°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°31°__

"පවුරූ..අපහසුයිද"

"නොමැතියි...පිටවෙමු"

"හ්ම්"

උදෑසන දෙව්දාර් හට අවධි වන විට මදක් අපහසුවක් දැනුනද එය පසෙක දැමූ
දෙව්දාර්  දස්කාල්ද සමග  මේ සූදානම් වූයේ මැදුරෙන් ගෙන ආ පනිවිඩයක් හේතුවෙන්...රජතුමන් අසුර සෙන්පති පිලිබද සාකච්චාවක් උදෙසා දෙදෙනාවම කැදවා තිබුනු හෙයින් පිටත් වීමට සැරසුනද දස්කාල් නම් සිටින්නේ එතරම්ම සතුටකින් නොවෙයි..කිමද යත් දෙව්දාර්ගේ පෙරදින ඇතිවූ කසකැලැල් සුවවීමට අඩුම තරමින් දින හතක් වත් ගතවන බව හේ දැනුවත්..නමුදු ඔහු මෙලෙසින් කාර්‍යන් වලට පිටවනවා යනු ඒවා සුවවීමට තව තවත් කල ගතවනවා යන්නයි....

නමුදු දෙව්දාර් නම් එය ගනනකට නොගනී...කැලැල් මදක් රිදුම් දුන්නද දස්කාල් වදවන තරමින් වත් ඔහු නම් ඒ පිලිබද සිතනුයේ නැහැ...

සුපුරුදු ලෙසින් හරිත පැහැ වස්ත්‍රයක් දැරූ දෙව්දාර් සිය කාලවර්ණ කේෂය බුරුලට ගොතා දැමුවා..

දස්කාල් නම් එයටත් අකමැති සේයි..දෙව්දාර්ගේ කඩවසම් භාවය පිලිබද සිතූ හේ හැකි උපරිමයෙන් රවා බලා ද්වාරයත් දඩාඃ හඩින් වසා දමා පිටතට පැමිනියේ දෙව්දාර් සිදුවූයේ කුමක්දැයි සිතනා විට....

"හහ්...පෙර මෙන් කාලවර්ණයෙන් සැරසීමට නොහැකි කිම.....එදින ප්‍රතම වරට හරිත වර්ණයෙන් සැරසුනු දා පටන් ඔය ලෙසින්මයි හුම්....කාලවර්ණයටත් ඔහුගේ කඩවසම් බව කැපී පෙනුනද හරිත පැහැයෙන් ඔහුව මනාව කැපී පෙනෙනවානෙ...අනික කේෂයත් ඔය ලෙසින් ගොතා දමලා.......හුහ්...පුදුම රුදාවක් මේ බාලක හටත් තිබෙන්නේ තරුනියන් ආකර්ශනය කර ගැනුමට නම්...

සියන්හා වල වසන සමයෙහි කොයි ලෙසින් සිටියාද නොදනී.......ආහ්....දස්කාල් නුඹ කුමකටද ඔහු ගැන කරදර වන්නේ..ඔහු දිහා කවුරුන් බැලුවත් කිම......විකාර නොසිතනු මුග්ධ සිත"

තමා සමගම මහාසංග්‍රාමයක් කල හේ අනතුරුව පිටතට පැමිනි දෙව්දාර් සමගම මාලිගය වෙත ඇවුද ගියා...
.
.
.
.
.
.
.

"පැමිනෙන්න දෙව්.................පවුරන්ද...මා හට ඔබෙන් කාර්‍යක් කරගැනුමට අවැසියි"