Ελληνική Μυθολογία

Μαντεία της Αθηνάς

Η Αθηνά δεν είχε κανένα ιερό ανάλογο με του Δία στη Δωδώνη ή του Απόλλωνα στους Δελφούς, για το φανέρωμα του μέλλοντος στους θνητούς. Ο μύθος σχετικά με την εμφάνιση της στον Βελλεροφόντη μέσα σε ένα όνειρο, για να του μάθει με ποιο μέσον να δαμάσει τον Πήγασο, δείχνει πως δεν άρεσε της θεάς να προσφεύγει σε μεσάζοντες για να εκδηλώσει τη θέληση της. Σ' αυτή δεν αποδίδουν αυτή την παροιμία που είναι σαν μια συνόψιση της ανθρώπινης σοφίας: <<Συν Αθηνά και χείρα κινεί>>;
Ορισμένοι μύθοι, ωστόσο διατείνονται πως η Αθηνά είχε διεκδικήσει από τον Απόλλωνα <<το προνόμιο να ερμηνεύει στους θνητούς τη θέληση του Δία>>. Οι <<Θρίαι>>, φτερωτές νύμφες που κατοικούσαν στον Παρνασσό, είχαν βρει το μέσον να προλέγουν το μέλλον από την κίνηση των χαλικιών που κυλούσαν οι χείμαρροι. Οι νύμφες είχαν μάθει στην Αθηνά αυτή την προφητική μέθοδο, αν και σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, η ίδια η θεά την είχε επινοήσει. Μα ο Απόλλων που εννοούσε να κρατήσει το προνόμιο του διερμηνέα του Δία, αναφέρθηκε στον κυρίαρχο του Ολύμπου. Αυτός δικαίσε το γιο του και έτσι η Αθηνά πεισμωμένη, πέταξε τα άμοιρα χαλίκια στον κάμπο, που από τότε ονομάζεται Θριάσιον πεδίον. Η ανάμνηση αυτού του μαντείου της Αθηνάς διατηρήθηκε σε αγγειογραφίες, που εικονίζουν πολεμιστές <<με το ένα γόνατο καταγής να ρίχνουν λιθάρια με σφαιρικό σχήμα μπροστά στα πόδια της οπλισμένης Αθηνάς, που απλώνει το δεξιό ή το αριστερό της μπράτσο ανάλογα με τη βολή, αν είναι ευνοϊκή ή δυσοίωνη>>.
Οι Έλληνες πίστευαν πως ήταν αδύνατον να φανερωθούν ορισμένοι οιωνοί από τις ενδείξεις του παιχνιδιού με τα ζάρια ή με τις ντάμες, που ήταν επινόηση της Αθηνάς. Το Σκίριο, το ιερό της Αθηνάς στην Ελευσίνα, που υπό την αιγίδα της θεάς είχε αρχίσει να βάζει σε ενέργεια αυτό το είδος της μαντείας, δεν άργησε να γίνει πραγματικό καταγώγιο. Δεν φτάνει που έκλεβαν στα ζάρια, μα έφερναν και εταίρες στο ιερό, <<κι έτσι το μέρος κατάντησε κακόφημο>>.