Ελληνική Μυθολογία

Ζευς και Μήτις - Γέννηση της Αθηνάς

Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς, πρώτη σύζυγος του Δία δεν ήταν η Ήρα αλλά η Μήτις, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Ο Ησίοδος την παρουσιάζει σαν προσωποποίηση της σοφίας. Αυτή η ένωση είχε τραγικό τέλος. Σύμφωνα με μια προφητεία, η Μήτις αφού θα έφερνε στον κόσμο το παιδί που είχε στα σπλάχνα της, θα γεννούσε ύστερα ένα γιο πανίσχυρο, προορισμένο να γίνει βασιλιάς των θεών. Ώστε ο Ζευς κινδίνευε να εκθρονιστεί κι αυτός με τη σειρά του. Πηγαίνει και συμβουλεύεται το αρχαιότερο από τα θεϊκά ζευγάρια, τον Ουρανό και τη Γαία. Και να ποιο ήταν το αποτέλεσμα. Για να γλυτώσει ο Ζευς από την τρομερή μοίρα που τον απειλεί, το μόνο μέσον που υπάρχει είναι να καταπιεί τη Μήτιδα μαζί με το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Μ' αυτό τον τρόπο πετύχαινε, όπως λέει ο Ησίοδος, 2 σκοπούς: παραμέριζε κάθε κίνδυνο να εκθρονιστεί και ξέχωρα καταπίνοντας την Μήτιδα, θα μάθαινε τι ήταν το καλό και το κακό, και θα αποκτούσε αυτός όλη τη σοφία. Πως θα έφερνε όμως ο Ζευς στον κόσμο το παιδί, που αυτός ο ίδιος ήταν πατέρας του και που είχε καταπιεί τη μητέρα του; Με μια κάπως ιδιότυπη καισαρική τομή. Σαν έφτασε η ώρα του τοκετού ο κυρίαρχος του Ολύμπου έβαλε τον Ήφαιστο ή κατ' άλλους συγγραφείς τον Προμηθέα να του ανοίξει με μια τσεκουριά το κεφάλι. Η Αθηνά λέει ο ομηρικός ύμνος, <<ξεπήδησε πάνοπλη από το αθάνατο κεφάλι, πάλλοντας ένα αιχμηρό δόρυ. Ο μεγάλος Όλυμπος σείστηκε απ' τα θεμέλια του κάτω από το βάρος της γαλανομάτας θεάς, κι ολόγυρα η γη αντιλάλησε με ένα τρομερό βουητό. Αναταράχτηκε κι η θάλασσα και τα σκοτεινά της κύματα υψώθηκαν -αλλά καταλαγιάσανε σε λίγο, κι ο δοξασμένος γιος του Υπερίωνα κράτησε τα άλογα του, ώσπου η νεαρή παρθένα Παλλάς - Αθηνά έβγαλε από τους αθάνατους ώμους της τα θεϊκά της όπλα- κι ο συνετός Δίας αναγάλλιασε>>.