I dont know anything About me.

Hoofdstuk 18

Pov Shawn.

"Wat doe jij hier" zegt Yara op een boze toon. Ze wil aanstalten maken om weg te lopen maar ik hou haar tegen.

"Luister nou even Yaar ik was verdrietig en boos. Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. En toen ik je zag was ik zo gefrustreerd dat dat er allemaal in een keer uit kwam. Het spijt me zo erg" zeg ik met een verdrietige ondertoon.

Ik kijk haar in haar ogen aan maar ze kijkt weg.

"Shawn sorry" zegt Yara.

"Nee Yara het is mijn schuld ik reageerde zo achterlijk" zeg ik.

"Ik was zo verdrietig, en ik was zo blij dat ik je zag en toen reageerde je zo en daardoor schrok ik zo erg en werd ik alleen maar bozer" zegt Yara.

"Snap ik Yaartje kan je het me vergeven?" Vraag ik op een dramatische manier en ga op mijn knieën zitten.

"Ja tuurlijk" lacht Yara. en geeft mij een hele dikke knuffel waardoor we over het gras heen rollen

Pov Yara.
"Ja tuurlijk" lach ik. ik geef hem een knuffel maar daardoor valt hij om en rollen we zo gezamenlijk over het gras. 

"Gaan we nu terug iedereen zal zich wel zorgen maken" zegt Shawn.

"oja dat is wel een strak plan" zeg ik.
We lopen terug naar huis. Ik open de deur en ik zie alleen nog papa, mama, Aaliyah, puck en Marieke zitten. Puck en Marieke hebben een verdrietige blik in hun ogen. Ik tel de personen maar ik mis iemand. 

"Euhm waar is Jan" vraag ik.

"Yara kom even mee" zegt papa.

"Shawn jij ook" zegt hij vervolgens.

We lopen naar buiten en gaan daar aan de tafel zitten.

"Dus wat is er" vraagt Shawn.

"Toen alle familie weg was kregen Jan en ik een discussie. Het ging over jou Yaar. Jan vind dat je hier moet blijven. En toen zei ik dat je dat zelf moet bepalen. Die discussie ging over tot ruzie en toen is hij weg gegaan" zegt papa.

"Maar waar is hij heen dan" vraag ik.

"Dat weten we niet sorry" zegt papa.

"Dus waarom moest ik hier bij zijn" vraagt Shawn.

"Zodat iedereen het wist en we geen verkeerde dingen zouden zeggen" zegt papa.

"Maar Yara we vliegen morgen terug naar Canada ga je mee of niet."

"Yaar ga asjeblieft mee ik vertrouw Jan niet sorry maar hoe hij zich de afgelopen maand heeft gedragen is echt niet oke" zegt Shawn.

"En school dan" vraag Ik.

"Dat is geregeld als je mee zou gaan. Je staat er perfect voor dus dat was geen probleem" zegt mama die er ondertussen bij is komen staan.

 "ja ik wil heel graag mee. Ik wil niks liever, maar mijn spullen dan" vraag ik.

"Ja als we nu inpakken sturen we alles op" zegt Shawn.

"Oké ik ga mee maar ik wil wel nog even naar vriendinnen toe om afscheid te nemen" zeg ik.

Ze stemmen in en we lopen naar boven. Na een uurtje hebben we alles ingepakt en het valt best mee gelukkig. We lopen naar beneden en doen de spullen in de auto. Daarna lopen we terug naar binnen.

"Marieke wil je asjeblieft een beetje op puck letten" vraag ik aan Marieke.

"Ja tuurlijk Yaar en weet dat je altijd langs mag komen" zegt Marieke. Ik knik en geef haar nog een knuffel. Dan loop ik naar puck toe die de tranen al in haar ogen heeft staan.

"Je blijft altijd mijn kleine zusje en ik zal altijd van je houden vergeet dat niet. En als er iets is we kunnen altijd Skypen. Oké" zeg ik.

Ze knikt en geeft mij een hele lange knuffel.

"Ik hou van je Yaartje" zegt ze. Ik geef haar nog een laatste knuffel en loop dan naar buiten. Noa, Lynn en Lauren staan bij de auto. Ik loop naar ze toe en we belanden in een groepsknuffel. 

" ik ga jullie zo erg missen" fluister ik en barst in huilen uit. Daardoor begint iedereen weer te huilen. We knuffelen nog een paar minuten totdat de meeste tranen opgedroogd zijn. 

"beter houd je ons op de hoogte van alleee knappe jongens en roddels daar" lacht Lauren. "alleen als jullie de boel nog meer op stelten gaan zetten en alles vertellen" reageer ik terug. "tuurlijk" klinkt het in koor. Ik geef ze nog een laatste knuffel en stap dan de auto in. Papa start de auto en ik zwaai nog een keer naar iedereen. We rijden de straat uit. De straat waar ik gespeeld heb, gedanst heb, vrolijk ben geweest, boos ben geweest, verdrietig ben geweest maar vooral heel veel lol heb gehad. 

Als ik bijna lig te slapen begint mama te praten.

"Jongens de vlucht is verzet we kunnen nu al naar het vliegveld" zegt mama.
Ik knik en leg mijn hoofd weer neer. En val in slaap.

Xx Isabel