Ελληνική Μυθολογία

Ο Ζευς και ο όρκος

Με τις ίδιες αντιλήψεις συνδέεται ο θεσμός του όρκου, που παίζει σημαντικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία. Ο όρκος είναι υπό την προστασία του Δία. Όλες οι θεότητες υπάγονται σ' αυτή την ηθική υποχρέωση. <<Αν ένας από τους κατοίκους του Ολύμπου>>, λέει ο Ησίοδος <<αποδειχτεί ένοχος ψευτιάς, ο Δίας για να καθιερώσει τον όρκο των θεών, στέλνει την Ίριδα να φέρει από τα πέρατα, μέσα σε ένα χρυσό κανάτι, εκείνο το ξακουστό νερό, που κυλάει πάντα ψυχρό από την κορυφή ψηλού βουνού>>. Ο ποιητής εννοεί τη Στύγα: το ένα δέκατο από τα νερά της λέει, είναι αφιερωμένο στον όρκο, <<αν ένας από τους αθανάτους που κατοικούν στην κορυφή του χιονισμένου Ολύμπου γίνει επίορκος, ενώ είχε κάνει σπονδές, φθίνει έναν ολόκληρο χρόνο, στερημένος από την πνοή της ζωής, δε γεύεται πια ούτε αμβροσία ούτε νέκταρ και μένει ξαπλωμένος πάνω στην κλίνη του δίχως αναπνοή, δίχως μιλιά, βυθισμένος σε νάρκη. Όταν αφού περάσει ένας χρόνος, έχει τελειώσει το στάδιο της η αρώστια του, είναι καταδικασμένος σε καινούρια βάσανα: εννιά ολόκληρα χρόνια ζει χωριστά από τους αθανάτους, δίχως να παίρνει μέρος στα συμβούλια και στα συμπόσια. Μονάχα τη δέκατη χρονιά ξαναγυρίζει στην ομήγυρη των θεών που κατοικούν στον Όλυμπο>>. Στην Ολυμπία υπήρχε ένα άγαλμα του Ορκίου Διός και όσοι έπαιρναν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες, ορκίζονταν σ' αυτό να τηρήσουν αυστηρά όλους τους κανόνες τους σχετικούς με τα αγωνίσματα.