Sa Bawat Araw

Mamita

Amara's POV

"Good morning sweetheart." I greeted Calli. Dito ako natulog sa tabi niya. I kissed her forehead then tumayo ako para makakain na rin ng breakfast.

She's recovering na and natatawag na niya ako and si Alex. That makes me so happy dahil kaunti nalang at makakasama na namin siya sa bahay. Makakauwi na rin siya after her recovery and therapy.

Ang aga naman umalis ni Alex. Kami lang kasi ni Calli ang nandito. She's still sleeping kaya i took the time to prepare my breakfast. Dinala ko yung bowl of cereals and umupo ako sa tabi niya.

"Calli, wake up na. It's already morning." I said habang tinatapik siya. Medyo nagulat ako when i touched her. Bakit sobrang lamig niya? I looked at her face and she's so pale. Parang wala nang dugo.

"Calli. Calli, huwag kang magbibiro ng ganyan." I said while shaking her arm. Hinawakan ko yung pulso niya and i don't feel any heartbeats. Calli, huwag kang ganyan.

"Calli!!!" I yelled. Tumakbo ako palabas ng kwarto and I'm already panicking.

"Doc!!!" Sigaw ko na umaalingawngaw sa hallway ng hospital. After a few seconds, dumating na yung doktor na may kasamang nurse and pumasok kami sa loob ng room.

I dialed Alex's number sa phone ko but he's not answering. "Alexxxx!!!!" I yelled in frustration. Why are you not picking up the phone?

"A-anong nangyayari?" I asked pero pinipigilan ako ng isang nurse na lumapit. My tears are flowing down from my eyes. Huwag naman po please! She's too young.

"Set to 200 joules." I heard the doctor said while she's holding the defibrillator.

"Clear!" The doctor yelled.

They did that a couple of times. Nagrerespond naman si Calli on the first few times pero she stopped responding.

"Doc? W-what happened?" I asked habang nanginginig. The doctor looked at her watch and tumingin sa akin.

"No! No! Hindi pwede!" Gusto kong magwala but i felt na nawawalan ako ng energy. And everything turned black.

~~~~~~

"Amara. Wake up." Nagising ako because i felt someone shaking my arm. Agad akong napabangon. Nakahiga ako sa hospital bed and katabi ko si Calli. I held her hand immediately and i took a breathe of relief when i felt that it was warm.

"Anong nangyari?" I asked. Nanginginig pa rin yung mga kamay ko.

"You were having a nightmare." Alex said. Agad akong yumakap sa kaniya at umiyak.

"Panaginip lang yon. Shhh." He said habang hinihimas ang buhok ko. Hindi ako makapagsalita because I'm drowning on my own tears.

"A-akala ko.... w-wala na si...si Calli." Putol putol kong sabi dahil sa paghikbi ko. He patted my back and he swayed a little habang nakayakap sa akin.

"Nandyan si Calli. She's fine." Inilayo niya ng kaunti ang mukha ko para mapunasan niya yung luha ko. Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya at nagpatuloy pa rin ako sa pag-iyak. I got so scared, akala ko nawala na si Calli sa amin.

"Tahan na. That was just a nightmare. Hindi yon mangyayari." He said then he kissed the top of my head.

Lumayo siya and pumunta sa table to get a botte of water.

"Uminom ka muna." Inabot niya sa akin yung bote and uminom ako ng kaunti. I can still feel my heartbeat racing. That dream feels so real. Binalik ko sa kaniya yung bote then niyakap ko si Calli. I kissed her forehead and hinawakan ko yung kamay niya.