Mary Madison (UNDER EDITING)

Chapter 52

Chapter 52 A glimpse of tears

“Apo, pwede ba kitang maka-usap?” Napa angat ang tingin ko kay Lolo ng bumukas ang pinto.

Dalawang araw ang nakalipas simula nang ma confined ako.

“Bakit po Lo?” I asked. He smiled shortly to me.

“Kung may problema ka, lagi mong tatandaan na andito kaming mga pamilya mo” Napayuko ako sa sinabi niya. Ayoko lang namang dagdagan ang problema niya. Alam ko namang lahat kami nahihirapan dahil sa mga Dela Torre.

“Sorry po”

“Don’t be sorry. Don't worry malapit na nating mahanap ang mga magulang mo” Usal niya kaya napa angat ang tingin ko sa kanya.

“Talaga po?” I actually thinking if I could tell him the conversation we had with Dela Torre.

Mahina siyang tumango.

“Inspector Velasquez is working on it”

“Lolo, May sasabihin po ako” Napa angat ang tingin niya sa akin at binigyan ako ng tingin nang pagtataka.

“Ano yun?”

“1 week ago, May tumawag pong Dela Torre hindi ko siya kilala pero gusto niyang hanapin ko ang kontrata” Nanlaki ang mata niya sa gulat.

“They reach you out?” Gulat na tanong niya. Nakayuko akong tumango.

“Kailangan ko raw mabigay sa kanila yun sa lalong madaling panahon at kapag hindi ko yun mabigay... papatayin nila sila...” My tears started to fall. Niyakap niya agad ako.

“Ako nang bahala rito Apo, don't ever accept call from them. I promise you that this will end soon” Naiiyak akong tumango.

Every problem that I had palagi akong may kakampe it's just my thoughts na walang tutulong sa akin but the fact is.

May mga tao sa likod ko na handa akong saluin when it comes with my problems.

***

Hapon na ng makarinig ako ng ingay sa baba, sakto namang may kumatok sa kwarto ko kaya agad ko itong pinagbuksan ng pinto.

“Ma’am, may bisita po kayo sa baba” Sabi ng katulong dito sa bahay.

“Ah, sige po baba na ako” Akmang tatalikuran niya na ako ng tawagin ko siya.
“Pwede mo naman po ako tawaging Mary, hindi kasi ako sanay na tinatawag na Ma’am” Nakangiti kong sabi. She nodded and smiled.

Nag ayos muna ako ng sarili ko bago bumaba. I'm not expecting any visitors now kaya sa palagay ko mga kaibigan ko ‘to.

“Anong ginagawa niyo dito?” Bungad na tanong ko sa kanila. They all look at me.

“Surprise!” Nakangiting sabi ni Ashley.

“Tss”

“Dumating na yung graduation gown niyo, you're on your rest day so kami nalang nagdala para sayo” Napa taas ang dalawang kilay ko at nilapitan sila.

Wayne handed me the thing covered by the plastic.

Napaiwas agad ako ng tingin sa kanya.

Naalala ko na naman ang nangyari 3 days ago. Tatlong araw na rin kaming hindi nag papansinan.

Pinapansin niya naman ako pero ako tong umiiwas hindi ko rin alam kung bakit.