AMİRİN KIZI

28. BÖLÜM

Selamün Aleyküm yol arkadaşlarım! Nasılsınız, umarım hepiniz iyisinizdir. Amirin Kızı'nın daha çok kişiye ulaşması için arkadaşlarınızı etiketlemeyi unutmayın ❤️

Bölümü ipekbayatl  ya ithaf ediyorum.

YENİ BÖLÜM İÇİN SINIR : 1000 YORUM 200 OY...

Keyifli okumalar...

🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓

Boynuna tutunan ellerin soğukluğu ile irkilen Nadir, kendine sessiz bir küfür savurdu. Kaybettiği annesini ve ustasını öylesine özlemişti ki dakikalardır Su'yun varlığında onların kokusunu bulmaya çalışıyordu. Küçük kızın alt kısmında ki kıyafetleri ıslaktı ve ellerinde eldivenleri de yoktu. Boğazında ki hasret düğümlerini zorda olsa çözüp, "Rivriv Hanım seni ısıtmamız gerek." dedi ve kızın çözülen kollarıyla boşluğa düşer gibi panikledi. Rivriv Hanım ailesine gittiğinde uzun süre kendine gelemeyeceği kesindi.

Ellerini yumruk yapan Su, başını eğerek kabullendi Nadir'in sözlerini. Teninde ki morluklar, dudaklarında ki yaralar değilde gururu yakıyordu yanını. Vezir çocuğun bedenini değil ruhunu yaralamıştı.

Çocuğun daha evvel söylediği cümle zihnine sızan Nadir, "Benim kimsem yok bu hayatta Rivriv Hanım. Altın bir kafese mecbur bıraktığım deniz gözlü bülbülüm var ama o da benden nefret ediyordur eminim." dedi ve Ravza'nın hayatına girdiği günden beri kızın yaşadığı acıların tek mesulu ilan etti kendini. Derin bir nefesle kalbine toparlanması için zaman verdi. Ardından tekrar aralandı dudakları.

"Gidene kadar kimsem olur musun? Hani demiştin ya ellerin hep üşürmüş baban ısıtırmış. Babalığı öğretsen bana, hem ellerin ısınmış olur hemde benim şu karanlık dünyada bir kimsem olur..."

Su'yun sessizliği ile reddedildiğini düşünen ve panikleyen adam annesiyle yaşadığı tek tük güzel çocukluk anısını imdadına çağırıp son kurşununu da harcadı. Umuttu dilendiği.

"Saç taramayı biliyorum ama. Annem... Annemin saçlarını hep ben tarardım. Saçlarını tararım, öğretirsen ellerini de ısıtırım. Saç taramayla, el ısıtmayla anne baba olunmaz ama gidene kadar ha Rivriv Hanım. Gidene kadar kimsesiz bırakma beni..."

Adamın sesinde ki yakarış  Su'yun gözlerine yaş olup düştüğünde parmak uçlarını, Nadir'in kara sakallarına çıkardı. "Çok uzunlar, bir de kapkara." dedi zordu esirken özgürlüğü vaat etmek. Zaman kazandırıyordu özgürlük oyununa.

"Yara izlerini saklıyor Rivriv Hanım. Babamın izlerini, karanlığa saklıyor. "

"Sende altına işedin mi İyi Katil'ciğim? Çok mu korkağım ben?"

Başını evet dercesine hızla salladı Nadir babasının öfkesinin önüne atlardı küçücük bedeniyle. Annesini korumak için çocukluğunun gururunu her seferinde kurban ederdi.

"Korkak değildim, korkak değilsin. Sadece çocuğuz Rivriv Hanım. Onlar canavar biz çocuğuz. En cesur çocuklar bile korkar canavarlardan."

Düşüncelerinde bir şeyleri tartar gibi başını yana yatırıp gözlerini kısan Su, Nadir'e bir asır gibi gelen birkaç saniyenin ardından kararını verdi. "Olur..." dedi ve peşine ekledi. "Senden anne de olur baba da. Gidene kadar değil ama ölene kadar tarayacaksın saçlarımı, ellerim her üşüdüğünde çağıracağım seni."