Irene's POV:
Το πρωι ανοιξα με δυσκολια τα ματια μου και περιμενα λιγα λεπτα για να περιεργαστω το χωρο, στον οποιο βρισκομουνα. Προς μεγαλη μου εκπληξη, ο David δεν κοιμοταν ουτε ηταν ξαπλωμενος διπλα μου. Δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια και κατεβηκα στο σαλονι αφου επιασα τα μαλλια μου σε μια αλογοουρα.
Πηγα στο σαλονι, αλλα το αγορι μου δεν ηταν εκει. Ακουσα καποιους ψιθυρους στην κουζινα και κατευθυνθηκα προς τα εκει. Οταν εφτασα, ειδα τον David να μιλαει με καποιον στο κινητο. Αποφασισα να μην κανω αισθητη την παρουσια μου, επειδη ηθελα να ακουσε τι λεγανε.
"Μην ανησυχεις! Σου υποσχομα οτι αυτο θα τελειβσει συντομα!" ειπε σε αυτον που μιλουσε.
"Ναι...ναι! Φυσικα και το εννοω!" συνεχισε λιγα δευτερολεπτα αργοτερα. Τι θα τελειωσει γρηγορα?
"Ενταξει! Γεια...θα τα πουμε στο σχολειο αυριο! Κλεινω τωρα γιατι η Irene σε λιγο θα ξυπνησει." απαντησε και τερματισε την κληση. Γυρισε και φανοταν αρκετα εκπληκτος απο την παρουσια μου.
"Κα...καλημερα, αγαπη μου!" ειπε χαμογελωντας ψευτικα.
"Καλημερα!" χαμογελασα και εγω αν και ημουνα αρκετα μπερδεμενη. Ο David με πλησιασε και με φιλησε.
"Πως κοιμηθηκες?" τον ρωτησα και πηγαμε στο σαλονι.
"Καλα...εσυ?" μου απαντησε και ανοιξα την τηλεοραση.
"Και εγω καλα!" Ηθελα τοσο πολυ να τον ρωτησω τι συμβαινει, αλλα επισης δεν ηθελα να καταλαβει οτι κρυφακουγα. Το πιο πιθανο ειναι να μιλουσε με εναν φιλο του. Επισης, ειμαι τοσο κουρασμενη και αγχωμενη για να τον ρωτησω τι συμβαινει! Σημερα ειναι Κυριακη! Δεν συμπαθω καθολου αυτη τη μερα, γιατι την επομενη εχουμε σχολειο!
David's POV:
Ποτε ηρθε στην κουζινα και δεν καταλαβα τιποτα? Ελπιζω να μην ακουσε τιποτα απο οσα λεγαμε με την Aphrodite! Οχι! Αποκλειεται να ακουσε! Αν ειχε ακουσει κατι, σιγουρα θα με ρωτουσε. Εδω και μιση ωρα, προσπαθω να δειχνω οσο πιο ψυχραιμος και φυσιολογικος μπορω, αλλα μαλλον η προσπαθεια μου ειναι ματαιη.
Ελπιζω, "το κοριτσι μου" να μην εχει παρατηρησει τιποτα! Κοιταξα προς το μερος της και την ειδα να χαμογελαει με την ταινια που διαλεξε να δει. Ευτυχως!
Η Aphrodite εχει δικιο: Αυτη η ιστορια με τη σχεση μου με την Irene πρεπει να τελειωσει το συντομοτερο δυνατο. Ακομη, πρεπει να βρω εναν αλλο τροπο να εκδικηθω το Harry! Ετσι καροιδευω οχι μονο αυτη, αλλα και τον εαυτο μου. Ο Arthur πιστευει πως την αγαπαω και πως την κανω ευτυχισμενη, αλλα δεν ειναι ετσι. Αν μαθει την αληθεια, σιγουρα θα με βρισει. Δε θα με συγχωρησει ποτε! Ουτε εγω τον εαυτο μου!
Παρατηρουσα την Irene και τον Arthur, οταν ηταν φιλοι μονο αυτοι οι δυο. Ηταν τοσο δεμενοι! Μαζι ερχονταν σχολειο και μαζι εφευγαν. Ολη τη μερα στο σχολειο ηταν μαζι, ωσπου ηρθα εγω και απομακρυνθηκαν πολυ ο ενας απο τον αλλο. Ωρες-ωρες νομιζω οτι ο Harry θα εκανε την Irene πιο ευτυχισμενη απο οτι την κανω εγω. Αλλα οχι! Αυτο δε θα το παραδεχτω ποτε! Τον μισω περισσοτερο απο καθε αλλο!
Hi! Τι κανετε? Ελπιζω να σας αρεσει η ιστορια μεχρι εδω! Love ya!!!! <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
ČTEŠ
The annoying boy// Harry Styles fanfiction
FanfikceΚανένας δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του για κανέναν και μερικές φορές αυτό είναι επικίνδυνο, μετατρέποντας όσα έζησες σε ένα λάθος....
