Mary Madison (UNDER EDITING)

Chapter 57

Chapter 57:  Something special

One month later

"Are you ready?" I nodded mutely then I faced him.

Nakangiti akong naglakad palapit sa kanya.

"Bakit nga ba gusto mong sumama?" Tanong ni Tito Jayson. Napa isip naman ako.

"Maybe, I wanted to know the reason or I want to hear them apologize" Usal ko. Ewan medjo naguguluhan rin ako, Gusto ko lang talaga silang makitang nakakulong na.

"Let's go" Sumunod na ako sa kanila.

Papunta kami nila Lolo at Tito Jayson ngayon sa presinto kung saan naka kulong ang mga Dela Torre.

My Mom and Dad are still in the process of recovering. Masyadong malakin trauma ang binigay ng mga Dela Torre sa kanila.

But thankfully day by day mas lalong naging malakas sila.

Sumakay na ako sa kotse. Nakamasid lang ako sa bintana watching the other cars.

Tahimik lang ako ng makarating kami. Hindi ko alam kung anong mangyayari pero sana lang hindi ako sobrang magalit.

Biktima lang din naman sila ng masamang kapalaran, nabulag ng pera kaya nagkaganun.

But...the damage they caused to my family were serious.

Naka upo na kaming tatlo sa upuan at naghihintay nalang na dumatin ang dalawa.

I was busy roaming my sight in the whole place when I saw them walking towards us. Agad nag init ang ulo ko.

It's been one month but the bad memories were still here. Sabi nga nila, mas naaalala natin yung masasamang alaala keysa masaya.

I was calming myself when they sat in front of us. Tahimik lang sila at halatang walang masabi.

"Happy to see both of you living in this hell" Rinig kong sabi ni Tito. I saw a smirked on their lips.

"Despite of all you have done to us, You're not sorry?" I sarcastically said.

"Ang tapang mo naman masyado Madison, Baka kapag ikaw lang mag-isa manginig ka sa takot" Napatayo ako sa galit.

"Yan lang ba ang kayang ilabas ng bibig mo? Ang pag mamayabang? I know you're already pissed off inside. Anong feeling na hindi nag success yung plano niyo? Anong feeling na nakakulong? How does it feel to live in hell?"

Tumayo siya at akmang sasaktan na ako ng mabilis siyang pigilan ng mga pulis.

"Darating rin ang araw mo!" Paul said. I was just smiling sarcastically kahit sa loob loob kinakabahan ako.

"I'm waiting" Sabi ko.

"Mabubulok ka dito" Sabi ni Lolo.

Tuluyan na kaming umalis sa lugar na yun. Ayoko na ring bumalik roon gustuhin ko mang asarin pa ang mga Dela Torre pero mas naiinis ako dahil hindi man lang sila nagmukhang kawawa.

Binisita ko agad si Dad sa kwarto niya. Bumubuti na rin ang pakiramdam niya at nadadagdagan na ang bigat niya di gaya dati na sobrang payat niya.

My Mom on the other are doing fine. She took her meds timely. Nagiging maayos na ang pag-iisip niya.

I'm so thankful that my family are slowly getting better.

"Ate Mary" Tawag sa akin ni Nica. Lumapit ako sa kanya sa may pintuan.
"May bisita ka sa baba" Kumunot ang noo ko.
"Si Kuya Wayne" Mas lalo akong nagtaka. Ano na namang ginagawa niya dito?