Ελληνική Μυθολογία

Λητώ, Μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος. Αστερία

Η ζήλια της Ήρας καταδίωξε με ξεχωριστή μανία τη Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Φοίβης. Η νόμιμη σύζυγος του Δία έβαλε το παν σε ενέργεια για να εμποδίσει την αντίζηλη της να φέρει στον κόσμο τα δύο παιδιά, την Αρτέμιδα και τον Απόλλωνα, που είχε στα σπλάχνα της. Κρατάει στον Όλυμπο την Ειλείθυια, <<δέσποινα των ωδίνων>>, που καταφέρνει ωστόσο να ξεφύγει και τρέχει στη Δήλο, που η Λητώ μόλις έχει φτάσει. Τότε <<οι πόνοι πιάνουν τη Λητώ, που νιώθει πως ήρθε η ώρα να γεννήσει, αγκαλιάζει ένα φοίνικα, γονατίζει πάνω στην τρυφερή χλόη, η γη χαμογελάει κάτωθε της και το παιδί ξεπηδάει στο φως...
Οι θεές το πλύνανε με γάργαρο νερό, αγνά και σεμνά, και του δώσανε για σπάργανα ένα χιτώνα λευκό, από δροσερό ύφασμα και τον εφαρμόσανε πάνω του με μια χρυσή ζώνη. Η μητέρα δε θήλασε τον Απόλλωνα, αλλά με τα αθάνατα χέρια της η Θέτις, του έδωσε να γευτεί το νέκταρ και τη γλυκιά αμβροσία>>.
Η Αστερία ήταν αδελφή της Λητώς. Σεμνό αγριοκόριτσο, αντιστάθηκε σε όλες τις προσπάθειες του κυρίαρχου του Ολύμπου. Αυτός για να την τιμωρήσει, τη μεταμόρφωσε σε ορτύκι και την πέταξε στη θάλασσα. Αργότερα τη μεταμόρφωσε σε νησί, στο νησί Ορτυγία, που έπλεε πάνω στη θάλασσα δώθε - κείθε, ώσπου άραξε κι έγινε το νησί Δήλος. Σ' αυτό ήρθε η Λητώ, αδελφή της Αστερίας, κι έφερε στον κόσμο την Αρτέμιδα και τον Απόλλωνα.
Σύμφωνα με μιαν άλλη παράδοση, ο Ζευς βιάζει τελικά την Αστερία. Ύστερα την πάντρεψε με τον Περσέα και λίγο καιρό μετά το γάμο της γέννησε την Εκάτη.