AMİRİN KIZI

4. BÖLÜM

Üçüncü partta şimdilik veda edeceğiz Selvi'ye umarım sevmişsinizdir Kara saçlı kara yazmalı Selvi'yi.

Sizden küçük bir ricam olacak, bu yoruma arkadaşlarınızı etiketleyip, Amirin Kızı'nın daha büyük bir okuyucu kitlesine ulaşmasını sağlarsanız çok sevinirim.

Keyifli okumalar...

🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓

Ela gözlerini yerden çekip oğluna çeviren Selvi yıllar evvel ona yeniden nefes olan abisiyle yaptığı konuşmayı hatırlayıp burukça gülümsedi. Aldığı nefes yüreğini ferahlatmasa da yeniden soludu havayı. Son bir gayret istedi yorgun kelimelerinden.

"Beğendim, hem de çok beğendim. Ama o giderken çocukluğumu da yanına aldı, renkli yazmalarım soldu.

Hasan abimin ikizi vardı adı Hüseyin. Görmüş sevdalanmış Ayşe yılanına. Zenan Hanımağa'ma lafını edince havalara uçtu. Düğün dernek kurulacak diye. Bir iki aya tüm eksikler tamam edildi, Seydan Konağından içeri girdi Ayşe.

Hüseyin abimin yüzü gülüyordu, mutluydu ama Ayşe git gide içine kapanmış yemeden içmeden kesilmişti. Hatta mutfaktakilerle arada fısıldaşırdık bu gelin yüklü mü diye. Bir gün Gelin Ağa'nın atış merakı tutmuş güya Hasan abim, Hüseyin abim ve yılan düşmüşler yola.

Bu yılan bağ evine yakın bir yerde çekmiş silahı ikisinide acımadan vurmuş. Sonra kendini yaralamış, üstünü başını parçalayıp bağ evine koşmuş. Rahmetli Ali Efendi'yle beraber arabaya sürüklemiş kıydığı canları. Hastaneye gittiklerinde ise her şey için çok geçmiş.

İlk başta tutukladılar yılanı, ama hamile olduğu haberi duyulunca Firuz Ağa avukatlar tuttu, Hasan abimin yüzüne çalınan karayı kabullenip Ayşe'yi yeniden konağa getirdi. Güya Hasan abim ona saldırmış ve canından çok sevdiği ikizini vurmuş. Namusunu korumak isteyen Ayşe' de boğuşurken Hasan abimi vurmuş. Bir an olsun inanmadım bu yalanlara, doktorlar ,hakimler, avukatlar ne derse desin bir kelimesine dahi inanmadım. Evlat acısıyla yanan Zenan Hanımağa'm ise inandı, Hüseyin'imin emanetleri diye baş tacı etti Ayşe ve doğmamış bebeğini.

Abilerimin kırkı çıkar çıkmazda Ayşe gelinle Bedirhan abimin evlenmesine karar verdi Firuz Ağa. Bedirhan abim esti gürledi ölürüm de abimin karısı ile nikahlanmam dedi.

Allah rahmet eylesin Şahin ağa vardı sözü geçen, yol yordam bilen, işin içinden çıkamayan Bedirhan abim, akıl almak için Kozan Konağına gittiğinde Hürrem teyzeni görmüş pencerede. Kozan aşiretinin biricik kızı, Şahin Ağa'nın torunu. Hürrem teyzen ile Bedirhan amcan görür görmez sevmişler birbirlerini. Ama ne sevme, güzeller güzeli deliler delisini öyle sevmiş ki gözlerinden akan yaşı sevdiği adamın alın yazısına mühürlemiş. Çıkacakları yol çetinmiş gözümden akan son damla senindir, sen varsan gözlerim ağlayacak kadar kederlenmez demek istemiş.

Sonra Kenan komutanında rızasını alıp gizlice konağa gelip saklandılar. Firuz Ağa kabul etmez diyede kaçak göçek nikahlandılar, koskoca Kozan aşiretinin kızı telsiz duvaksız gelin oldu deliler delisi Bedirhan Ağaya.

Hürrem teyzen çok geçmeden düşürdü o yılanın maskesini, meğerse Bedirhan abimi severmiş Ayşe, sırf onunla evlenebilmek için kocasına da Hasan abime de acımadan kıymış.  Vaktiyle abimin şerefine dil uzatanlar vicdanlarındaki dar ağacında son nefeslerini verirken Ayşe gelinde Zenan Hanımağa da göçüp gittiler yalan dünyadan.

Vel hasılı kelam benim yazmalarım Hasan abimin öldüğü gün yandı kül oldu. O toprağa girdi ben ateşlere. Ben Kara saçlı kara yazmalı Selvi'yim o olmadan.

Ölmeden iki gün önce kahve yaptımdı rahmetliye, derince içini çekti beni görünce. Neyin var abi diye sorduğumda hayallerimi uğurluyorum imkansıza dedi. Şehit olmak en büyük hayaliymiş vaktiyle. Askerde yaralanıp Gazi olunca dönmüş gerisin geri buraya. Yorulunca aksayan bacağını tutup şehadet şerbetini içemedin be Hasan Seydan diye hayıflanırdı." her seferinde diyerek bir bir döktü sözcüklere abisine dair ne varsa zihninde.