°°කාල_දේව්°°[H͟i͟s͟t͟o͟r͟i͟c͟a͟l͟ ͟B͟L͟]

__°74°__

සත්තකින්ම ඔහුගේ ඒ හැඩැති ඉණ වටා යමක් පැටලෙමින් තිබිණ...

"ධාරූ..."

"ම්ම්"

"මෙ..මෙය"

තමාගේ වදන් පැටලැවෙන බව දස්කාල් හටම දැනෙද්දී ඔහු දෙව්දාර් දෙස බැලුවේය..

"කිමද...මා හට අමතකයි කියා සිතුවාද?"

"මා..මා මා සිතුවෙ ධාරූ..."

"මා ඒ කිසිවක් අමතක කර නැහැ....කාල්...මෙය ගලවා දමන්නට එපා...ම්ම්..මා හට විතරයි ඒ අයිතිය...මෙය ගැලවීමටත් නැවත පැලදවීමටත්..."

දස්කාල්ගේ නිරුවත් රිඹ තව තවත් හැඩ කල ඒ වූ රිදී පැහැයෙන් දිදුලන උදර බන්ධනය මත සියුම්ව තම හස්තය ගෙන යමින් දෙව්දාර් පවසනා විට දස්කාල් කදුලු පිරි දෙනෙතින්ම ඔහුට තව තවත් තුරුල් වූයේ ඒ ශක්තිමත් යුග බාහු ඔහු වටා එතෙද්දීය...

සත්තකින්ම අමතක නැහැ ඔහුට...මෙහි පැමිණෙන අතරමගදී කඩ විදියේ වුවමනාවෙන්ම නැවතුනු අයුරු....වුවමනාවෙන්ම ආභරණ සැලැකට ගොඩ වූයේ...වසර ගණනකට ප්‍රතමව තමාගේත් ඔහුගේත් මතකයන් හැඩ කල ඔහු නිමැවූ උදරබන්ධනය නිසාවෙන්වත් ඔහු සිය සැබෑ අනන්‍යතාවය හෙලිකරාවි යැයි කියා වුවත්...වුවමනාවෙන්ම එහි වූ උදර බන්ධන මතින් දෑත ගෙනගියත්...

දෙව්දාර් ඒවා මගහැර තාඩාංකයක් මිලට ගැනීමෙන් දස්කාල්ගේ අභිප්‍රාය සුනුවිසුනු විය....

නමුත් දැන්...වසර ගනනකට පෙර ඔහු අතින්ම නිමැවූ උදර බන්ධනය සිය ඉණ වටා පැටලෙමින් තිබියදී...දස්කාල්හට සිය කදුලැලි සගවා සිටින්නට නොහැකි විය...

උදර බන්ධන ලලනාවන්ට නිමැවූවත්...ලලනාවකටත් අධිකයෙන් හැඩැති වූ ඒ ඉණ...ඒ වූ රිදී පැහැ උදර බන්ධනයෙන් තව තවත් ඔපවත්ව දිස්නය නංවමින් තිබුනි...

දම්වැලක් සේ නිමවා තිබුනද ඒ මතින් එල්ලී වැටුනු අර්ධ හිරු හා අර්ධ සූර්‍යා වූ රිසදු සංකේතයත්...ඒ අසලින්ම එල්ලී වැටුනු කුඩා රෝස පුෂ්පයත් සමග...එහි නිමැවුම් කරු එවකට සතරවන වියෙහි පසු වූ දරුවකු බව කීමට නම් නොහැකි තරමින් විය....

"ඔබ එය අමතක කර නැහැ...මෙතෙක් කල් ප්‍රවේසම් කර ගත්තද එය දේව්..."