°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°20°__

"භාති දැන් ඇති"

අවසානයේ දස්කාල් කීවේ තවමත් නොනවතින භාතිගේ සිනහව දෙස බලන්

"මා උවමනාවෙන් නොවේ...මේ..මේ මොහුව දකිනවිට සිනහනැගෙනවානෙ "

භාති තවමත් නොනවතින සිනහව අතරින් පවසන විට සමුද්‍ර මුහුනත් පසෙකට හරවාගෙන රවාබැලුවා...

"චක්‍රා...මේ මුග්ධයාව මා මරාදමනවා"

"භාති දැන් නවත්වන්න...එය නොවේ සමුද්‍ර...ඔබට අද රාජකාරි නොමැතිද?"

දස්කාල්ගේ පැනයට සමුද්‍ර පිලිතුරු දුන්නා

"නොදනී...අද විවේක ගන්නා ලෙස පැවසුවේ"

සැබවින්ම එවිටයි සමුද්‍ර දස්කාල් අසල සිටි දෙව්දාර්ව දුටුවේ..

"පවුරන්ද ඔබ..ඔබ...කුමන වේලාවේදීද පැමිනියේ"

"දැන් තරමක් වෙලා"

දෙව්දාර් තරමක් අමුතු ආකාරයකට එලෙස පැවසූ විට සමුද්‍රගේ මුවනම් ඇදව ගියා...

"එවිට ඔබ දන්නවාද චක්‍රා හා මා..."

සමුද්‍ර මේ අසන්නේ ඔවුන් තිදෙනාගේ මිතුරුකම පිලිබදව...ඔහුගේ කතාවට භාදාකල දස්කාල් පැවසුවේ

"ඔහු දැනටමත් දන්නවා සමුද්‍ර"

"කෙසේද"

එයට පිලිතුරු දුන් දෙව්දාර්

"ඔබ කොතරම් මාලිගය තුලදී මොහු හට වෛරකරන බව හැගවූවද අප චන්ද්‍ර සූර්ය මායිම අසලට ගියාවූ ගමන අතරතුරදී ඔබ එලෙසින් හැසිරුනේ නැහැ...එනිසා"

"අහ්..සත්‍ය තමයි..මා එය එතරම් තැකීමක් කලේ නැහැ...ඔබ පමනක් සිටි හෙයින්....කෙසේවුවත් දැන් ඔබත් දන්නා නිසා අප සතර දෙනාගෙන් පිටතට මෙය නොයා යුතුයි"

"ඔහු එය වුවමනාවටත් වඩා රකීවී සමුද්‍ර.....නොවෙද මගේ පවුරු"

අවසාන වදනත් සමග දෙව්දාර් කෑගැසුවේ

"මා ඔබේ නොවෙයි"

දෙව්දාගේ මුවින් ඒවදන් පිටවනවාත් සමගම සමුද්‍ර හා භාති ද කෑගැසුවේ එකටමයි

"ඔහු ඔබේ වුනේ කවදාද?"

තිදෙනාගේම මේ කෑගැසීම නිසා මුහුන ඇඹුල් කරගත් දස්කාල්