The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 53

Irene's POV:

Μία εβδομάδα. Μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να τον έχω δει, χωρίς να του έχω μιλήσει. Μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να ακούσω τη βραχνή φωνή του. Μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να έχω δει τα λακάκια που προκαλεί το χαμόγελό του. Μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να έχω δει το χαμόγελό του, χωρίς να έχω δει τα πράσινα μάτια του. Μία ολόκληρη εβδομάδα προτιμώ να κάθομαι κλειδωμένη στο δωμάτιό μου κλαίγοντας, πιστεύοντας ότι αυτό θα βοηθήσει έστω και λίγο την κατάστασή μου, αλλά έκανα λάθος. Όσο πιο πολύ κάθομαι εδώ μέσα, τόσο πιο πολύ καταστρέφομαι. Η ατμόσφαιρα έχει γίνει αποπνικτική, αλλά δε με νοιάζει.

Νόμιζα πως αν δεν το δω για λίγο καιρό, θα τον ξεχάσω πιο εύκολα. Όμως όσο περνάν οι μέρες, τόσο πιο πολύ τον σκέφτομαι. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με τη σκέψη ότι ο Harry είναι δίπλα μου, μου χαιδεύει τα μαλλιά και μου ψιθυρίζει ότι με αγαπάει. Άλλα όταν ξυπνάω το πρωί, ο χώρος δίπλα μου είναι άδειος και κρύος, κάτι που με κάνει να κλαίω. Η μαμά μου έχει κάνει τα πάντα για να με βοηθήσει και εγώ κάνω τα πάντα για να της δείξω ότι το καταφέρνει, ακόμα κι αν δεν το κάνει. Ο μόνος άνθρωπος που χρειάζομαι για να ξαναχαμογελάσω είναι ο Harry, αλλά δεν μπορώ να τον έχω. Στο μυαλό μου πάντα υπάρχουν οι όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί και το πως με έκανε να γελάω όταν ήμουν κακοδιάθετη, αλλά ξαφνικά "εισβάλλει" εκείνη η βραδιά. Η βραδιά που με έκανε να καταλάβω ότι ποτέ δεν ήταν δικός μου, ότι ποτέ δεν με αγαπούσε. Η βραδιά που ξεκίνησε η αρχή της καταστροφής μου, που κατάλαβα πως τόσο καιρό δεν ήμουν τίποτα για αυτόν και που μίσησα ακόμα πιο πολύ την Aphrodite. Τώρα πια δεν είμαι θυμωμένη μαζί του, απλώς απογοητευμένη. Η απογοήτευση, όμως, πάντα καταλήγει σε πόνο.

Είχα υποσχεθεί στο εαυτό μου ότι δεν θα ξανακλάψω για τον Harry, αλλά δεν μπορώ να τηρήσω την υπόσχεσή μου. Μου είναι αδύνατο, αφού θυμάμαι τον τρόπο που τα χείλια του κινούνταν καθώς μου έλεγε ότι με αγαπάει και ότι δε θα με πληγώσει ποτέ και μετά καταλαβαίνω πως όλα αυτά ήταν απλά ένα ψέμα και δεν τα εννοούσε. Δεν προσπάθησε καν να μη με πληγώσει. Είναι γελοίο το γεγονός ότι παρ'όλο που με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο, δεν μπορώ να σταματήσω να τον αγαπάω. Αν δεν ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του, δε θα ήταν τόσο επίπονο. Θα μπορούσα να προχωρήσω στη ζωή μου χωρίς να τον σκέφτομαι και χωρίς να μου λείπει.

Με τον Arthur μιλάω κάθε μέρα και μου λέει όλες τις εργασίες που έχουν κάνει αυτή την εβδομάδα. Προσπαθεί να με κάνει να νιώσω καλύτερα ακόμα και μέσω τηλεφώνου, ακόμα κι αν δεν ξέρει τι έχω. Πραγματικά, του είμαι ευγνώμων. Αν και κάθε πρωί που έρχεται στο σπίτι μου για να με πάρει να πάμε σχολείο του λέω ότι έχω πονοκέφαλο, έχει καταλάβει ότι δεν είμαι ψυχολογικά καλά.