°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°11°__

"කොහිද ඔහු"

"සටන අතරතුරදිවත් මා දුටුවේ නෑ"

තිදෙනාම දස්කාල්ව නොදුටු කල්හි...ඔවුන් ඔහු සොයා තරමක් එහාට ඇවිද ගියා...

ඒත් සමගම ඈතින් ඇසුනේ කෑගැසීමක්..

"පවුරූරූරූරූ......හේයි...පවුරූරූරූ...සිටිනවාද.....පවුරූ"

දස්කාල්ගේ කටහඩෙහි දෝංකාරය සැමතැනම ඇසෙන විට....පවුරු හෙමිහිට මිමිණුවේ...

"කොතැනක සිටියත් මේ කටටනම් නිවනක් නෑ..තැනක් නොතැනක් නොමැතිව කෑ ගසන අයුරු"

මුහුණත් ඇබුල් කරගෙන ඔහු මිමිනුවේ මේ වනවිටත් අනෙක් දෙදෙනාගේ බැල්ම ඔහු මතට වැටී ඇති බව දුටු නිසා...පවුරුගේ මිමිනීම ඇසුනු සමුද්‍රටනම් මදක් සිනහ නැගුනා...

"අන්න සිටිනවා...ගොසින් බලන්න...ඔබවනෙ සොයන්නෙ"

සමුද්‍රටත් නොපෙනෙන්න මුහුන ඇද කල පවුරු දැනටමත් ඔහුට රවා සිටින භාති ට ද රැවුමක් පාකර ඉදිරියට ගියා...ඒත් සමගම කොහෙන්දෝ සිට දුව ආ දස්කාල් පවුරුගේ දෑතෙහි එල්ලුනේ ඔහු අපහසුවෙන් සමබරතාවය රැකගන්න විට...

"පවුරු....පවුරු...පවුරූඌඌඌ....මම යමක් සොයාගත්තා...නුඹ දන්නවද?

"මා නොවේ..අසල ගම්මාන සියල්ලේම මිනිසුන් දැනටමත් දන්නවා ඇති නුඹ යමක් සොයාගත් බව..."

නොපහන් ලෙස මිමිනූ පවුරු දස්කාල්ගෙන් ඈත්ව නැවතත් අනෙක් දෙදෙනා දෙසට ඇවිද ගියා...

"අපොයි...ක්ෂමා කරන්නකො ඉදින්...එය නොවේ....අසන්නේ නැතිද මා සොයාගත් දෙය"

"කුමකටද??.....නුඹ සොයාගත්තේ සා ගුලක්???තුරු ගොමුවක්???පුෂ්පයන් රැසක්???තුරගෙක්???"

ඒත් සමගම මුහුන හකුලුවා ගත් දස්කාල් අමනාපයෙන් මිමිනුවා...

"කුමක්ද පවුරු...සැමවිටම ඔයලෙසටම කතාව"

ඒත් සමගම එතැනට ආ අනෙක් දෙදෙනා දෙස බැලූ දස්කාල් දුටුවේ තමාට රවමින් සිටිනා භාතිව...මුවපුරා සිනහසුනු දස්කාල් ගොස් ඔහුගේ උරවටා දෑත දමාගෙන

"කිමද මේ මාගේ මිත්‍රයා...ඔරවන්නේ"

"කිසිත් නෑ"