KIR ZİNCİRLERİNİ

32. Bölüm

Multi : Göktuğ.

Bölüm şarkıları :

Kayahan : Emrin olur

Teoman : Martılar

İyi okumalar. 

6 AY SONRA

" Ben Berktuğ ile gideceğim. Sen dayıma çaktırma. " 

Cansu söylediğimi başıyla onayladı. Artık aramızdaki ilişki bu olmuştu. Ben onu idare ediyordum, o beni. İşin garip yanı bu zamana kadar aramızda hiç sorun çıkmamıştı. Aramız düzelmiş gibiydi ama tam olarakta iyi sayılmazdı. 

Sınıftan çıkıp hızlı adımlarla koridoru yürüdüm.  Beni her zaman beklediği yerde bekleyeceğini biliyordum. İkinci dönemde birinci sınavlar yeni bittiğinden bu aralar rahattık. Hala test çözüyordum ve o bundan hala şikayetçiydi orası ayrı mesele. 

Okuldan dışarı çıkınca Berktuğ'nun karşı kaldırımda beklediğini gördüm. Beni gördüğünde gülümseyince bende ona gülümsedim. Aramız çok iyiydi. İkimizde birbirimizi idare ettiğimizden aramızda kavga çıkmıyordu. Yanımda o varken Batu ile konuşmama bile kızmıyordu. Batuhanla ise aramız arkadaş olarak çok iyiydi. Anlayışlıydı, ihtiyacım olduğunda yanımdaydı. Bana çarparak geçen kızın önümde yürürken topuğu kırılınca keyifle sırıttım. Daha ben cezasını veremeden Allah vermişti. Ancak bu keyfim çok sürmeden bozuldu. Berktuğ koşarak gelip kızın koluna girince şaşkınlıkla kalakaldım. Benim arkada olduğumu dahi unutmuş gibi bir hali vardı. Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. 

" Acıyor, " diyen kıza içimden beter ol inşallah diyordum. Berktuğ bir elini kızın bacağına diğerini kızın sırtına koyup kucağına alınca bendeki sakinlik uçup gitti. 

" Berktuğ ne yapıyorsun sen ? " 

" Yardıma muhtaç bir kıza yardım ediyorum. " 

Sesi bir durum tespiti yapar gibi çıkınca sinir katsayım ikiye katlandı. Beni sabır taşı filan sanıyordu galiba ? Kız kollarını Berktuğ'nun boynuna doladığında gözlerimin önüne kırmızı bir perde geldiğinden emindim. 

" Çok güzel sen kendini Süoerman filan sandın sanırım ? " 

" Ne alakası var ? Eskiden arkadaşımdı bu kız benim tamam mı ? Altı üstü yardım edeceğim, abartma. " 

Kızın bana dönüp hafifçe gülümsediğini gördüğümde gözlerimi kırpıştırdım. Berktuğ'nun eski " Arkadaşları " bitmemişti zaten. Sürekli alttan alan taraf olmak bir yere kadar idare ediyordu insanı. 

" Berktuğ o kızı yere bırakmazsan ben gidiyorum. " 

Bir an olduğu yerde durdu ve bana döndü. Gözlerindeki şaşkınlık kitap gibi okunabiliyordu. Tek kaşımı kavaya dikip kararlılığımı belli ettim. 

" Gereksiz kıskançlık yapıyorsun. " 

" Öyleyse bile buna hakkım var. " 

" Saçmalama, " deyip tekrar yürümeye başladığında sinirlerimin tamamen boşaldığını hissettim. Bu son noktaydı. 

" Defol Berktuğ ! " 

Durdu ve bana döndü. Gözlerimin içine bakmadan " Emrin olur, " dedi ve çekti gitti. 

(...)

GÖKTUĞ

Karşımdaki kıza bakarken hiçbir şey hissetmiyordum. Sırf Cansu yanıma gelecek diye kızlarla buluşuyordum. O da her seferinde beni şaşırtmadan geliyordu. Ne yalan söyleyeyim hoşuma gidiyordu. Kendimi özel hissettiriyordu. Ama onu affetmeyi hala becerememiştim. O olmadan da olmuyordu o varkende.