Ελληνική Μυθολογία

Ζευς και Ήρα

Νόμιμη σύζυγος του Δία ήταν η αδελφή του Ήρα. Ορισμένοι συγγραφείς ισχυρίζονται μάλιστα, πως ο Ζευς και η Ήρα δεν περίμεναν να παντρευτούν για να ζευγαρώσουν. Ο Πλούταρχος διηγείται πως η Ήρα μεγάλωνε στην Εύβοια με την επίβλεψη της παραμάνας της, σαν ήρθε ο Ζευς να την κλέψει. Την πήγε στο βουνό Κιθαιρώνα, που η χλόη του χρησίμεψε για γαμήλια κλίνη. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, ο Ζευς είχε καταφύγει στην πονηριά για να καταφέρει την Ήρα: <<Μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, η θεά είδε να την πλησιάζει ένας κούκος που έτρεμε από το κρύο. Η Ήρα συμπονώντας το πουλί, το παίρνει και το χώνει στον κορφό της για να το ζεστάνει. Αυτός ο κούκος λοιπόν, ήταν ο ίδιος ο Ζευς. Ο θεός ξαναπαίρνοντας τότε τη φυσική του μορφή, θέλει να κάνει την Ήρα δική του. Αυτή αντιστέκεται με όλη της τη δύναμη, και ενδίδει μονάχα όταν ο Ζευς της υποσχέθηκε πως θα την κάνει νόμιμη γυναίκα του>>.
Ο Ζευς, πρότυπο άστατου συζύγου, προκαλεί επανειλημμένα τη ζήλια και το θυμό της Ήρας. Με αποτέλεσμα συχνούς καυγάδες, που καταλήγουν μερικές φορές σε δράμα. 2-3 φορές η Ήρα έφυγε από τη συζυγική κατοικία, δηλαδή από τον Όλυμπο, αποφασισμένη να μην ξαναγυρίσει. Ο Παυσανίας διηγείται πως η Ήρα έφυγε μια μέρα στην Εύβοια, τόπο του ειδυλλίου της με τον Δία. Είναι αποφασισμένη να μην ξαναδεί ποτέ στα μάτια της τον άπιστο. Ο Ζευς, αντίθετα, νιώθει να ξαναγεννιέται μέσα του η επιθυμία για τη νόμιμη γυναίκα του. Για να συμφιλιωθεί μαζί της, επινοεί να συδαυλίσει ακόμα περισσότερο τη ζήλια της. Πηγαίνει και αυτός στην Εύβοια. Εκεί σκηνοθετεί ένα γάμο με μια κούκλα ντυμένη έτσι που να μοιάζει με νεαρή νύμφη. Η Ήρα φρενιασμένη για την τόση αναίδεια, χυμάει πάνω στη φανταστική αντίζηλη της και της αποσπάει το πέπλο. Βλέποντας πως την ξεγέλασε, ξεκαρδίζεται στα γέλια. Νάτηνε πάλι αφοπλισμένη. Ακόμα μια φορά δέχεται να ακολουθήσει τον αφέντη και κύριο της.
Ένα χωριό της Ιλιάδας μας αποκαλύπτει πως ο Ζευς δε θεωρούσε καθόλου υποχρεωμένο τον εαυτό του να κρύβει από την Ήρα τις εξωσυζυγικές περιπέτειες του. Απεναντίας, τυχαίνει να τις απαριθμεί με κάποιο καμάρι, σαν ασήμαντα παραπτώματα. Η Ήρα θα είχε άδικο να αγαναχτεί, γιατί στο βάθος είναι η μόνη που την αγαπάει πραγματικά. Αυτά τα λόγια βάζει ο Όμηρος τον Δία να λέει στη γυναίκα του.
<<Έλα τώρα και πριν απ' όλα ας πλαγιάσουμε κι ας παραδοθούμε στις απολαύσεις του έρωτα. Ποτέ θεά ή θνητή δε μου εμπνεύσανε τόση επιθυμία: ούτε η γυναίκα του Ιξίωνα που γέννησε τον Πειρίθο, όχι λιγότερο ανδρείο από τους θεούς, ούτε η κόρη του Ακρίσιου, η Δανάη, μητέρα του Περσέα, του πιο ξακουσμένου από τους ανθρώπους, ούτε η κόρη του δοξασμένου Φοίνικα, που γέννησε τον Μίνωα και τον Ραδάμανθο, ούτε στις Θήβες η Αλκμήνη, η μητέρα του Διόνυσου, χαράς των ανθρώπων. Όχι ούτε η ξανθή Δήμητρα, ούτε η Λητώ, δε μου εμπνεύσανε ποτέ τον έρωτα που αισθάνομαι για σένα και τους πόθους που φουντώνουν μέσα μου>>.

Άλλωστε αυτός ο κατάλογος των θυμάτων του Δία δεν είναι καθόλου πλήρης, όπως θα δούμε παρακάτω. Η Ήρα είχε τόσο μεγαλύτερη αφορμή να ζηλεύει, μια και η κάθε αντίζηλη της ερχότανε να αυξήσει τον αριθμό των εξώγαμων παιδιών του κυρίαρχου Ολύμπου. Η ίδια, είχε από τον Δία μονάχα την Ήβη και τον Άρη, αν και μερικοί προσθέτουν και τον Ήφαιστο.