The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 41

Irene's POV:

Βγήκα  από την  τάξη  και έβαλα  την τσάντα μου στον ώμο μου. Πολλά πιαδιά  έβγαιναν  από τις τάξεις τους, άλλα  περίμεναν τους φίλους τους, μερικά  ξαναπήγαιναν στις  αίθουσες γιατί ξέχασαν   να πάρουν κάτι,  αφού βιάστηκαν να  φύγουνε, άλλα  έφευγαν, ενώ πολλά  με  προσπερνούσαν  τρέχοντας,  γιατί περίμενα  το αγόρι μου  έξω από την  τάξη μας.  Σήμερα  δεν μίλησα  με τον Harry σχεδόν καθόλου, αφού  όλη την  ημέρα  μου την πέρασα με τον Arthur  και  αυτός  ήταν  με  τη  γνωστή παρέα του. 

Μόλις  βγήκε  από την  τάξη  κοίταξε, δεξιά-αριστερά, έβαλε καλύτερα  την  τσάντα του στον  ώμο του και  όταν συνειδητοποίησα  ότι δεν  κατάλαβε  πως  ήμουν  εκεί, πήγα μπροστά του χαμογελώντας. Τα  βλέμματά  μας  συναντήθηκαν  και ένα  τεράστιο  χαμόγελο κάλυψε  το  υπέροχο  πρόσωπό του, κάνοντας  εμφανή τα λακάκια  του. Μπορεί να είχα  να τον δω  μόνο  λίγες  ώρες,  αλλά  εκείνη τη στιγμή  κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει.   Δεν  είχα  προσέξει πόσο όμορφος  ήταν  σήμερα: φορούσε  ένα  λεπτό, μαύρο μπλουζάκι,τα  τρία  πρώτα  κουμπιά του ήταν ξεκουμπωμένα, με  αποτέλεσμα να φαίνονται το τατουάζ των δύο χελιδονιών σο στήθος του. Όπως πάντα,  φορούσε το μαύρο  του  τζιν, το  οποίο έκανε  έναν  υπέροχο  συνδυασμό με  το μπλε  σκούφο  του.  Το  χαμόγελό μου πλάτυνε  στο θέαμα  και το  χέρι  του  Harry ακούμπησε το δικό μου, στέλονοντάς μου ένα κύμα  νοσταλγίας να  τον αγκαλιάσω, αλλά δεν το έκανα, αφού ακόμη υπήρχαν  αρκετά  παιδιά γύρω μας και ίσως ένα  από αυτά είναι ο Arthur.  Διώχνω τη σκέψη ότι ο αδερφός του αγοριού μου  είναι λιγότερο από  είκοσι μέτρα  κοντά μας  και  επικεντρώνομαι  ξανά  στον Harry, ο  οποίος  δαγκώνει  το κάτω χείλος του. Μπορώ να  πω ότι αυτό τον κάνει πιο γοητευτικό από ποτέ. Είμαι πραγματικά ανακουφιμένη που δεν είναι θυμωμένος μαζί μου, επειδή σήμερα το πρωί αρνήθηκα να  τον φιλήσω  εξαιτίας των φόβων μου. Αυτή η μέρα πήγε πολύ καλύτερα από ότι νόμιζα.

"Σήμερα δε σε  είδα  σχεδόν καθόλου. Μου έλειψες."  άκουσα τη βραχνή  φωνή του να λέει, ενώ η ζεστή ανάσα του  "χτυπούσε" το πρόσωπό μου. Ήταν  αρκετά κοντά μου και τα πράσινα μάτια του "σκάναραν" το στοιχεία  του προσώπου μου.

"Και  εσύ μου έλειψες"  απάντησα  και  ήταν έτοιμος να  αφήσει ένα  φιλί στο  πιγούνι μου, όταν με την άκρη του ματιού μου, είδα τον  Arthur να  βγαίνει  από την  αίθουσά του. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, έσπρωξα  τον Harry από πάνω μου πανικόβλητη, ενώ αυτός  με κοίταζε  ανήσυχος. Πήρα  μια  βαθιά  ανάσα  και  έκανα  πως  περίμενα  τον  κολλητό μου μαζί με  τον  αδερφό του.