KIR ZİNCİRLERİNİ

14. Bölüm ( Part 2 )

Gözlerimi hafifçe araladım ve oluşan acıyla tekrar kapadım. Bir cihazın ritmik sesini duyuyordum ama seslerin boğukluğundan ne olduğunu tam olarak anlayamıyordum. Elimin üstünde birşey varmış gibiydi, sanki daha önce hissizmişimde hislerimi geri kazanıyormuş gibiydim. Gözlerimi tekrar araladığımda yoğun bir ışık huzmesiyle karşılaştım ya da uzun süredir gözlerimi açmadığım için ben öyle hissediyordum. Birkaç kez daha gözlerimi kırpıştırdıktan sonra her şey netlik kazanmaya başladı. Yanımda bir kalp cihazı vardı. Ritmik sesin geldiği cisim oydu. Elimin üstünde de yatan bir erkek kafası vardı. Ama yüzünü tam olarak göremiyordum. Başımı oynattığımda kafamın arkasında hissettiğim acıyla inledim. Aynı anda da Berktuğ kafasını kaldırıp şaşkın gözlerle bana baktı. 

" Uyandın. " Büyük bir hevesle söylediği kelimelerden sonra gözlerine çöken suçluluk hissiyle olanları hatırlamaya başladım. Elimi tutan eline gözlerimi çevirerek elimi geriye çektim. Elimi daha fazla sıkmaya çalışmasıyla tekrar ona baktım. 

" Özür dilerim, gerçekten istemeden olan birşeydi. " Diğer elimi başıma götürdüğümde elim pürüzlü bir yapıyla karşılaştı. Sonradan sargı olduğunu anlayınca derin bir iç çektim. 

" Ne zamandır buradayım ? " Birşeyleri açıklamaya çalışacağını biliyordum ama dinlemek istemiyordum. Onun Cansu'yu sevdiğinden emin olmuştum. Başkasını seven birisinin açıklamasını da dinlemeyecektim. 

" İki gün. " Ben iki gündür buradaysam kardeşim neredeydi ? Elimdeki serumun iğnesini çıkartarak ayağa kalkmaya çalıştım. Berktuğ panikle ayağa kalkarak beni durdurmaya çalıştı. 

" Dur, ne yapıyorsun ? " 

" Kardeşim nerede ? Beni merak etmiştir. Hem o kimle kalıyor, evde yalnız kalamaz. " Beni tekrar yatağa oturtmayı başardıktan sonra karşıdaki sandalyeye oturdu. Kendini gerçekten köt hissediyor gibiydi. 

" Batuhanların evinde kalıyor. " Kaşlarımı kaldırarak devam etmesini bekledim. Mesajı aldığı anda hızla konuşmaya devam etti. 

" Senin burada olduğunu biliyor. Ama sadece grip oldun sanıyor. Eğer biraz daha uyanmasaydın ona her şeyi anlatacaktım. Ama Allah'a şükür uyandın. " Batuhan'ı tam olarak tanımıyordum ki. Kardeşim tam olarak tanımadığım ve dolayısıyla güvenmediğim birinin evinde kalıyordu. Bu durumda benim rahatça eskiden yatmış olduğum hastane yatağına uzanmam mı bekleniyordu ? Kardeşimi de alıp evime dönmek istiyordum. 

" Telefonum nerede ? " Sıkıntıyla nefesini dışarı verip elini cebine attı. Telefonumu cebinden dışarı çıkartıp bana verirken ellerinin titrediğini gördüm. Telefonu elime alıp diğer elimle kapıyı  gösterdim. 

" Ben iyiyim ve senden şikayetçi olmayacağım. Şimdi sevgilinin yanına dönebilirsin. " Birşey demesini beklemeden telefonumun şifresini girip rehberde Batuhan'ın numarasını buldum. Telefonu kulağıma koyup başımı çevirdim. Berktuğ hala odanın içinde duruyordu. Yüzündeki garip ifadeyle bana bakıyordu. Telefon açılana kadar ona bakmaya devam ettim. Ne o ne de ben gözlerimizi birbirimizden kaçırıyorduk. 

" Abla ? " Kardeşimin sesini duyunca içimi bir rahatlık kapladı. Batuhan'ın telefonuna onun nasıl cevap verdiğini bilemesemde bunun için ona minnettardım. Batuhanla karşılaşınca ona teşekkür etmeyi kafamın bir kenarına yazdım. 

" Canım, nasılsın ? " Arkadan birisiyle konuştuğunu ve hemen ardından kahkaha attığını duydum. Ben onun için endişelenmişte olsam o gayet mutluydu. 

" Çok iyiyim abla. Sen iyileştin mi ? " Kafamda hala biraz acı vardı ve başım çatlayacak gibi ağrıyordu. Ama onun sesini duymak çok iyi gelmişti. Adeta acılarımı hafifletmişti. Yüzüme yayılan gülümsemeyle cevapladım onu.