Zawgyi
"ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့ မ်က္၀န္းလဲ့ျပာျပာ...
ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့မ်က္၀န္းလဲ့ျပာ... ျပာ
တိတ္တခိုးၾကည့္ကာ... ပီတိအဟုန္လႊမ္းၿခံဳခဲ့ၾကရွာ..."
အႏုပညာခန္းမအတြင္းမွ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးရဲ႕ မ်က္၀န္းလဲ့ျပာျပာသီးခ်င္းကိုသီဆိုေနေသာ
ခ်ဳိခ်ဳိေအးေအးအသံၾကည္ၾကည္ကေလးသည္ ရင္းေမာင္ခန္းမအတြင္းသို႔လွမ္းခ်င္းအ၀င္မွာပင္ သဲ့သဲ့ကေလးလြင့္ပ်ံလ်က္ရိွသည္။
ဤေနရာသည္ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕အစဥ္အလာႀကီးမားၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္အႏုပညာေက်ာက္႐ိုင္းေတြကို ျမေနေအာင္ေသြးေပးေသာ ဓားေသြးေက်ာက္ႀကီးတစ္ခုဆိုလွ်င္လည္းမမွားေပ...။
နီးကပ္လာေသာေမာင္မယ္သစ္လြင္ႀကိဳဆိုပြဲအတြက္ အတန္းႀကီးေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားပါမက ေျခသြက္လက္သြက္ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားပါ အလုပ္႐ႈပ္လ်က္ရိွေနၾကသည္။
အၿငိမ့္၊ ျပဇာတ္၊ ဇာတ္ထုပ္၊ အဆို၊ အကစံုလင္စြာတင္ဆက္ၾကမည့္ပြဲမို႔ အႏုပညာခန္းမႀကီးသည္
ပ်ားပန္းခတ္မွ်အလုပ္႐ႈပ္ေနခဲ့သည္မွာ
တစ္ပတ္မွ်ပင္ရိွေတာ့မည္။
အႏုပညာႏွင့္ပက္သက္လွ်င္ရင္းေမာင္က ခံစား၍သာ အႏုပညာကိုတန္ဖိုးထားတတ္သည္။ ပံုေဖာ္ထုဆစ္ျခင္းႏွင့္သစ္ထြင္ဆန္းသစ္ရျခင္းကို ရင္းေမာင္အားမသန္ေပ။
ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေပမယ့္ ရက္ကန္းအႏုပညာႏွင့္ယြန္းပညာကလြဲ၍ တျခားအႏုပညာ အဆို၊ အကတို႔တြင္ထူးခြၽန္ေပါက္ေျမာက္တာမ်ဳိးရိွမေနခဲ့ပါ။
စာအုပ္ဖတ္ရတာႀကိဳက္ေပမယ့္ စာေရးျခင္းအလုပ္ကိုလည္း ျမဴတစ္မႈန္မွ်ပင္မတတ္ကြၽမ္းေပ။
ယခုဤခန္းမကိုေရာက္လာရျခင္းမွာလည္း တင့္ေဆြေကာင္းမႈအေၾကာင္းဖန္၍သာေရာက္လာရျခင္း။
ဒီေကာင္က မဂၢဇင္းေတြတစ္ခ်ဳိ႕မွာေတာင္ စာမူေတြေရးၿပီး ရလာတဲ့စာမူခနဲ႔ရင္းေမာင္ကိုတစ္ခါတရံလက္ဖက္ရည္ေတြဘာေတြတိုက္တတ္ပါေသးသည္။
ဒီႏွစ္ရဲ႕ ေမာင္မယ္သစ္လြင္ႀကိဳဆိုပြဲမွာ ဥပေဒေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက မေဟာ္သဓာဇာတ္ထုပ္မွ သားရင္ေသြးျပႆနာေျဖရွင္းခန္းကိုထုတ္ႏႈတ္တင္ဆက္
ကျပမည္ျဖစ္တာမို႔ ဇာတ္ၫႊန္းေရးသူ တင့္ေဆြကိုယ္တိုင္လာေရာက္ဇာတ္တိုက္ေပးေနျခင္း...။
YOU ARE READING
"ငြိမ်"
Romanceဖြူစင်တဲ့ကလေးဘဝငယ်စဉ်ကတည်းက သန့်ရှင်းတဲ့စိတ်လိပ်ပြာဝိဉာဉ်တွေဟာ မသိစိတ်မှာချည်နှောင်မိခဲ့ကြပြီး ကံ့ကော်ခင်းသည့်မြေဝယ် အရောင်တွေပြောင်းသွားကြတဲ့အခါ... ငြိမ်သက်ခြင်းဆိုတာ ထာဝရမရှိတဲ့ လူ့ဘဝကြီးက အဲ့ဒီစိတ်လိပ်ပြာလေးတွေကို ကြမ္မာငင်စေဖို့အကြောင်းဖန်လာတဲ့...
