Pov Yara.
Tringggggggggg
"Kom lot we zijn vrij" roep ik uit waardoor de leraar me geïrriteerd aan kijkt. We pakken onze spullen in en lopen naar de kluisjes. Als we daar zijn pak ik mijn jas en lopen we terug naar onze fiets. Als we naar de poort lopen (want ja je mag niet fietsen op het schoolplein) zie ik Mitchel te voorschijn komen.
"O nee niet hij" zeg ik zacht tegen Lottie zodat alleen zij het hoort.
"Wat moet je blondje" zucht ik geërgerd.
"Hee Hee Hee niet zo boos Mendes" sist Mitchel.
"Heb je nog iets nuttigs te zeggen of kunnen we gaan" vraag ik aan Mitchel.
"Ja duh, niemand spreekt me zomaar tegen ik heb altijd iets nuttigs te zeggen. Ik ben namelijk niet zo dom als sommige onder ons" zegt Mitchel op de welbekende spottende toon.
"Ahh heb ik je ego geschaafd zielige jij" zeg Ik met een pruillip.
"Yaar stop hier krijg je problemen van" probeert Lottie mij te overtuigen. Maar ik negeer haar en ga door.
"Ik zou stoppen als ik jou was of ik doe je vriendinnetje wat aan Mendes" zegt Mitchel steeds bozer.
"Als je haar met een vinger aanraakt heb je een groter probleem dan dat je ego is" sis ik ook steeds bozer.
"O echt zal ik het proberen" grijnst Michel. En hij loop naar Lottie toe en geeft haar een klap op haar wang.
"Oké nu ga je echt te ver brown" roep ik. Ik gooi mijn fiets op de grond en ren op hem af. Toch een voordeel van dansen je bent best behendig. Ik geef hem een trap in zijn maag.
"O Mendes nu ga jij ook te ver" roept hij en geeft mij ook een klap op mijn neus.
Ik voel iets naar beneden glijden en ik denk dat het bloed is. Ik krijg een waas voor mijn ogen en trap en trap en sla en ga door en hij ook. Ik voel de pijn niet meer en hoor niks van wat er om mij heen gebeurt."YARA STOP NU" roept iemand maar ik stop niet en ga juist harder door. Totdat ik van achter word weg getrokken.
"WAT MOET JE" roep ik naar de gene. Ik draai me om en kijk in de ogen van Luke.
"Yara verdomme waar ben je mee bezig" roept hij boos uit.
"Mag ik los" vraag ik zijn vraag negerend.
"Als je rustig blijft" zegt Luke. Ik knik en hij laat me los. Ik draai me om en ren terug naar Mitchel die vast gehouden word door een leraar. En geef ik hem nog een klap tegen zijn wang.
"Die kreeg je nog terug asshole" zeg ik en loop rustig weer terug naar Luke die moeite doet om zijn lach in te houden.
"Yaar wat je deed was erg maar ergens wel terecht" grijnst Luke.
"Waar is Lottie" vraag ik.
"Hier" hoor ik Lottie zegen. Ik draai me om en zie Lottie staan. Ik loop op haar af en geef haar een dikke knuffel.
"Yaar moest dat nou" lacht Lottie.
"Ja ja eigenlijk wel ja" zeg ik.
"gaat het wel moeten we niet eerst je neus verzorgen" vraagt Lottie bezorgd.
ik veeg het bloed weg met een tissue die ik van een leraar gekregen heb. Van dezelfde leraar moet ik morgen ochtend eerst naar de directeur want die was er nu niet meer.
" nee hoor ik voel me helemaal top" zeg ik.
Lottie en Luke kijken mij toch een tikkeltje bezorgd aan.
"Kom dan breng ik jullie naar huis" zegt Luke.
We pakken onze fiets weer en fietsen nu wel terug naar huis.
"Doeiii" zeg ik als ik thuis aankom. Lottie en Luke fietsen verder en ik loop naar binnen. Ik hang mijn jas op en loop naar de woonkamer.
"Hee lieverd wacht wat heb jij gedaan" roept mama.
"Euh niks" probeer ik.
"Ja ja tuurlijk Yara en nu echt" zegt mama een tikkeltje bezorgd.
"Euhm nou een joch ging vervelend doen tegen Lottie dus ik zei iets terug maar dat pikte die niet. En wat blijkt dat hij haar gewoon pest. Maar goed toen we naar huis wilden fietsen was hij er weer en toen sloeg hij Lottie en dat pikte ik niet dus toen ging ik los" zeg ik zo onschuldig mogelijk.
"Ik ben trots op je Yaar" zegt mama.
"Dankje wacht wat zei je nou" zeg ik.
"Ja tuurlijk je neemt het op voor je beste vriendin dat is toch goed" zegt mama.
"Ja oké dat is waar" zeg ik.
En dan komt shawn binnen met een geschokt gezicht.
Xx Isabel
JE LEEST
I dont know anything About me.
FanficMaak kennis met Yara een meisje van 16 met een onbezorgd leven. Ze gaat naar school (vwo 4), spreekt af met vriendinnen en heeft een passie namelijk dansen. Dat veranderd echter als de waarheid boven tafel komt door een simpel schoolproject