The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 51

Irene's POV:

Το πρόσωπό του ήταν πολύ κοντά στο δικό της. Η ανυπομονυσία για αυτό το φιλί στα μάτια της Aphrodite ήταν φανερή. Δάγκωσε το κάτω χείλος της και τον κοίταξε "αθώα" στα μάτια. Ο Harry χαμογέλασε και τα χέρια του τοποθετήθηκαν στην μέση της κάνοντας ακόμα ένα βήμα μπροστά. Το βλέμμα του στράφηκε στα κόκκινα χείλη της και πλέον η ανυπομονυσία "ζωγραφίστηκε" και στο δικό του πρόσωπο, αλλά δεν έκανε καμία κίνηση, απλά χάζευε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Τα μάτια της "ταξίδεψαν" βιαστικά σε όλο του το σώμα προσπθώντας να κρύψει το πόσο πολύ περιμένει αυτό το φιλί.

Δεν είχαν παρατηρήσει ακόμα την παρουσία μου και δε νομίζω να το έκαναν ποτέ. Τους κοιτούσα δακρυσμένη, έχοντας την παλάμη του χεριού μου μπροστά από το στόμα μου, με σκοπό να σταματήσω τα αναφιλητά που έβγαιναν χωρίς τη θέλησή μου. Την κοίταζε, όπως κοιτούσε εμένα, χαμογελούσε, όπως χαμογελούσε σε εμένα και την άγγιζε, όπως άγγιζε εμένα. Έκανα ένα βήμα πίσω, μη μπορώντας να πιστέψω αυτό που γινόταν μπροστά μου. Ήθελα να τρέξω μακριά του, να φύγω, προσπάθησα να το κάνω, αλλά κάτι με κράταγε εκεί. Κάθε λεπτό που περνούσε γινόταν ακόμα πιο δύσκολο για εμένα να κάθομαι εκεί απαρατήρητη και να τους κοιτάω, αλλά τα πόδια μου δεν συνεργάζονταν. Προσπάθησα να ουρλιάξω, να ξεσπάσω, χωρίς να με νοιάζει αν θα καταλάβουν ότι είμαι εκεί, αλλά ένιωθα πολύ αδύναμη για να το κάνω. Ήμουν ψυχικά νεκρή.

Ο Harry έκανε ακόμα ένα βήμα, με αποτέλεσμα να βρεθεί ακριβώς μπροστά της. Οι αναπνοές τους ήταν το μόνο που τους χώριζαν. Το χέρι του μετακινήθηκε στο μάγουλό της, χαιδεύοντας απαλά το δέρμα της. Η Aphrodite έκλεισε τα μάτια της, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή μαζί του. Με μία απότομη κίνηση, τα χείλια του του αγοριού που αγαπούσα βρέθηκαν πάνω στα χείλια της χειρότερης εχθρού μου. Τα μάτια μου έκλεισαν ερμητικά προσπαθώντας όταν τα ανοίξω να μη βρίσκομαι εκεί. Η επιθυμία μου δεν πραγματοπιήθηκε. Το χέρι μου πιέστηκε στα χείλη μου προσπαθώντας να σταματήσω τους λυγμούς μου, αλλά φαινόταν υπερβολικά πολύ αδύνατο.

Στην αρχή τη φιλούσε παθιασμένα, αλλά μετά μετατράπηκε σε ένα γλυκό και αργό φιλί, όπως τα δικά μας. Τα μάτια τους ήταν κλειστά, η ευχαρίστηση και το πάθος στα χαρακτηριστικά των προσώπων τους ήταν φανερά. Είχα ανάγκη να αναπνεύσω λίγο καθαρό οξυγόνο, να συνειδητοποιήσω τι γινόταν. Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, άρχισα να κινούμαι γρήγορα στο σκοτεινό διάδρομο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρω την έξοδο. Ήμουν αποφασισμένη να φύγω μακριά του, ώστε να μην τον ξαναδώ, όταν ένα άλλο χέρι με σταμάτησε και κατάλαβα ότι δεν είχα φτάσει πάρα πολύ μακριά. Τα μάτια μου συνάντησαν τα μαύρα δικά του, ενώ στα χείλη του είχε απλωθεί ένα ειρωνικό χαμόγελο. Θα μου υπενθύμιζε πάλι πόσο ανόητη ήμουν που πίστεψα ότι ο Harry με αγαπάει πραγματικά και, ήξερα ότι αυτή τη φορά θα είχε δίκιο. Όσο κι αν αποφεύγω να το παραδεχτώ, πάντα είχε δίκιο, απλώς εγώ τον είχα ερωτευτεί υπερβολικά πολύ για να το παραδεχτώ και στον εαυτό μου. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι έιχε δίκιο, όμως τώρα ήμουν αναγκασμένη να το κάνω. Δεν είχα να χάσω κάτι:Αν όντως έχανα κάτι, θα προσποιόμουν ότι δεν το είχα ποτέ, δεν ήταν δικό μου. Έχασα τον Harry, δεν έχω τίποτα άλλο να χάσω.