SAVAŞ TANRIÇASI • Rhya I

4

Vesta adını duyar duymaz Oona'nın yüzü sapsarı kesildi. Kendine gelebilmesi için James'in onu hafifçe dürtmesi gerekti. "Öldüğünüzü duymuştuk." dedi Oona, neredeyse titremeye başlayacaktı. "Geminize korsanların saldırdığını duyduk." Rhya içkisini bitirdi ve boş bardağı bir hizmetçiye uzattı. "Evet. Saldırıya uğradık. Ben kaçıp saklanacak kadar şanslıydım ama Dalton ne yazık ki değildi." Rhya gözlerinin dolmasını tercih ederdi ama ağlayamadı. Bunun yerine ellerine sahte bir titreme yolladı. Bu sahnede üzülmüş bir aşık rolünü oynuyordu.

Delly hemen atıldı. "Leydim bu konuda konuşmayı pek sevmiyor." James anlayışla kafasını salladı. "Elbette. Gerçekten çok üzüldük, Leydi Vesta." Rhya kafasını salladığında, Perses odaya girmişti. Rhya konuşma sona erdiği için rahatladı. Perses içeri girdiğinde bir grup kadın ve adam hızla onun etrafını sardı. James hala büyük bir dikkatle Rhya'yı izliyordu. Rhya adamın kalbindeki duyguları okumakta hiç zorlanmadı, çünkü gözlerinden zaten her şey açıkça okunuyordu. Tutku, hırs ve merak. Vesta'nın çok zengin, üstelik büyük bir acı yüzünden kırılmış bir kadın olduğunu düşünüyor, bu sayede onunla evlenip eşsiz bir servetin büyük ortağı olmayı planlıyor olmalıydı. "İzninizle." dedi Delly, Rhya'ya ilerlemesini işaret ederken. "Leydimi Kralımızın huzuruna sunmam gerek."

James yine Rhya'ya baktı. "Umarım tekrar görüşürüz, leydim." Rhya ona gülümsedi ama midesi bulanmıştı. Adamın ağzından çıkan her şeyin süslenmiş yalanlar olduğunu çok iyi biliyordu. Onun kalbini kolaylıkla okuyabiliyordu ve adamın, kendisiyle oynaması onu sinirlendiriyordu. Yine de karşılığında güzel bir şeyler mırıldanmak için dudaklarını kıpırdatmak üzereyken ilgi kendisinden başka bir yere kaydı. Oona ve Delly aceleci tavırlarla yerlere kadar eğilirken James cömertçe belini eğdi. Rhya, elinde bardağı ile yanlarına gelen Perses'i görünce konuşma sona erdiği için rahatladı ve elinden geldiğince eğildi.

"James salondaki en güzel leydiyi derhal bulmuş ve onu sohbete tutmuş. Ne alışıldık bir sahne." Perses'in sözlerindeki alay hissedilir derecedeydi ama James buna kahkahalarla güldü. Perses kolunu James'in omzuna doladığında, Rhya iki adamın yakın olduklarını anladı. "Leydi Vesta'yı davet ettiğinden hiç bahsetmemiştin." dedi James ama, bunun bir soru olduğu belliydi. Neden onu çağırdığını bana haber vermedin? Cümlenin altında yatan soru buydu. Perses ciddileşti. "Diplomasi işlerinden vaktim kalmıyor." James, Perses'in kendisini geçiştirdiğini anlamış olacak ki, adamın kolundan nazikçe kurtuldu. "Oona'yı büyükanneme teslim etmem gerek." Perses kafasıyla onayladığında, James Rhya'nın sağ elini sormadan tuttu ve eldiveninin üzerine nazikçe bir öpücük kondurmaya niyetlendi. Rhya'nın gücü içinde dolup taşarken, dışarı çıkıp adamı yakıp kavurmak için yalvarıyordu. Rhya gücünü kontrol altında tutabilmek için nefesini tuttu, adamı yakmak istemiyordu. Ama James Rhya'nın elini öptükten sonra hemen bıraktı, her şey saniyeler içinde bitmişti. James muhtemelen Rhya'nın teninin yakıcı derecede sıcak olması onu kuşkulandırmış olmalıydı. Böylesine bembeyaz bir ten nasıl bu kadar sıcak olabilir diye düşünüyor olmalıydı.

"Leydi Vesta, size eşlik edebilir miyim?" Perses'in yarım gülümsemeyle sorduğu kibar soru karşısında Rhya'nın dudakları hafifçe kıvrıldı. Perses'in sesi nazik, neredeyse cilveliydi. İkisi birlikte odada yürümeye başladıklarında Delly onları bir adım geriden takip ediyordu. "Pek Cyroal'lı bir leydiye benzemiyorsunuz." dedi Perses, sesi az önceki nezaketten son derece yoksundu. Soğuk ve mesafeliydi ama Rhya onu suçlayacak değildi. Bir tanrıçayı süsleyip püslemiş, ölmüş bir leydinin adını vererek sarayına tanıtıyordu. "Dindar kadınlardan hoşlanmıyor musunuz yoksa?" Rhya'nın sorusu Perses'in içindeki gerginliği biraz olsun azalttı, gülmeye çalıştı ama başarılı olamadı. "Yine de Delly iyi iş çıkarmış." Delly'nin kıkırdaması duyulduğunda, Rhya kadının kızardığına neredeyse emindi. Perses Delly'den bahsettiğinde Delly heyecan ve tutkuyla dolmuştu. Ne aptaldı.