I dont know anything About me.

hoofdstuk 45

pov Yara

'Luke, Luke, luke' zeg ik terwijl ik voor zijn gezicht zwaai. 

'euh ja heel stom ja' zegt Luke afwezig en trekt mij mee naar de volgende les. Toevallig hebben we het volgende uur ook naast elkaar les. Ik plof op mijn plek neer naast Lottie. 

'wat had hij nou weer, het leek net alsof ze elkaar kenden ofzo' zeg ik tegen Emely en Lottie. 

'ja ik weet het ook niet hij was niet de normale Luke kunnen we wel zeggen' zegt Emely. 

Ik knik een beetje afwezig. De rest van het uur en eigenlijk de hele dag lukt het niet echt om mijn concentratie erbij te houden. mede door de hersenschudding of door het gedoe met Luke en Olivia. Na het laatste uur loop ik naar mijn kluisje om mijn spullen te pakken. Als ik de gang inloop ontmoeten mijn ogen de bekende groene ogen van Luke. Maar niet alleen die van Luke. Olivia kijkt mij met een gemene grijns aan en loopt daarna weg zwiepend met dat lange blonde haar. 

'wat had zij te vertellen' vraag ik ongerust. 

' hee schatje hoe was je dag. Nou lief dat je het vraagt Yaar' zegt Luke. Ik kijk hem geirriteerd aan en zeg; 'even serieus wat moest ze' 

'niks hoor liefje ze wilde alleen iets weten over de buitenschoolse activiteiten' probeert Luke mij gerust te stellen. Ik kijk hem aan en zie dat hij liegt, alleen dan kijkt hij mij niet aan. Ik pak snel mijn jas uit mijn kluisje en loop naar de uitgang. Ik hoor mensen mijn naam roepen maar ik negeer het en pak zo snel mogelijk mijn fiets en race naar huis. Eenmaal thuis zet ik mijn fiets op slot en storm naar binnen. 

'als iemand vraagt of ik er ben ben ik er niet' roep ik naar mama en Aaliyah die in de woonkamer zitten. Ik leg mijn jas weg en ren naar boven. Ondertussen zet ik mijn telefoon uit. Ik ga op mijn bed liggen en begin aan mijn huiswerk van de dag. Ik heb mijn wiskunde en engels huiswerk af wanneer er op mijn deur geklopt wordt. 

'nee ga weg' roep ik door de dichte deur heen. De persoon heeft duidelijk schijt en loopt alsnog mijn kamer in. 

'oke wat is er niet duidelijk aan nee' zeg ik boos terwijl ik omdraai om te kijken wie er binnen is gekomen. 

'Yara lieverd wat is er gebeurd' vraagt mama bezorgd. Ik kijk haar aan en weet even niks te zeggen. 

'ik heb de tijd hoor je gaat dit niet opkroppen daar heeft niemand zin in' zegt mama terwijl ze op mijn bureaustoel gaat zitten tegenover mij. 

'mam ik wil nog thuis blijven ik kon mij echt niet concentreren vandaag' zucht ik en kijk naar mij handen waar ik mee aan het friemelen ben. 

'kwam dat door de hersenschudding of ook door iets anders' vraagt mama terwijl ze mij doordringend aankijkt. 

'mam het was zo erg op school. Mitchel was er weer en die had weer een nare opmerking, nou toen bleek dat Mitchels nichtje ook bij ons in de klas komt en ze is net zo. Daarna kwam ik Luke tegen en wij vertelden het en hij was opeens niet zichzelf meer toen hij haar zag. Aan het einde van de dag liep ik naar de kluisjes en daar stonden hij en Olivia. Hij loog tegen mij mam' zeg ik en de eerste tranen lopen al naar beneden. 

'ach Yaar toch kom eens hier' zegt mama en ze staat op en neemt mij in haar armen. Nu begin ik echt te huilen en te huilen. Mama maakt allemaal sussende geluidjes en strijkt over mijn haar. Na een tijdje zijn mijn tranen opgehouden en ben ik gekalmeerd. 

'ik weet dat je zei dat ik moest zeggen dat je er niet was, maar ik denk toch dat er iemand op je zit te wachten die je graag wilt spreken' zegt mama. Ik kijk haar eerst boos aan maar dan bedenk ik mij dat dit wel uitgepraat moet worden. Daarom knik ik maar, Mama loopt naar beneden en een paar seconden hoor ik het volgende klopje op mijn door. 

'binnen' fluister ik. De deur gaat een kiertje open. Ik zie bruin haar en daarna twee groene ogen. Hij kijkt mij aan en komt dan helemaal de kamer binnen. Hij sluit de deur en komt naast mij op bed zitten. 

'Yaar ik kan het uitleggen' zegt Luke op een onzekere toon. Ik draai mij naar hem om, kijk hem in zijn ogen en knik. 

'Olivia is geen bekende yaar daarom reageerde ik zo verbaasd' verklaart Luke zijn gedrag. 

'wacht wat hoe dan' zeg ik verbaasd. 

'ze heeft al een tijdje eerder bij Mitchel gelogeerd. Vorig jaar een paar maanden, ze ging toen ook naar onze school. We raakten aan de praat en dat gebeurde steeds vaker. Je kon ons onafscheidelijk noemen. Vanuit mij was dat alleen vriendschappelijk, maar zij kreeg gevoelens voor mij. Ik heb het meteen afgekapt. Kort daarna ging ze weer terug naar haar ouders en heb ik niks meer van haar gehoord. Bij de kluisjes vertelde ze dat ze nog steeds gevoelens heeft maar i heb haar meteen afgekapt en verteld dat ik dat nog steeds niet had en dat het ook niet gaat veranderen. Ik zweer het Yaar ik voel niks voor haar en dat zal ook nooit gebeuren' zegt Luke bijna smekend. 

'what the fack Luke ik zweer het als ik er ooit achter kom dat er meer tussen jullie speelt is het meteen afgelopen ik maak geen grapje' zeg ik op mijn zekerst. 

' ik weet het Yaar daarom heb ik het iedereen vertelt zodat iedereen kan letten op haar en MItchels sneaky acties om jou te beschermen' zegt Luke. Ik kijk naar hem en geef hem een knuffel. 

'daarom hou ik van je om je eerlijkheid' zeg ik in zijn trui. Hij legt zijn hoofd op mijn hoofd en zo blijven we een tijdje zitten totdat we geroepen worden voor het eten.