kijkt. 

'yaar' zucht Shawn. 'ja wat het is toch zo kan ik niet gewoon hier blijven' smeek ik hem. 

'nee dat kan echt niet je hebt school en buiten dat. Ik word dan levend opgehangen door papa en mama' zegt Shawn. ik weet niks meer te zeggen dus ik kijk maar weer naar mijn handen. 

'ze zullen heus niet boos zijn misschien alleen een tikje bezorgd. Net zoals je vrienden en Luke en die andere klojo's moet je gewoon links laten liggen. En buiten dat binnen een maand komen jullie toch naar Londen en dan ben ik weer een maandje thuis' zegt Shawn. 

'HE WACHT WAT HOEZO NAAR LONDEN' schreeuw ik bijna door heel de tent. 

'verrassing' lacht Shawn. 

'o mijn hemel jaaaaa' roep ik uit en geef Shawn een dikke knuffel. 

de vlucht naar Canada kan gaan boarden

Ik laat Shawn los en sta op om mijn spullen te pakken. Als iedereen klaar is lopen we naar de gate toe. 

'dankjewel voor alles ik heb mij enorm thuis gevoeld bij jullie' zeg ik tegen de crew en geef ze allemaal een snelle knuffel. 

'oke nou dan ga ik maar' zucht ik en kijk Shawn aan. 'Je gaat dit gewoon doen Yaar jij kan dit' zegt Shawn. Ik knik en kruip in zijn openstaande armen. 'ik ga je missen broertje' 'maar ik jou meer zus' zegt Shawn. Ik kruip uit zijn armen en draai mij nog om naar de crew. 

'er is nu in ieder geval geen miscommunicatie door meerdere Mendesen' lach ik. Iedereen barst in lachen uit. Ik zwaai nog even en loop dan richting het vliegtuig. 

we hebben gelukkig een mega fijne vlucht gehad en we staan alweer op de Canadese grond. Ik pak mijn koffer van de band af en loop naar de aankomsthal. Ik kijk op mijn telefoon om te kijken of ik iets gemist heb en loop ondertussen de hal in. Voor ik het weet hoor ik mijn naam en zijn er 2 armen om mij heen geslagen. 

'omg yaar doe dit nooit meer ik heb je zo gemist' hoor ik Aaliyah snikken. 

'hee rustig ik ben er weer. kom we vormen een opstopping' lach ik. Ze haalt haar armen van mij af en samen lopen we verder naar onze ouders. 

'sorry sorry het spijt mij zo erg ik had nooit zomaar weg mogen gaan' fluister ik en frummel een beetje aan mijn handen. Opeens voel ik weer armen om mij heen. 

'nee Yaar we begrijpen het we waren zo ongerust. We dachten dat je weer terug naar Nederland was gevlucht omdat je hier niet meer wilde zijn bij ons' fluistert mama. 

'nee mam ik wil nooit meer iets anders ik was gewoon in een hele rare trans denk ik' lach ik. Mama laat mij los en veegt de tranen van mijn gezicht. 

'Yaartje toch. Ik denk dat iemand een hele grote preek nodig heeft' zegt papa en geeft mij een knuffel. ik kijk hem verward aan. 

'ja die Luke flikt dit niet zonder gevolgen hoor' zegt papa serieus. Ik barst in lachen uit waardoor iedereen mij verward aankijkt. 

'Ik denk dat we dan eerst even Noa, Lynn en Lauren uit Nederland op moeten pikken en dan nog Shawn in Milaan. Ze hadden allemaal wraak plannen' lach ik. 

'o o vergeet mij ook niet ik doe mee' zegt Aaliyah waardoor iedereen in de lach schiet. 

'kom dan gaan we naar huis' zegt Papa. Ik knik en zucht opgelucht. Ik pak al mijn zooi en we lopen naar de auto. Het haf uurtje in de auto is voorbij gevlogen. We hebben alleen maar gekletst over hoe het hier was en hoe het bij Shawn was. Doordat ik zo druk ben met kletsen zie ik niet dat er iemand bij de voordeur aan het wachten is. Ik ben net bezig met mijn koffer uit de auto te sleuren als ik mijn naam hoor. Ik draai om en zie daar Lottie aan komen rennen. 

"yaaaraaaaa' schreeuwt ze. 

'Lottiee' schreeuw ik verbaasd terug en we rennen op elkaar af en belanden in een knuffel. 

'Yaar het spijt mij zo als ik niet zo druk was geweest met Dave had ik je kunnen helpen en zaten we nu niet in deze zooi' ratelt Lottie aan een stuk door. 

'hee nee Lot zo moet je niet denken je was gelukkig ik wilde je daar ook niet mee storen met mijn gezeik' probeer ik haar gerust te stellen. 

'ja maar' probeert Lot nog 

'nee niks te ja maar het is oke echt waar' zeg ik en trek haar opnieuw in een knuffel. 

'zijn de dames van plan om nog naar binnen te komen of hoe zit het' zegt mama grijnzend bij de voordeur. Ik pak snel mijn koffer en Lot mijn tas en we lopen naar binnen. 

'ga maar direct naar boven om het op te ruimen' zegt mama voordat wij de spullen midden in de gang kunnen pleuren. Ik draai mij om en loop met spullen de trap op richting mijn kamer. Ik gooi het daar alsnog op de grond en plof op mijn bed. Lottie volgt mijn voorbeeld en komt naast mij zitten. 

'dus hoe was het hier na mijn vertrek' zeg ik om een gesprek te starten en stiekem ben ik ook wel nieuwsgierig.

'het leek wel oorlogsgebied. Nadat jij de groep had verlaten ging iedereen los in de app en ben jij ook helemaal vol gespamd. Niemand wist iets dus spraken we af met zn allen om alles op alles te zetten om je te bereiken. Uiteindelijk nam je toen op We wisten toen nog steeds niks, maar we wisten wel dat Luke degene was die iets uit te leggen had. Dat deed hij ik heb hem meteen uit mijn huis geschopt en uit de groepsapp geflikkert. O en ik had hem maar even geblokt voordat ik uit mijn plaat zou gaan. Hij was verder ook niet op school net zoals Olivia trouwens dus voor de rest geen idee waar die uithangen' eindigt Lot haar verhaal. 

'kijk en daarom ben jij dus mijn beste vriendin' lach ik. De rest van de middag kletsen we nog meer, we bestellen pizza en Lot blijft slapen. Kortom een alsnog geslaagde dag.