I dont know anything About me.

Hoofdstuk 56

goedemorgen allemaal het is vandaag 4 juni en wij gaan vandaag eindelijk naar het vliegveld om naar Shawn te gaan. Ik en Aaliyah hebben vervroegd vakantie gekregen dus eindelijk vrijjj. Mijn koffer heb ik gister al ingepakt dus we gaan zo naar het vliegveld toe. roep ik  enthousiast in de camera. Voor nu vind ik het wel even prima dus ik sluit de camera af. Deze stop ik in mijn handbagage tas. ik gooi hem op mijn rug en pak mijn koffer vast en loop voorzichtig naar beneden. ik wil mijn spullen al neer gooien in de gang als ik mama hoor roepen dat ze al in de auto kunnen. Ik zucht en pak mijn koffer weer vast om hem nu naar de auto te brengen. Papa legt mijn koffer als laatste in de kofferbak. Mama en Aaliyah komen al naar buiten zodat we kunnen gaan.

'is iedereen klaar' vraagt Mama terwijl ze ons een voor een aankijkt. Ik en Aaliyah knikken en we stappen allemaal in de auto. 'Wilde je niet nog afscheid nemen van Luke en Lottie enzo?' vraagt Aaliyah terwijl ze haar gordel dicht klikt. Ik volg haar voorbeeld en zeg: 'hebben we gister al gedaan bij het kampvuur ze moesten beide gewoon naar school.' We rijden naar het vliegveld ondertussen nemen Aaliyah en ik rare musicaly filmpjes op voor haar account. Ik zet mijn camera neer en film ons terwijl we bezig zijn. Bij het vliegveld aangekomen pakken we al onze spullen. Ik heb 2 koffers omdat de bedoeling is dat ik de hele vakantie mee ga touren met Shawn. Aaliyah mama en papa blijven maar 2 weken. Nadat we hebben ingecheckt en door de douane zijn geweest ploffen we neer bij de Starbucks. Aaliyah en ik hebben allebei een ijskoffie en mama en papa gewoon een normale koffie. Ik maak een shotje van onze bekers. Ook film ik Aaliyah en mij terwijl we een slok nemen. We slurpen tegelijkertijd waardoor we in de lach schieten. Tussen ons gelach door kllinkt uit de intercom dat we kunnen boarden. We drinken snel ons drinken op en lopen dan naar de gate. Ik film nog even het uitzicht vanuit het vliegtuig en ga dan film kijken. 

'we gaan zo dalen willen jullie je gordels vast doen' zegt de stewardess. Ik knik en maak snel mijn gordel vast. Ik vis mijn camera uit mijn tas en film de lucht nog even, daarna doe ik alles snel in mijn tas zodat we snel kunnen gaan als het vliegtuig stilstaat. De uitvoering van dat plan ging iets minder soepel. Zo als altijd was er natuurlijk een mega opstopping en stonden we alsnog 20 minuten te wachten. Als we eenmaal het vliegtuig uit zijn ren ik bijna naar de koffer ophaalband. Ik moet alleen elke paar passen wachten op de rest omdat hun op een normaal lopen. Hoe dichter we bij de aankomsthal komen hoe enthousiaster en zenuwachtiger ik word. Papa tilt de laatste koffer van de band en geeft deze aan Aaliyah. Ze heeft haar koffer nog niet eens vast en ik ren al bijna weg. 

'Yara doe eens rustig lieverd hij staat er over een paar minuten ook nog wel' lacht mama. Ik loop nu op een rustiger tempo mee maar van binnen sta ik te springen. We slaan de hoek om en ik zie de aankomsthal tevoorschijn komen. Ik luister niet meer naar wat mama net gezegd heb maar ik begin steeds sneller te lopen. Iets achter mij zie ik Aaliyah ook steeds sneller lopen. Ik loop de aankomsthal in maar zie niet de bekende bruine haren en de bijhorende lach. Ik draai een rondje maar nog steeds niks. 

'YARA, AALIYAH' Ik draai mij om naar de stem. En daar zie ik dan toch de bekende lach. Ik laat mijn koffers staan en ren zo hard als ik kan naar de persoon die ik het meest gemist heb. Ik ren en ren 10 meter 8 meter 5 meter 2 meter. En dan spring ik eindelijk in de open armen van Shawn die ik de afgelopen maanden heb moeten missen. Ik snuif zijn bekende en vertrouwde geur op waardoor spontaan alle zenuwen verdwijnen. 

'je wilt niet weten hoe blij ik ben' zeg ik met een mega lach. 

'nee dat weet ik wel ik herken het gevoel' zegt hij en trekt me nog een keer in een knuffel. Dan laat hij mij los en rent naar Aaliyah die op een afstandje staat te kijken. Hij tilt haar op en zwiert een rondje. Ik hoor de bekende lach van Shawn en Aaliyah. Een blij en trots gevoel neemt de plek van de zenuwen over en ik kan alleen maar lachen. Ik loop naar mijn ouders die mijn koffers hebben mee gesjouwd en ik neem ze over zodat ze hun zoon kunnen begroeten. Aaliyah komt naast mij staan ze ziet er net zo blij uit als ons allemaal. Ik sla een arm om haar heen en we kijken samen naar het hele tafereel. Aaliyah kijkt ook op haar telefoon en ik kijk heel sneaky mee.