Ελληνική Μυθολογία

Ερμηνεία των μύθων σχετικά με τους έρωτες του Δία

Ολόκληρη σχολή μυθολόγων επιδόθηκε στο έργο να εξηγήσει τους μύθους που αναφέραμε, συσχετίζοντας τους με φυσικά φαινόμενα. Με μεγάλη επικουρία από έντεχνες υποθέσεις που συχνά τις έχουν δανειστεί από την συγκριτική μυθολογία, διατύπωσαν τις πιο πολυποίκιλες θεωρίες. Η γέννηση της Αθηνάς, είναι η αστραπή που ξεπηδάει από τα σύννεφα. Ο μύθος της Δανάης και του Περσέα, <<είναι η χαριτωμένη εικόνα του νεογέννητου ήλιου, που είναι κρυμμένος ακόμη, μαζί με εκείνη που τον γέννησε μέσα στο μισοσκόταδο της χαραυγής και κλυδωνίζεται από τα κύματα που πάνωθε τους θα υψώσει σε λίγο το αστραφτερό του κεφάλι>>. <<Η Λήδα, όπως και η Λητώ, φαίνεται να είναι μια προσωποποίηση της νύχτας, που ενωμένη με το θεό του ουρανού, συλλαμβάνει και γεννάει τα δύο άστρα που φωτίζουν τον κόσμο>>.
Αν όμως μερικές από τούτες τις ερμηνείες φαίνονται εύλογες, άλλες είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένες και εγκαταλείφθηκαν. Σ' αυτό το σημείο, προσχωρούμε στη γνώμη του Bayle, που έχει πει σχετικά με το μύθο του Γανυμήδη:
<<Δε θα χάσω τον καιρό μου αναφέροντας τις αλληγορικές ερμηνείες που έχουν δώσει. Είναι παιχνιδίσματα του πνεύματος, που μπορούν να πολλαπλασιαστούν επ' άπειρο και που μ' αυτά βρίσκει κανείς στο κάθε τι ό,τι θέλει>>.