The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 54

Irene's POV:

Το κουδούνι της πόρτας χτύπησε κάνοντας με να αναπηδήσω. Σηκώθηκα και άρχισα να κατευθύνομαι με αργά βήματα προς την πόρτα, απορώντας ποιος είναι αφού δεν περιμέναμε κανέναν. Μια ανυπομονυσία με κατέκλυσε, όταν η σκέψη ότι ο πατέρας μου είναι έξω από την πόρτα και περιμένει να του ανοίξουμε. Η μαμά μου έφτασε με πιο γρήγορα-από εμένα- βήματα προλαβαίνοντας με και της χαμογέλασα ευγενικά σταματώντας να περπατώ. Η σκέψη αυτή "διαλύθηκε" , όταν ο Arthur μπήκε μέσα με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του. Τα καστανά μαλλιά του ήταν καλοφτιαγμένα και ταίριαζαν απόλυτα με την γκρι μπλούζα του, το μαύρο τζιν του και το μπουφάν του. Το θερμό του χαμόγελο συνέχιζε να στολίζει τα χείλη του και το βλέμμα του στράφηκε σε εμένα.

"Arthur? Πώς είσαι? Έχω καιρό να σε δω!" είπε η μητέρα μου, χαμογελώντας πραγματικά μετά από μέρες. Τα χείλη μου τεντώθηκαν αυθόρμητα σχηματίζοντας ένα χαμόγελο και κοίταξα το δάπεδο.

"Σκεφτόμουνα να έρθω στο σπίτι σας εδώ και μέρες, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα." απάντησε ο κολλητός μου και με κοίταξε.

"Θέλεις να καθίσεις ή θα πάτε στο δωμάτιο της Irene να τα πείτε?" ρώτησε η μητέρα μου και εγώ τον κοίταξα περιμένοντας να αποφασίσει ο ίδιος τι θα κάνουμε.

"Βασικά, Irene, σκεφτόμουνα να πάμε μια βόλτα. Τι λες?" απευθύνθηκε σε εμένα και εγώ σκέφτηκα την πρότασή του αρκετές φορές πριν απαντήσω. Η ιδέα του είναι αρκετά καλή, ακόμα κι αν δεν έχω όρεξη να βγω έξω. Όσο κάθομαι στο σπίτι, τόσο πιο πολύ σκέφτομαι και στο τέλος καταλήγω να κλαίω, επειδή πιστεύω πως τίποτα δε θα πάει καλά στη ζωή μου ή το μυαλό μου κοντεύει να "εκραγεί" και είμαι μπερδεμένη. Πάντα καταλήγω να νιώθω απελπισμένη και απεγνωσμένη μη μπορώντας να βρω τέλος στη διέξοδο της ζωής μου. Τα θετικά υπερισχύουν.

"Γιατί όχι?" είπα και το χαμόγελο στα χείλη του μεγάλωσε πιο πολύ.

"Θα σε περιμένω εδώ" με πληροφόρησε και εγώ έγνεψα καταφατικά, πριν αρχίσω να ανεβαίνω την εσωτερική σκάλα του σπιτιού μου που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια. Μπήκα βιαστικά στο δωμάτιό μου και έκλεισα την πόρτα. Κατευθύνθηκα προς την ντουλάπα και την άνοιξα παίρνοντας το μαύρο T-shirt μου και το γκρι κολάν μου. Χτένισα τα μαλλιά μου και έβαλα τα μαύρα all star μου. Αποφάσισα να μη βάλω make-up, αφού δεν πρόκειται να με δει κανένας εκτός από τον Arthur. Πήρα το κινητό μου και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι, όπου είδα τον κολλητό μου να με περιμένει υπομονετικά.