I dont know anything About me.

hoofdstuk 47

pov Yara 

vandaag was weer een vage dag. Er zijn 3 maanden verstreken sinds dat Olivia is gearriveerd. Luke heeft mij toen wel een belofte afgelegd dat er niks tussen hun was of is, maar er blijft toch iets knagen. Iedereen verklaart mij voor gek als ik erover begin of is bezig met zijn eigen dingen. Normaal was Lottie altijd degene die dingen aanvoelde, maar die is te druk bezig met Dave. Het is nou een paar keer gebeurd dat Olivia net weg liep van Luke als ik eraan kwam. Maar dat is niet het enige. Luke is gewoon niet zichzelf sinds Olivia er is wat juist voor meer wantrouwen zorgde. vandaag gebeurde er ook zoiets raars. 

flashback naar vanmiddag

De  bel is gegaan dus we zijn uit. Ik loop samen met lot en em naar de kluisjes. We lopen de hoek om en daar zie ik Luke en Dave al staan. Lottie rent naar Dave toe. Ik doe het daarentegen wat rustiger aan. Ik geef Luke een knuffel maar hij lijkt afwezig. 

'en hoe was je dag' vraag ik om hem af te leiden. 

'euh jaa prima hoor' zegt hij en staart weer naar de andere kant van de gang. 

' heb je anders zin om mee naar huis te gaan' zeg ik 

'ja nee sorry yaar ik moet iets anders doen' zegt hij en loopt weg. Ik roep hem nog na maar hij draait niet meer om. Ik kijk om mij heen en niemand lijkt het gemerkt te hebben. Ik pak dan maar snel mijn jas en loop de school uit zonder op iemand te wachten. 

einde flashback

ik heb de hele middag huiswerk gemaakt en ben alleen naar beneden gegaan voor het eten. daarna ben ik weer naar boven gevlucht. Ondertussen is het 11 uur en pak ik mijn telefoon erbij. Ik open mijn telefoon. Geen appjes of andere meldingen te zien. Dan open ik Instagram en scrol een beetje door mijn tijdlijn totdat ik een foto zie op een account van een roddelkrant. Eerst besteedt ik er geen aandacht aan totdat ik de schooltassen herken die op de foto staat. Ik scrol weer terug en kijk beter naar de foto. Ik herken de omgeving meteen als het centrum van Pickering. Ik kijk naar de schooltassen. En dan herken ik meteen de tas van Luke en daarna die van Olivia. Ik schrik maar durf niet verder de foto te bekijken bang om te realiseren wat er op staat. Toch doe ik het. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik herken meteen het blonde haar van Olivia en het bruine haar van Luke. Ze zitten op een bankje voor de Starbucks met hun lippen op elkaar. Meteen voel ik boosheid en verdriet opkomen. Ik staar een paar minuten huilend naar de foto. Daarna besluit ik dat het tijd is om actie te ondernemen. Ik pak mijn laptop en boek een ticket naar Londen. De eerste mogelijkheid is 3 uur vannacht prima. Ik sluit mijn laptop weer af en pak mijn koffer onder mijn bed. Ik gooi hem op mijn bed en begin hem te vullen met kleren voor allerlei temperaturen, schoenen, make-up, toiletspullen en nog meer belangrijke spullen. Ook pak ik mijn rugzak en vul deze met mijn laptop, ipad, opladers, een boek, portemonnee, paspoort, ticket en mijn telefoon. Ondertussen heb ik al een taxi gebeld die er elk moment kan komen. Ik maak alles dicht en loop zo zachtjes mogelijk de trap af en het huis uit. Nog steeds in trans stap ik in de taxi. 

'waar kan de reis heen mevrouw?' vraagt de taxichauffeur. 

'het vliegveld' reageer ik. Ze kijkt mij raar aan. Ik zal er ook wel niet top uit zien. Ik heb mij zo snel mogelijk omgekleed en ben gegaan. Na een halfuurtje komen we aan op het vliegveld. Ik loop snel naar de incheckbalie en daarna naar de douane. Ik hoef maar even te wachten en dan wordt er al omgeroepen dat we kunnen boarden. Ik pak snel mijn tas en loop het vliegtuig in. Als ik mijn plek heb gevonden installeer ik mijzelf. Ik pak mijn telefoon ik had een screenshot gemaakt van de bewuste foto. Deze stuur ik naar Luke dan blokkeer ik hem overal. Ik heb geen behoefte aan hem. Als laatste app ik Shawn dat ik om 4 uur Engelse tijd op het vliegveld in Manchester sta. Dan zet ik mijn telefoon uit. Op dat moment begint ook het vliegtuig te rijden. weg hier denk ik opgelucht. 

Ik probeer wat te slapen wat redelijk lukt. Daarna lees ik nog een stukje uit mijn boek en voor ik het weet staan we op het vliegveld van Manchester. Ik loop het vliegtuig uit en haal zo snel mogelijk mijn koffer op. Na even gezocht te hebben kom ik aan bij de hal. Ik kijk om mij heen om te zien of ik iemand bekends zie als iemand mij vanachter vastpakt. Ik schrik mij dood en probeer los te komen.

'Yaar Yaar he rustig het is oke ik ben er' hoor ik de persoon achter mij zeggen. Ik draai mij om in zijn armen en kijk naar het bezorgde gezicht van Shawn. Als ik eindelijk zijn vertrouwde ogen zie breek ik en begin te huilen. ik sla mijn armen om hem heen en probeer zowat in hem te verdwijnen. 

'het is oke Yaar ik ben er voor je' zegt Shawn en wrijft over mijn haar. 

'Shawn we moeten nu echt gaan jullie beginnen teveel op te vallen' hoor ik iemand achter mij zeggen. Ik voel Shawn knikken en even later staan mijn benen niet meer op de grond. Samen lopen we naar de uitgang van het vliegveld. 

'Shawn ik kan echt wel zelf lopen' fluister ik. Maar hij luistert niet. Even later zet hij mij in een busje en komt naast mij zitten. 

'yaar ik weet niet wat er is maar beloof mij asjeblieft dat je zoiets niet nog een keer flikt. Papa en mama waren super bezorgd ze hadden bijna de politie gebeld' zucht Shawn. 

'oo nee sorry Shawn dat was ik gewoon helemaal vergeten' zeg ik en barst weer in tranen uit.

hij slaat een arm om mij heen en zo zitten we een tijdje. Ondertussen is het busje al gaan rijden. Als ik een beetje uitgehuild ben ga ik weer recht zitten. 

'is er nog niks in de groepschat gezegd' zeg ik verbaasd

'wacht welke de familie app is helemaal volgespamd' zegt Shawn. 

'ja nee niet die de vrienden groepsapp bedoel ik' zeg ik. Shawn schud zijn hoofd. Ik haal diep adem en zeg: 'Luke is vreemdgegaan met Olivia' ik bijt op mijn lip om te zorgen dat ik niet nog een keer uitbarst. Ik kijk Shawn aan die mij verbaasd aan kijkt. 

'hebben we het over Luke als in jou Luke en die nicht van Mitchel' zegt Shawn al een tikje boos. Ik knik zacht en kijk hem dan weer voorzichtig aan. Zijn gezicht verstijfd helemaal en al zijn spieren spannen zich aan. 

'HIJ HEEFT WAT GEDAAN O IK ZWEER HET HIJ GAAT ERAAN' schreeuwt Shawn door heel het busje uit.