Ελληνική Μυθολογία

Αθηνά και Ποσειδών

Δεν πρόκειται να πάρουμε υπ' όψη μας το μύθο που θέλει την Αθηνά κόρη του Ποσειδώνα και της Τριτωνίδας, ούτε εκείνον που της δίνει για πατέρα τον ίδιο θεό και για μητέρα την Ωκεανίδα Κορυφή. Μια παράδοση με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, είναι εκείνη που μας παρουσιάζει την Αθηνά και τον Ποσειδώνα να διαφιλονικούν την κυριαρχία της Αττικής.
Έχουμε πολλές εκδοχές σχετικά μ' αυτό το θέμα. Κατά μια εκδοχή, ο Ποσειδών ήρθε πρώτος στην Αττική. Με ένα χτύπημα της τρίαινας, είχε κάνει να αναβλύσει πάνω στην Ακρόπολη μια πηγή αλμυρό νερό. Η Αθηνά, που ήρθε ύστερα, φύτεψε ένα ελιόδεντρο και διεκδίκησε την κυριαρχία του τόπου. Έφεραν την υπόθεση στο δικαστήριο των θεών του Ολύμπου και αυτό δικαίωσε την Αθηνά.
Μια άλλη αφήγηση, που τη χρωστάμε στον άγιο Αυγουστίνο, είναι πολύ πιο λεπτομερειακή. Την εποχή του Κέκροπα, ένα ελιόδεντρο φύτρωσε ξαφνικά πάνω στην Ακρόπολη και μια πηγή ανάβλυσε εκεί κοντά. Ο Κέκροπας έστειλε να συμβουλευτεί το μαντείο και αυτό αποκρίθηκε πως η πηγή υπόδειχνε τον Ποσειδώνα και το ελιόδεντρο την Αθηνά. Οι κάτοικοι έπρεπε να διαλέξουν ποιας από τις δύο θεότητες το όνομα θα έδιναν στην πόλη τους. Ο Κέκροπας συγκάλεσε τότε όλους τους κατοίκους, άντρες και γυναίκες, επειδή και οι γυναίκες έπαιρναν τότε μέρος στις συνελεύσεις και είχαν το δικαίωμα της ψήφου. Όλοι οι άντρες ψήφισαν τον Ποσειδώνα και όλες οι γυναίκες την Αθηνά. Νίκησε η Αθηνά επειδή οι γυναίκες ξεπερνούσαν κατά μια μονάδα τον αριθμό των αντρών. Αλλά ο Ποσειδώνας θύμωσε και πλημμύρισε τον τόπο. Για να τον εξευμενίσουν τα έβαλαν με τις ένοχες -τις γυναίκες. Τους περιόρισαν τα δικαιώματα τους, έχασαν το δικαίωμα της ψήφου, δεν τους επιτρεπόταν πια να δίνουν το όνομα τους στα παιδιά τους και επίσης να λέγονται Αθηναίες.
Η πιο συνηθισμένη μορφή του μύθου για τη φιλονικία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, είναι εκείνη που εμφανίζει τους θεούς να υπόσχονται την απόκτηση της Αθήνας σε εκείνον από τους δύο ανταγωνιστές που θα έκανε στους κατοίκους το χρησιμότερο δώρο. Ο Ποσειδών, με ένα χτύπημα της τρίαινας του, έκανε να ξεπηδήσει από τη γη ένα άλογο. Μα όταν η Αθηνά χτύπησε τη γη με το δόρυ της, φύτρωσε ένα ελιόδεντρο. Οι θεοί έκριναν πως αυτό το δέντρο ήταν πιο χρήσιμο δώρο παρά το άλογο, και έδωσαν τη χώρα στην Αθηνά. Αν και κάηκε από τους Πέρσες μαζί με το Ερεχθείο, το ιερό δέντρο της Ακρόπολης δεν εξαφανίστηκε: την επομένη της πυρκαγιάς πέταξε καινούργιους βλαστούς. Η θεά φανέρωσε μ' αυτό τον τρόπο στους Αθηναίους πως δεν τους εγκατέλειψε.