Düğümlü bir ipi tutmak gibiydi hayatına sahip çıkmak. Sürekli elleri acıyordu...çabaladıkça tutunmaya çalıştıkça aynı yerde eli aynı düğüme takılıyordu kadının. Parmakları arasında canını yakan düğümü bıraktı kadın belki de böylesi daha kolaydı, oys...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizlik büyük bir fırtınaya dönerken felaketler tozdan ve rüzgardan oluşan bir hortumun içine onları almıştı. Özatlı ailesinin imtihanı zorluklarla doluydu. Yollarında onlarca çukur vardı. Kime aitti bu vebalin vebası? Girdiği evi yakıp yıkıyordu ? Ölenlerin günahları kalanlara miras mıydı ? Hani her koyun kendi bacağından asılacaktı ? Onlara yalan mı söylemişlerdi? Hezan Özatlı...bütün varlığını bir tek ailesine adamış adamın imtihanı en çetin olanıydı. Bir arada tutmaya çalıştığı kanatlarının altında sakladığı kuşlar yumurtadan çıkmış kendi başına hareket etmek istiyorlardı. Hezan sanki kardeşi Atilla'ya değilde yıllar önce onları ateşin içine atıp kaçan giden Timur'a bakıyordu. Oysa genç adamın tek suçu alev misali öfkesinin esiri olmasıydı. Ona o tarlayı aldığında Rafet'in bunun altında kalmayacağını söylemişti. Tıpkı dediği gibi bugün Rafet boş durmamıştı. Düşman keskin bir bıçak gibiydi. Nereden vuracağını nasıl yaralayacağını iyi biliyordu. Atilla'yı meydandaki çay bahçesinde arkadaşlarıyla gördüğünde Rafet fırsatın ayağına geldiğine emin olmuştu. Önce çirkin bakışları altında Atilla'yı göz hapsine almıştı. Tıpkı bir sırtlan gibi sarmıştı aslanların etrafını. Daha sonra kafesinde tuttuğu zehirli dilini salıvermişti ortaya. Çoğu insan bilmese de o Atilla'nın zaafını çok iyi biliyordu. Canan... genç kızın tertemiz adını lekemekten geri durmazken Atilla tıpkı onun istediği gibi öfkeyle üzerine atılmıştı Rafet'in. Çay bahçesindekiler Hezan'ı aradığında çoktan onlar birbirlerine tutuşmuşlardı. Genç adam oraya ulaştığında Rafet'in altında olan kardeşini görmesiyle beynine kan sıçradı. Saçının teline yel değse dünyayı yakardı! Arabasından hızla inip Rafet'i omuzlarından tuttuğu gibi kaldırıp savurdu.
"Lan o benim kardeşim !"
Aksini söylemek kimin haddineydi !?
Rafet kanlı ağzını silerken Hezan Atilla'yı uzandığı yerden kaldırdı.
"İyi misin ?"
"İyiyim ağabey." Atilla ayağa kalkıp Rafet'e tekrar saldıracaksan Hezan önüne geçti.
"Yeter ! Yürü gidiyoruz burdan !"
Bu hareketi çoğunluk tarafından acizlik korkaklık olarak algılansa da umrunda değildi. Rafet'in amacını gözlerinde görürken ona istediğini vermeyecekti !
"Busunuz işte siz Özatlılar ! Biriniz körpecik kızı hamile bırakıp kaçacak kadar şerefsiz ! Biriniz köy öğretmeniyle kırıştıracak kadar namussuz ! Diğeriniz ise korkağın önde gideni !"
"Ne yaparsın yoksa ? Sen köşende paslanmaktan kardeşinin karısını koynuna almaktan başka ne bilirsin ! Ulan töre falan bahane gavur karısı şahane değil mi ? Hepinizin südü bozuk sizin !"
