°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°48°__

"කුමක්ද ඔහු හා තිබෙනා සම්භන්ධය"

කාලන් සන්සුන්ව විමසුවත් එහි ගැබ්ව තිබෙනා කෝපය හදුනා ගැනීමට දස්කාල් හට අපහසු නොවුනි...

"කුමරුනි?"

"ඔහු...චන්ද්‍ර සෙන්පති....කුමක්ද ඔබ දෙදෙනා අතර ඇති සම්භන්ධය"

"එසේ කිසිවක් නැහැ කුමරුනි"

කාලන්ගේ දෑස් මග හැර දස්කාල් පැවසුවේය..ඉදින් වූයේ එයින් කාලන් තව ත් කෝප ගැනීම පමණකි....

"සියලු කාර්යන් අවසන් කරනතුරු පිටව යාමක් නොමැත"

කෝපයෙන් ගිගිරූ කාලන් අවසානයේ පිටව ගියේය...

කාලන්ගේ නියෝගයෙන් තවමත් සිහිසුන්ව සිටිනා දෙව්දාර්ව අකමැත්තෙන් වුව වෛද්‍ය කුටියේ තනිකර දමා ආ දස්කාල් හට අද නම් සැබෑවටම වෙහෙසකර දවසක් වුනි...ඔහු හට අද දින දිවා ආහාරය පවා මගහැර තිබුනි...

මකර සෙන්පති ලෙස එක් අහර වේලක් මගහැරුනා කියා මිය නොගියද...පෙරදා රාත්‍රියේ පටන් නින්දක් නොතිබුනායින් උදෑසන හා දහවල් ආහර වේල් ද්විත්වයම මග හැරුනායින් දස්කාල්ව සැබෑවටම මදක් අඩපන කර තිබුනි...

නිසැකයෙන්ම දස්කාල් මේවාට වඩා කටුක අත්දැකීම් කුඩා කාලයේ සිටම විද දරා තිබුනේ වුව....දෙව්දාර්ගේ තත්වය එන්න එන්නම නරක අතට හැරෙමින් තිබීම...දස්කාල් නොසන්සුන් කලේය...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
දෙව්දාර් පැත්තෙන්

දෙව්දාර් සියල්ලක්ම දරා සිටියේය...ද්විත්ව චක්‍රයන් සිය ශරීරය පසාරු කරගෙන යන අයුරු..මුලු සිරුරම අඩපන කරමින් රක්ත රුධිරය වෑස්සෙන අයුරු..අනතුරු චන්ද්‍රහාස වෙත යනතෙක්ම වේදනාව ඉවසාන සිටි අයුරු....ඒ සියල්ලක්ම එක් වරක් සිය චන්දෲගේ මුව දකින තෙක් හේ උපේක්ෂාවෙන් දරාගත්තේය..

නමුදු ඉදින් දරාගැනීමකට වුවත් සීමාවක් තිබිය යුතුය...එය චන්ද්‍ර සෙන්පති වුව කවුරුන් වුව එසේමය...

ඉදින් අවසානයේ දෙව්දාර්ගේ දරාගැනීම අවසන් වුනි....මුලු සිරුරම වේදනාවේ ගිල්වමින් ගලා ගිය රුධිරය මතටම හේ ඇද වැටුනේ දස්කාල්ගේ කෑගැසීම් මධ්‍යයේය.....ඔහුටත් අවශ්‍ය වුනි...හඩන්න එපා යැයි පැවසීමට...නිසැකයෙන්ම ඔහුටත් අවශ්‍ය වුනි...මකර සෙන්පති ලදරුවෙකු මෙන් හඩන්නේ නැති වග පැවසීමට....ඊටත් වඩා ඒ මුව සරසන කදුලු වැල් පිසදැමීමට ඔහුටත් අවශ්‍ය වුනි...නමුත් ඒ කුමක් වුව...දෑස් කාල පැහැයකින් වැසී යද්දී තවත් ඒ සියල්ල දරාගන්නට ඔහුට හැකි නොවුනි...ඉන් එහාට තවදුරටත් චන්දෲගේ කෑගැසීම් හඩ නොඇසුනි....