Ελληνική Μυθολογία

Τα πρώτα χρόνια του Δία

Οι αρχαίοι συγγραφείς μας διηγούνται τα παιδικά χρόνια του Δία με αρκετές παραλλαγές. Κατά τους μεν, τον νεαρό θεό τον παρέλαβαν οι νύμφες του βουνού Δικταίου και τον πλάγιασαν μέσα σε μια χρυσή κούνια. Άλλοι μας λένε πως τη φροντίδα για την ανατροφή του γιου του Κρόνου την ανάθεσαν στις 2 κόρες του βασιλιά της Κρήτης Μελίσσου, την Αδράστεια και τη Μέλισσα. Ο Ζευς τράφηκε με το γάλα μιας κατσίκας, που το όνομα της, σε μερικούς συγγραφείς, συγχέεται με το όνομα μιας νύμφης. Η κατσίκα Αμάλθεια ήταν ένα τρομερό ζώο. Καταγότανε από τον Ήλιο και η όψη της ήταν τόσο τρομαχτική, που και οι ίδιοι οι Τιτάνες δεν μπορούσαν να την υποφέρουν. Για αυτόν το λόγο είχαν παρακαλέσει τη Γη να κρύψει την Αμάλθεια σε μια σπηλιά της Κρήτης. Εκεί της πήγαν το βυζασταρούδι της. Αργότερα στον αγώνα του κατά των Τιτάνων, ο Ζευς, κατά συμβουλή της Θέμιδας θα φορέσει το δέρμα της Αμάλθειας, που τίποτα δε μπορούσε να το διαπεράσει και που είχε καταμεσής το κεφάλι της Γοργόνας. Αυτή ήταν η αιγίδα (από το αιξ, αιγός), που ο Ζευς τη χάρισε υστερότερα στην κόρη του Αθηνά.
Με το μύθο της Αμάλθειας συνδέεται ο μύθος για το <<κέρας της αφθονίας>>. Κι εδώ βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε 2 παραλλαγές. Σύμφωνα με τη μία, η ίδια η κατσίκα σπάζει ένα της κέρατο πάνω σε ένα δέντρο και η παραμάνα του Δία το μαζεύει από χάμω, το τυλίγει μέσα σε φύλλα και το φέρνει στο βυζασταρούδι. Σύμφωνα με τη δεύτερη παραλλαγή, ο ίδιος ο Ζευς, σπάζει το κέρατο. Το χαρίζει στις κόρες του Μέλισσου, προικίζοντας το με θαυματουργές ιδιότητες. Έφτανε να το ευχηθούν και το κέρατο γέμιζε από όλα τα καλά της γης, κι έτσι έγινε σύμβολο της γονιμότητας και της αφθονίας. Η Αμάλθεια και το κέρατο της τοποθετήθηκαν αργότερα από τον Δία στον ουράνιο θόλο.
Κατά τον Αθήναιο, ο Ζευς ανατράφηκε από περιστερές. <<Του έφερναν την αμβροσία από τις όχθες του Ωκεανού. Ένας αετός με μυτερά γαμψόνυχα πήγαινε κάθε βράδυ, αντλούσε νέκταρ από την πηγή και του το έφερνε διασχίζοντας τους αιθέρες. Έτσι ο Ζευς, νικητής του πατέρα του Κρόνου, χάρισε την αθανασία στον αετό και τον τοποθέτησε στον ουρανό. Και ανέθεσε στις περιστερές την ωραία υπηρεσία ν' αναγγέλουν τις εποχές>>.
Τέλος, σύμφωνα με μια παράδοση πολύ λιγότερο ποιητική, ο Ζευς θήλασε απλούστατα μια γουρούνα, που τα γρυλίσματα της εμπόδιζαν τον Κρόνο να ακούει τα κλαψιαρίσματα του γιου του. Ο μελλοντικός κυρίαρχος του Ολύμπου ήταν, αλήθεια πολύ φωνακλάδικο μωρό και ήταν φόβος να φτάσουν οι φωνές του στα αυτιά του Κρόνου. Για να αποσοβηθεί μια τέτοια συμφορά, όντα μυστηριώδη, οι Κουρήτες ή Κορύβαντες, είχαν αναλάβει να σκεπάζουν, με το θόρυβο που έκαναν, τις κραυγές του θεϊκού βρέφους. Χτυπούσαν τις ασπίδες τους με τα σπαθιά τους, χορεύοντας έναν πολεμικό χορό. Ο Κρόνος αργότερα για να τους τιμωρήσει, τους μεταμόρφωσε σε λιοντάρια, αλλά ο Ζευς, σε αντιστάθμισμα, τους έκανε βασιλιάδες των ζώων.
Οι Κύκλωπες για να διασκεδάσουν το μικρό Δία, όπως αναφέρουν μερικοί συγγραφείς, κατασκεύασαν τη βροντή και τις αστραπές, που τόσο τρομερή χρήση έκανε ο Ζευς στον αγώνα του κατά των Τιτάνων. Από την άλλη, ο Απολλόδωρος ο Ρόδιος αφηγείται πως η νύμφη Αδράστεια είχε δώσει στο μωρό ένα θαυμαστό παιχνίδι. Ήταν <<μια κούφια σφαίρα, φτιαγμένη από χρυσούς κύκλους, που ανάμεσα τους φίδωνε ένας κισσός. Όταν την πετούσαν ψηλά, χάραζε πέφτοντας ένα φωτεινό αυλάκι, όμοιο μ' εκείνο που αφήνει πίσω του ένα πεφταστέρι>>.

Η παιδική ηλικία του Δία.
Πίνακας του Jordaens, Μουσείο Λούβρου